خیلی‌ها اعتقاد دارن که هر سال داریم به سمت بدتر شدن حرکت میکنیم. به نظرتون واقعاً همه چیز به سمت بدتر شدن میره یا این حرف فقط توهمه و این آدمان که تغییر میکنن و همه چیز رو بدتر می‌بینن؟
مسلما نمیشه همیشه همه چیز خوب پیش بره ولی اینجور آدم ها هم دیگه تو بد بینی دارن زیاده روی میکنن ... همیشه کنار همه چیزایی که داره بد پیش میره چیزایی هم هست که داره خوب پیش میره ... چرا یکم چشمامونو باز نمیکنیم ؟
واقعا اگر اون همه خوب رو ببینیم خیلی مشکلاتمون با خودمونو اطرافیانمون حل میشه
و اینو بدونیم که هیچ وقت نمیشه که همه چیز خوب خوب و یا همه چیز بد بد پیش بره و هر دوش مکمل هم دیگه ن ...
وقتی آدما تغییر می کنن و خودشون به سمت بد تر شدن میرن
یعنی اوضاع داره به سمت بدتر شدن میره.
یعنی همه چی داره بدتر میشه،گاهی حتی داره به عقب بر میگرده...................
اره و به نظر من هر سال داره بد تر ميشه
همه سرگرم كارن . هيچكس مث چند سال پيش به بقيه توجه نداره فقط تلاش ميكنه كه به رفاه برسه تو زندگيش و مشكلاتشو حل كنه
اره و به نظر من هر سال داره بد تر ميشه
همه سرگرم كارن . هيچكس مث چند سال پيش به بقيه توجه نداره فقط تلاش ميكنه كه به رفاه برسه تو زندگيش و مشكلاتشو حل كنه
من منظور تاپیکو نفهمیدم...همه چیز به سمت بدتر شدن پیش میره یعنی چی؟
اما نظر بچه ها...همه ی تغییر ها بد نیست!!!بعضی وقتا در حین تغییر یه چیز ممکنه چیزای دیگه ای تغییر کنن که به سمت بدتر شدن پیش برن اما در نهایت یه تغییر خوب صورت میگیره...مثلا همین کار کردن که میگین آدما همش سرگرم کارن...خب باید ببینید علتش چیه نهایتا چی میشه
بدتر/بهتر شدن به تک تک ما برمیگرده
اینکه به مرور زمان به نقلی همه چی بدتر میشه چنتا دلیل داره:
1. واقعا بدتر میشه؛ که این نتیجه ی بدتر شدن تک تک افراد جامعست !
2. انتظارات بالا میره؛ که خب شاید واقعا بدتر نشده باشه یا ثابت مونده باشه شرایط اما به اقتضاء زمان و همین انتظارات میشه گفت ثابت موندنش الان خوبه اما در آینده خوب نیست
×با اینکه موضوعِ تاپیک کلیه موافقم و میخوام که بیشتر توضیح بدید تا بهتر بشه نظر داد !
آنتونی رابینز ، چیزی که همه با نام قانون راز میشناسن رو اینطور تعریف میکنه که ؛
« آدم وقتی به چیزی فکر میکند، قرار نـیست آن چیز برایش از آسمان بیفتد!
اما ، وقتی تو فکر کنی هرگز موفق نـخواهی شد ؛ پس براساس این فرضِ خود، خودت را از پیش باخته میدونی و دیگه تلاشی در جهت بهتر شدن نـمی کنی!
اما اگه فکر کنی شرایط بهت خواهد شد، ناخودآگاه عقل تو ، اجزای بدنت را و افکارت را در جهت بهبود اوضاع و کارهایِ لازم برای بهتر شدن سوق میده!!»
فکر کنم دیگه اکثرا با سنت تغییر در قرآن آشنا هستین! :)
انسان لایق شرایطی ست که برای تغییر آن تلاشی نـمی کند!!
و عرض آخر از یک کتاب زندگی ؛ یک عاشقانه آرام!
«"انسان، درین راهِ دراز _با این کوله بارِ سنگین_ حق ست گهگاه، در اعصاب و عضلاتِ خود احساسِ کوفتگی کند.
عیبی نـیست. مهم این ست که بتواند جایی برای نشستن، سفره گستردن، سر بر بالشِ محبّت نهادن، به تحلیلِ عللِ درد و خستگی پرداختن انتخاب کند و بعد،
زنده تر از پیش، تازه نفس، سرشار، حرکت کند.
عظمت، در یکنواختیِ حرکت نـیست! در تداومِ حرکت ست، در باقی ماندنِ میل به حرکت، در ایمان به حرکت، و بازگشتِ به حرکت.
آه! .. خستگی چقدر دلـنـشـیـن ست؛ هنگامی که فرصتی _هرچند بسیار کوتاه_ برای اسـتـراحـتـــ وجود داشته باشد»!
خسته شدن عیب نـیست، خسته ماندن اما ناروا ست (به شرط یافتنِ همان جایی برای نشستن و آرامش یافتن که نکته همین جاست! :-s)
فرض کنید برنامه‌ای هست که هر سال برگزار میشه یا هر اتفاق دیگه‌ای که تکرار میشه، منتها آدم‌ها عوض میشن و یه عده هم هستن که هر سال شاهد اجرای این برنامه هستند. یعنی تغییراتش رو مشاهده می‌کنند و نظرشون نسبت به اجرای اون عوض میشه. دیدگاه غالب اینه که هر سال این برنامه از سال قبل ضعیف‌تر میشه. یعنی یک روند نزولی رو طی میکنیم. (به شرط اینکه تغییر خیلی فاحشی در جهت مثبت یا منفی اتفاق نیفته.)
- بهتره که درباره‌ی اتفاق‌های اطرافمون، در طول زمان، دیدگاه مثبت داشته باشیم یا منفی؟
- داشتن دیدگاه مثبت/منفی چجوری میتونه به ما کمک کنه؟
فرض کنید برنامه‌ای هست که هر سال برگزار میشه یا هر اتفاق دیگه‌ای که تکرار میشه، منتها آدم‌ها عوض میشن و یه عده هم هستن که هر سال شاهد اجرای این برنامه هستند. یعنی تغییراتش رو مشاهده می‌کنند و نظرشون نسبت به اجرای اون عوض میشه. دیدگاه غالب اینه که هر سال این برنامه از سال قبل ضعیف‌تر میشه. یعنی یک روند نزولی رو طی میکنیم. (به شرط اینکه تغییر خیلی فاحشی در جهت مثبت یا منفی اتفاق نیفته.)
اون عده ای که برای اولین بار برنامه رو می بینن نطرشون این نیست که؟ هست؟
شاید این یکی از خصوصیت های خود آدماس. اونایی که هر سال این برنامه رو می بینن کم کم بهش عادت می کنن. وقتی برای بار دوم برنامه رو می بینن چون بار دومشونه نمی تونن به اندازه اولین بار ازش لذت ببرن. و چون مثلاً پارسال بیشتر بهشون خوش گذشته فکر می کنن که اون برنامه افت داشته. درصورتی که اینطور نبوده.
خب منم موافقم با ابن نظر و به نظر دلیل اصلیش اینه که ما جامعه در حال گذریم و این اتفاقات تو همه ملت ها میوفته مثلا آمریکا 500 سال پیش با این قضیه مواجه بود و الان داره جلوشو میگیره
همون جربان برنامه ای که سال به سال داره بدتر میشه هم همینه توی اینجور جامعه ها مردم دائما با تغییرات کشور تغییر عقیده میدن و هیچکدوم هم به راضی به اجرای نظرات دیگران نیستن و همش دنبال منافع کوتاه مدت شخصین تا منافع بلند مدت جمعی و بخاطر همین داره روز به روز بدتر میشه البته این بدتر شدن روزی تموم میشه که ما از درحال گذری دربیایم و بفهمیم داریم با جمع زندگی میکنیم نه خودمون تنها پس منافع کل جمع باعث منافع همه و بهتر شدن اوضاع میشه ولی اگر فقط خودمون رو ببنیم منافع شدیدا کوتاه مدته و فقط به نفع خودمونه و همه چی رو به زوال و بدتر شدن میره
منم موافقم...وقتی ما به فرض امسال یه مراسمی رو برگزار میکنیم و قراره هر سال برگزار بشه توقعمون از خودمون بالاتر میره
چون بالاخره یه بار این کارو انجام دادیم و معایبشو حتما فهمیدیم..پس به خودمون میگیم تا سال دیگه اینا رو جبران میکنیم و خیلی چیزای مثبتی بهش اضافه میکنیم
وقتی درک و فهم و توانایی های ما داره بیشتر میشه اگه در جهت مثبت کاری انجام ندیم در واقع به نوعی در جهت منفی عمل کردیم!!!
