موضوعی که جدیدا ذهن من رو به خودش مشغول کرده. گاهی که توی پاساژ ها یا بازار قدم می زنم جمله هایی از این دست به گوش می خوره:
-اینو بخر بیشتر به چشم میاد.
-ببینم اینو بگیرم شیک تر به نظر می رسه یا اون؟ این یکی با کلاس تره ولی خیلی راحت نیست.
-اینو بدم معلومه خرج کردم نه؟
و این یک نمونه کوچک از نگرانی در مورد آنچه که دیگران درباره ی ما فکر می کنند.
می دونیم که نیاز به تایید اجتماعی جزء نیاز های اولیه ی انسانه. توی کلاسیک ترین طبقه بندی مربوط به مازلو تایید اجتماعی در سطح سوم هرم شکوفایی انسان قرار داره. اما تا چه حد؟ آیا ما ایرانی ها انقدر به تصوری که دیگران از ما دارن محتاجیم یا در مورد همه ملت ها این طوره؟ ما در انتخاب رشته حتی علاقه هایمان را زیر پا می گذاریم تا تایید اجتماعی را بدست بیاوریم.
-دخترم هنر بی هنر, آبروریزیه که دختر عموت الان مهندسه و تو بشی لیسانسه
-اما بابا من می خوام هنر بخونم! X-(
این یه نمونه ی ملموس,نه؟
تایید اجتماعی چرا و چقدر؟
به نظر من نباید به قضاوت دیگران راجب ظاهر خودمون اهمیت بدیم.چیزی که مهمه نظر اطرافیان درباره شخصیت ما هست. شخصیت هر فرد در برخوردهاش با دیگران مشخص میشه. نظرات دیگران راجب رفتارهای ما به خصوص انتقاداتشون، اگر سازنده باشه خیلی میتونه به ما تو تصحیح و بهبود رفتارمون کمک کنه.
خب نظر ديگران مهمه ولي چيزي كه هست اينه كه خب برا من :
١. نظر خودم
٢. راحتيم
٣. قدرت ماليم
٤. نظر كسي كه همراهمه (حالا هر كي هست)
من موقع خريد به اينا فكر مي كنم و البته اين كه اون چيزي كه مي خرم برايه چي مي خرم
مثلن لباسه مهموني خب يه ذره فرق داره (مثلن خب كفشو شلواره نيره تر و لباس يه ذره مخالف مثلن روشن يا حتا سفيد مناسبه)
برايه دانشگاه راحتي خيلي مهمه و خنك بودن
به عنوانه مثال
در مورد رشته تحصيلي من به علاقه و درامدش فكر مي كنم
نظر ديگران برام پول نميشه
من نظر دیگران نسبتا برام مهمه ولی نسبتا
ولی کلا انقد لجبازم که اگه همه بگن کارت اشتباهه باید تا اخرش برم(کلا ادم کله خرابیم) :)
ولی خودم ادم رکیم و اگر از یکی خوشم بیاد یا بدم بیاد فوری فوتی بهش میگم
ولی انتقاد پذیرم
نظر دیگرانو می پذیرم
اما مثه یه چیز اضافی هیچ وقت بهش عمل نمیکنم وحتی بهش فکرم نمیکنم
چون ادما خیلی حرف میزنن
و همه از روی احساساتشون
آورین به خودم واقعا آورین
درسته كه ادم نبايد به حرف و قضاوت مردم، اهميتي بده و بايد به نداي ِ درونش توجه كنه، اما اين دليل بر اين نميشه كه به نظرات و قضاوت هاي مردم هم كاملا بي توجه باشه، چون به هر حال ما داريم در يك جامعه و بين مردم زندگي ميكنيم و چه بخوايم و چه نخوايم مردم درباره ما نظر ميدن- همونطور كه خودمون خيلي وقتا در مورد ديگران نظر ميديم - و چه بسا كه خيلي وقتا اين نظرات ميتونه سازنده باشه و ادم رو در بهبود اعمال و رفتارش، ياري كنه.
نظرات و نداي درون خودمون، در كنار نظرات مردم و اشنايان، مكمل خيلي خوبين و هيچوقت نبايد در يكي از اين دو، افراط بشه. >در كنار هم!
اول باید اون دیگران رو تعریف کنیم.اگه پدر و مادر باشن خوب قطعا نظرشون خیلی خیلی مهمه وباید روی حرفا و پیشنهاداتشون فکرکرد اما اگه اون آدم کسی باشه که خیلی چیزا بهش ارتباطی نداره اما در مورد همه چی اظهار نظر می کنه به نظرم باید نادیده گرفتش.هرچند این آدما اکثر وقتا(البته نه همیشه)نظراتشون از روی دلسوزی نیست و من ترجیح میدم کلا اونا رو نادیده بگیرم در عین حالی که میدونم ممکنه به من آسیب برسونن......!!!!
انسان یک موجود اجتماعیه . به هرحال ما درون یک جامعه وجود داریم . من فکر میکنم فرد برای خودش زندگی میکنه نه برای دیگران . هرکی تو قبر خودش دفن میشه.
اما نظرات دیگران خیلی جامع تر از این حرف هاست . مثلا نظرخواهی یه جنبه ش واسه مشورت کردنه ، یه جنبه ش برای بهبود وضعیته ، یه جنبه ش برای تصمیم گیری های بزرگه و...
اما اینکه از کی نظر بخوایم خیلی مهمه . بیشتر ما ایرانی ها فکر میکنیم همه توو همه ی مسائل سر رشته دارند. مثلا همون مسائلی که بهش اشاره کردید .
هیچ وقت مادر یا دوست یا هرکس دیگه ای نمیتونه به اندازه ی یک مشاور تخصصی لباس بهمون بگه که کدوم لباس بیشتر به ما میاد ، ممکنه یه چیزی مد باشه اما به هرکسی نیاد .
یا برای تعیین رشته پدر یا مادر و ... نمیتونن بگن کدوم رشته بهتره ، هرکسی تو چیزی مهارت داره و تعیین رشته رو باید به مشاوران تحصیلی بسپاریم .
حالا اینا چند مورد هستن . اگه تحقیق کنید میفهمید که تحصیل کرده های کشور های توسعه یافته برای ریز ترین مسائل مثل لباس خریدن تا بزرگ ترین و پر هزینه ترین مسائل مثل سفر های خارجی و خرید خونه و ... با مشاور ها در ارتباط هستن. در واقع انسان همیشه به نظرات دیگران نیازمنده اما به کسانی که با مسئله مرتبط هستند.
ببینید بحث کنش های انسانی و تبدیلشون به کنش اجتماعی یک موضوع خیلی مهمه
وقتی که هر کاریمون داره در ارتباط با دیگران انجام میشه پس نتیجه میگیریم انسان چیزی جز اجتماع نیست و خب اجتماع و روابطشم بدون انسان میسر نمیشه
اگر بتونیم ارتباط درستی بینشون برقرار کنیم مشکلی پیش نمیاد
راجع به همون سوال اول تاپیک:
ببینید ما وقتی یک کاری رو انجام میدیم یک تاثیر رو زندگی خودمون داره صد درصد یک تاثیر هم رو زندگی بقیه
گاهی ممکنه نظر ما مخالف نفع بقیه باشه
اینجا ما باید کوتاه بیایم یا اونا؟
انسانا حب ذات داره و خودشو دوست داره اصولا خیلی فداکاری میخواد که انسان از حق خودش بگذره
چه خوبه فکر کنیم و جاهایی که نیازه حتی شده از حق خودمون بگیدریم اگر واقعا سودمنده
من نظره ديگران اصلا برام ارزشي نداره
چون بنظرم ديگران در سطحي نيستن كه برام نظر بدن
مثلا فلاني بگه من خنگم
خب خوش به حاله اون كه باهوشه
يا يكي بگه تو باهوشي
خب خوش به حالم
من فقط برام نظره مامانم مهمه :)
به نظر من یه مشکلی که بیشتر مال ارینیاس اینه که خیلی اهل تعرفن! همین باعث میشه که به نظر دیگران اهمیت بیش از حد بدن! برا همین سعی می کنن واقعیتارو عوض کنن و شرایطو بهتر از چیزی که هس نشون بدن، به خاطر همین موضوع اون آدم همیشه تو استرسه! "الان اون راجع به من چی فک می کنه؟! وای مردم چی میگن؟!"در اصل آدم باید در درجه اول به چیزی که خودش فک می کنه و حس می کنه درسته اهمیت بده،نظر دیگران رو هم باید بررسی کرد اما نباید به نظر خودمون رجحانش بدیم! در واقع ما آمذیم که برای خودمون زندگی کنیم نه برا نظر دیگران!
دیگران در مورد یه سری موارد می تونن به ما انتقاد و پیشنهاد کنن مثلا در یک گروه می تونن بگن اگر اینکارو فلان جور انجام بدی نتیجه بهتری می گیری .
اما در مسائل شخصی از قبیل ظاهر ، علایق شخصی و انتخاب سرنوشت اصولا کسی حق قضاوت کردن دیگری رو نداره .
بنابراین اگر به خودش اجازه داد بیاد چیزی که بهش مربوط نیست رو قضاوت کنه نظرش اصلا اهمیتی نداره .
من خودم از کسایی که صلاحیت دارن مشورت می گیرم توی کارهام ولی بعد از اینکه تصمیم گرفتم که یه کاری درسته اصلا برام مهم نیست که دیگران در مورد من چه نظری داشته باشن یا منو چجوری قضاوت کنن .
ماشالله عرف ما ایرانی ها توش هر کاری بخوای انجام بدی به یه نفر بر می خوره یا به نظر یکی زشت میاد .
بنابراین بهتره آدم هرکاری عقلش می گه درسته انجام بده (درکنار مشورت گرفتن)
بعد از اون اهمیتی نده مردم چی میگن . مردم به هر حال یه حرفی می زنن و یه فکری می کنن .
ضرب المثلی داریم که میگه : در دروازه رو میشه بست ، در دهن مردمو نمیشه بست .
نظردیگران که معمولا همیشه مهمه چون امروزه همه عقلشون توچشمشونه وکافیه مایه کار اشتباه بکنیم ویایه ظاهری داشته باشیم که مطابق میل اونا نیس!اونموقه خدامیدونه که چه چیزایی نمیگن
ولی من معمولا به نظردیگران زیادتوجه نمیکنم چون دلم میخواد خودم باشم نه اون چیزی که بقیه میخوان من باشم! \/
خیلی تلاش میکنم همیت ندم ولی تو ایران نمیشه که همه عادت کردن تو کار دیگران دخالت کنن و غیبت کنن این چیزای بی هوده دیونم میکنه دیگه شورشو در آوردن بعضیا اینا همش از بی سوادی و بیکاریه
نظر دیگران واسم مهمه ولی نه تاحدی که بخاطرشون نظر خودمو کنار بزارم.
درسته ک ادم باید به فکر آبروش باشه ولی حرف مردم هم باد هواس!
بماند که تو این جامعه هرکاری هم بکنی بالاخره یه نفر صداش درمیاد و اعتراض میکنه...
/
