Antares
کاربر نیمه‌حرفه‌ای
- ارسال‌ها
- 253
- امتیاز
- 1,278
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان
- شهر
- بناب
- رشته دانشگاه
- برق
26اسفند چه روزيه؟
15 سال پيش توي همين روز يه اتفاق بد براي دانشگاه شريف،يا براي كشور رخ داد.يا بهتر بگم يه تصادف كه توي اون 7نفر از نخبه هاي كشور(آرمان بهراميان،رضا صادقي،علي حيدري،عليرضا سايه بان،فريد كابلي،دكتر مجتبي مهرآبادي و مرتضي رضايي) كه براي بيست و دومين مسابقات رياضي به اهواز رفته بودند كشته شدند(به عبارت ديگه پر كشيدند و رفتند.)
براي من سؤاله كه مگه هزينه يه شب اقامت توي اهواز يا بليط قطار يا هواپيما چقدر مي شد؟آيا اين هزينه ارزش كشته شدن اين هفت نخبه رو داشت؟(از نظر من نه ولي كي به نظر من اهميت مي ده)،امروز كه وقتي يه تيم مي بازه از مربي و سرمربي گرفته تا كادر فنّي همه استعفا مي دن ،ولي چرا هيچ كدوم از مسؤل ها به خاطر اين اتفاق استعفا ندادند؟اين چه جور خبر رساني بود؟مگه مادرهاي اين هفت عزيز چه بدي در حق مسؤلين كرده بودند(به جز اينكه هفتا نخبه تربيت كرده و تحويل اونا داده بودند)؟مادر هايي كه دم عيد منتظر بچه هاشون بودند،سر سفره ناهار اسم بچه هاشون رو كه كشته شده بودند از اخبار شنيدند،كي مي خواد جواب اين مادرها رو كه به خاطر اين فاجعه سكته كردند رو بده؟
توي يه وبلاگ خوندم،عكس اين نخبه هارو از راهروه دانشگاه شريف برداشتند چون دانشجوهايي رو كه الآن ميرن اونجا هيچ كدوم از اين هفت نخبه رو نمي شناسند.
واقعاً حقشون اين نيست كه كم كم به فراموشي سپرده شن.اي كاش ماهايي كه ساعت ها دنبال آهنگ و ترانه توي اينترنت مي گرديم فقط يه بار دنباله ي اين تصادف رو بگيريم و بريم و اين هفت نخبه رو كه الآن ديگه دارن فراموش مي شن حداقل يادشون رو توي قلب خودمون زنده نگه داريم و توي قلب دوستامون اونا رو زنده كنيم،اين جوري ديگه هيچوقت فراموش نمي شن.
آن ها كه ماندند،اما رفتندو نماندند!
روحشان شاد و يادشان گرامي.
15 سال پيش توي همين روز يه اتفاق بد براي دانشگاه شريف،يا براي كشور رخ داد.يا بهتر بگم يه تصادف كه توي اون 7نفر از نخبه هاي كشور(آرمان بهراميان،رضا صادقي،علي حيدري،عليرضا سايه بان،فريد كابلي،دكتر مجتبي مهرآبادي و مرتضي رضايي) كه براي بيست و دومين مسابقات رياضي به اهواز رفته بودند كشته شدند(به عبارت ديگه پر كشيدند و رفتند.)
براي من سؤاله كه مگه هزينه يه شب اقامت توي اهواز يا بليط قطار يا هواپيما چقدر مي شد؟آيا اين هزينه ارزش كشته شدن اين هفت نخبه رو داشت؟(از نظر من نه ولي كي به نظر من اهميت مي ده)،امروز كه وقتي يه تيم مي بازه از مربي و سرمربي گرفته تا كادر فنّي همه استعفا مي دن ،ولي چرا هيچ كدوم از مسؤل ها به خاطر اين اتفاق استعفا ندادند؟اين چه جور خبر رساني بود؟مگه مادرهاي اين هفت عزيز چه بدي در حق مسؤلين كرده بودند(به جز اينكه هفتا نخبه تربيت كرده و تحويل اونا داده بودند)؟مادر هايي كه دم عيد منتظر بچه هاشون بودند،سر سفره ناهار اسم بچه هاشون رو كه كشته شده بودند از اخبار شنيدند،كي مي خواد جواب اين مادرها رو كه به خاطر اين فاجعه سكته كردند رو بده؟
توي يه وبلاگ خوندم،عكس اين نخبه هارو از راهروه دانشگاه شريف برداشتند چون دانشجوهايي رو كه الآن ميرن اونجا هيچ كدوم از اين هفت نخبه رو نمي شناسند.
واقعاً حقشون اين نيست كه كم كم به فراموشي سپرده شن.اي كاش ماهايي كه ساعت ها دنبال آهنگ و ترانه توي اينترنت مي گرديم فقط يه بار دنباله ي اين تصادف رو بگيريم و بريم و اين هفت نخبه رو كه الآن ديگه دارن فراموش مي شن حداقل يادشون رو توي قلب خودمون زنده نگه داريم و توي قلب دوستامون اونا رو زنده كنيم،اين جوري ديگه هيچوقت فراموش نمي شن.
آن ها كه ماندند،اما رفتندو نماندند!
روحشان شاد و يادشان گرامي.