- شروع کننده موضوع
- #1
NEO
کاربر خاکانجمنخورده
- ارسالها
- 2,368
- امتیاز
- 5,899
- نام مرکز سمپاد
- شهید بهشتی
- شهر
- بوشهر
- رشته دانشگاه
- مهندسی نفت
مدتیه که جلوگیری از ادامه اکران بعضی فیلم های سینمایی به فاصله چند روز یا چند هفته از اکران یا اخیرا جلوگیری از ادامه پخش نسخه های نمایش خانگی بعضی فیلم های خاص که اتفاقا آثار فاخر و ارزشمندی هستند ضربات جدی ای رو داره بر پیکر تقریبا نیمه جان سینمای ایران وارد میکنه
نمونه بارزش جلوگیری از ادامه اکران فیلمهایی مثل مارمولک/کمال تبریزی ، سنتوری/داریوش مهرجویی و گشت ارشاد/سعید سهیلی هست که علاوه بر اینکه ضررهای مالی زیادی رو بر عوامل این فیلم ها تحمیل میکنه به جو ناآرام سینمای ایران هم دامن میزنه
بیاید با هم دیگه مراحلی رو که یک فیلم ایرانی از تولید تا اکران طی میکنه با هم بررسی کنیم :
نویسنده یا کارگران فیلمنامه ای رو برای فیلم انتخاب میکنن و اونو برای دریافت مجوز تولید به سازمان سینمایی کشور (اداره ارشاد) میفرستن
بعد از تایید فیلمنامه تازه مجوز تولید دریافت میکنن و شروع به ساخت فیلم میکنن
بعد از اتمام تولید نسخه ی نهایی فیلم رو به سازمان ارسال و منتظر دریافت مجوز اکران میشن . این پروسه اونقدر طولانی و پر پیچ و خم هست که براحتی فاصله ی تولید تا اکران بعضی فیلم ها رو از یک تا چند سال تغییر میده
تازه بعد از اون فیلم باید بره تو نوبت اکران تا مجوز اونو هم بگیره و ... در نهایت زمانی که فیلم تازه اکران بشه احتمالا ریشو سبیل کارگردانش سفید شده البته نه از گذر زمان بلکه از بالا پایین رفتن های مکرر برای دریافت مجوز
به متن شخصی داریوش مهرجویی در اعتراض به توقیف سنتوری توجه کنید :
جناب وزير عملاً ما را از نان خوردن انداخت و فيلمسازان ما احساس نا امني مي كنند. به نقل ازپايگاه اطلاع رساني هيات اسلامي هنرمندان ، مهرجويي گفت: والله ما آن قدر گفته ايم كه ديگر خسته شده ايم. هر چه هم بگوييم تكراري است. الان جلوي 105 فيلم را گرفته اند، اين به آن معناست كه لاقل 105 كارگردان ناراضي هستند. چطور ممكن است كسي ناراضي نباشد؟ در مورد فيلم "سنتوري"، آن را برداشتند قيمه قيمه كردند و سوزاندند؛ آن هم بدون هيچ دليلي، فقط به دليل غرض شخصي. من اينجا نكته اي را يادآوري كنم. براي اينكه فيلمي ساخته شود، اول از همه بايد سه تا فيلمنامه به بخش فرهنگي فارابي بدهيد. بعد سه نسخه از فيلمنامه را هم به وزارت ارشاد بفرستيد. وزارت ارشاد، هيأتي دارد كه مي نشينند و فيلمنامه را مي خوانند. فارابي هم هيأتي دارد كه كارشان همين است. بعد از بالا و پايين كردن هاي متعدد، بالاخره مجوز مي دهند. بعد كه كارگردان شروع به ساخت فيلم كرد، هيأتي مي آيد و مجوز ساخت مي دهد. بعد كه ساخت فيلم تمام شد، هيأتي ديگر اثر را بررسي مي كند و به آن مجوز نمايش مي دهد. بعد فيلم به جشنواره مي رود. در جشنواره هيأت ديگري فيلم را مي بيند، آن را بالا و پايين مي كند و مجوز مي دهد. بعد از آن هيأت داوران فيلم را مي بينند و به آن جايزه مي دهند و ... مي خواهم بگويم يك فيلم دو هزار مرحله را طي مي كند تا ساخته شود! اين چه صيغه اي است كه مي گويند فلان فيلم مجوز نداشته يا قابل نمايش نبوده؟! هر فيلمي تمام اين مراحل را طي مي كند تا ساخته شود. به هر حال با اينكه سنتوري از تمام اين مراحل عبور كرد ولي اجازه نمايش پيدا نكرد. جناب وزير عملاً ما را از نان خوردن انداخت! همين طور در خانه نشسته ايم. فيلمسازان ما احساس نا امني مي كنند. ديگر دست و دل كسي به كار نمي رود چون شما امروز مجوز مي دهيد، فردا به راحتي زيرش مي زنيد. وقتي مجوز مي دهيد يعني آقا، جمهوي اسلامي پشت سر تو است؛ برو كارت را انجام بده و فيلمت را بساز. حتي وام هم مي دهيد. بعد نمي دانم به علت خواب نمايي يا غرض شخصي، اجازه نمايش را مي گيريد. در اين صورت ديگر مي شود فيلم ساخت؟
یا به متن پشت جلد گشت ارشاد درباره ناملایمتی ها با کارگردان این فیلم
در مورد گشت ارشاد هیچ نباید گفت ، تنها و تنها باید نشست و آنرا تماشا کرد ، چند ماه منتظر پروانه ساخت آن بودم مهم نیست ، برای ساخت آن چه سختی ها کشیدم مهم نیست ، در زمان اکران چه ناملایمتی ها دیدم مهم نیست ، خودم همراه با فیلم آتش گرفتم و سوختم مهم نیست، پس هیچ نمیگویم و با تمام بی انصافی ها میسازم و دوباره فیلم میسازم
یا حق
مجوز...مجوز...مجوز
چیزی که به نوعی باعث سرخوردگی سینماگران ما برای تولید فیلم های سینمایی با ایده های جدید میشه
گذشته از این فیلم های ذکر شده در بالا همه نوع مجوزی رو برای اکران و پخش داشتند ولی به یک باره جلوی نمایش اونها گرفته میشه.
مشکل چیه ؟ میخوایم کلا درباره این مسائل صحبت کنیم
× راستش همین الان که دارم این متن و مینویسم دیدن گشت ارشاد رو تموم کردم و اونقدر از این فیلم خوشم اومد که انگیزه ای برام شد که این تاپیک رو بزنم
نمونه بارزش جلوگیری از ادامه اکران فیلمهایی مثل مارمولک/کمال تبریزی ، سنتوری/داریوش مهرجویی و گشت ارشاد/سعید سهیلی هست که علاوه بر اینکه ضررهای مالی زیادی رو بر عوامل این فیلم ها تحمیل میکنه به جو ناآرام سینمای ایران هم دامن میزنه
بیاید با هم دیگه مراحلی رو که یک فیلم ایرانی از تولید تا اکران طی میکنه با هم بررسی کنیم :
نویسنده یا کارگران فیلمنامه ای رو برای فیلم انتخاب میکنن و اونو برای دریافت مجوز تولید به سازمان سینمایی کشور (اداره ارشاد) میفرستن
بعد از تایید فیلمنامه تازه مجوز تولید دریافت میکنن و شروع به ساخت فیلم میکنن
بعد از اتمام تولید نسخه ی نهایی فیلم رو به سازمان ارسال و منتظر دریافت مجوز اکران میشن . این پروسه اونقدر طولانی و پر پیچ و خم هست که براحتی فاصله ی تولید تا اکران بعضی فیلم ها رو از یک تا چند سال تغییر میده
تازه بعد از اون فیلم باید بره تو نوبت اکران تا مجوز اونو هم بگیره و ... در نهایت زمانی که فیلم تازه اکران بشه احتمالا ریشو سبیل کارگردانش سفید شده البته نه از گذر زمان بلکه از بالا پایین رفتن های مکرر برای دریافت مجوز
به متن شخصی داریوش مهرجویی در اعتراض به توقیف سنتوری توجه کنید :
جناب وزير عملاً ما را از نان خوردن انداخت و فيلمسازان ما احساس نا امني مي كنند. به نقل ازپايگاه اطلاع رساني هيات اسلامي هنرمندان ، مهرجويي گفت: والله ما آن قدر گفته ايم كه ديگر خسته شده ايم. هر چه هم بگوييم تكراري است. الان جلوي 105 فيلم را گرفته اند، اين به آن معناست كه لاقل 105 كارگردان ناراضي هستند. چطور ممكن است كسي ناراضي نباشد؟ در مورد فيلم "سنتوري"، آن را برداشتند قيمه قيمه كردند و سوزاندند؛ آن هم بدون هيچ دليلي، فقط به دليل غرض شخصي. من اينجا نكته اي را يادآوري كنم. براي اينكه فيلمي ساخته شود، اول از همه بايد سه تا فيلمنامه به بخش فرهنگي فارابي بدهيد. بعد سه نسخه از فيلمنامه را هم به وزارت ارشاد بفرستيد. وزارت ارشاد، هيأتي دارد كه مي نشينند و فيلمنامه را مي خوانند. فارابي هم هيأتي دارد كه كارشان همين است. بعد از بالا و پايين كردن هاي متعدد، بالاخره مجوز مي دهند. بعد كه كارگردان شروع به ساخت فيلم كرد، هيأتي مي آيد و مجوز ساخت مي دهد. بعد كه ساخت فيلم تمام شد، هيأتي ديگر اثر را بررسي مي كند و به آن مجوز نمايش مي دهد. بعد فيلم به جشنواره مي رود. در جشنواره هيأت ديگري فيلم را مي بيند، آن را بالا و پايين مي كند و مجوز مي دهد. بعد از آن هيأت داوران فيلم را مي بينند و به آن جايزه مي دهند و ... مي خواهم بگويم يك فيلم دو هزار مرحله را طي مي كند تا ساخته شود! اين چه صيغه اي است كه مي گويند فلان فيلم مجوز نداشته يا قابل نمايش نبوده؟! هر فيلمي تمام اين مراحل را طي مي كند تا ساخته شود. به هر حال با اينكه سنتوري از تمام اين مراحل عبور كرد ولي اجازه نمايش پيدا نكرد. جناب وزير عملاً ما را از نان خوردن انداخت! همين طور در خانه نشسته ايم. فيلمسازان ما احساس نا امني مي كنند. ديگر دست و دل كسي به كار نمي رود چون شما امروز مجوز مي دهيد، فردا به راحتي زيرش مي زنيد. وقتي مجوز مي دهيد يعني آقا، جمهوي اسلامي پشت سر تو است؛ برو كارت را انجام بده و فيلمت را بساز. حتي وام هم مي دهيد. بعد نمي دانم به علت خواب نمايي يا غرض شخصي، اجازه نمايش را مي گيريد. در اين صورت ديگر مي شود فيلم ساخت؟
یا به متن پشت جلد گشت ارشاد درباره ناملایمتی ها با کارگردان این فیلم
در مورد گشت ارشاد هیچ نباید گفت ، تنها و تنها باید نشست و آنرا تماشا کرد ، چند ماه منتظر پروانه ساخت آن بودم مهم نیست ، برای ساخت آن چه سختی ها کشیدم مهم نیست ، در زمان اکران چه ناملایمتی ها دیدم مهم نیست ، خودم همراه با فیلم آتش گرفتم و سوختم مهم نیست، پس هیچ نمیگویم و با تمام بی انصافی ها میسازم و دوباره فیلم میسازم
یا حق
مجوز...مجوز...مجوز
چیزی که به نوعی باعث سرخوردگی سینماگران ما برای تولید فیلم های سینمایی با ایده های جدید میشه
گذشته از این فیلم های ذکر شده در بالا همه نوع مجوزی رو برای اکران و پخش داشتند ولی به یک باره جلوی نمایش اونها گرفته میشه.
مشکل چیه ؟ میخوایم کلا درباره این مسائل صحبت کنیم
× راستش همین الان که دارم این متن و مینویسم دیدن گشت ارشاد رو تموم کردم و اونقدر از این فیلم خوشم اومد که انگیزه ای برام شد که این تاپیک رو بزنم