ج – مرگ

هيس!
زدن اين حرفا موقوف!

من اگه جای تو بودم یکم توی اتاقم می موندم اما بعدش می رفتم بیرون پیش مهمونا!کم کم سر حال می اومدم!من die for something رو بیشتر قبول دارم.ما اگه هدف نداشته باشیم زندگیمون به پوچی می رسه و چی بهتر از اینکه برای زنده نگه داشتن یا رسیدن به هدفت بمیری؟

من با اون وضعیت 9 روز زنده موندم….بدون غذا و ارتباط با بیرون!
die for something مسلما!

live for nothing!
من منظورت رو از die for something درك نمي كنم! اگه بميري مرده اي!من آدمي ام كه اگه حتي بخوام واسه هيچي زندگي كنم هم نميتونم!نا خوداگاه هدفمند ميشم!:دي اگه چيزي خيلي واسم مهم باشه،ترجيح مي دم واسش زندگي كنم،نه اينكه بميرم.
در ضمن هدف وجود خارجي نداره كه آدم ار فقدانش بخواد بميره،به نظر من(و لا اقل خود من) اهداف رو ما تعريف مي كنيم!بعضي وقتا به دليل انتخاب غلط يا يه اتفاق مهم ترين هدفمون رو از دست مي ديم(اين غلط ترينه!چون اعتقاد دارم مهم ترين هدف رو بايد طوري انتخاب كرد كه از بين رفتني نباشه،اون وقت هر كدوم از اهدافم رو كه از دست بدم،اون مهم ترينه هست لا اقل)اون وقت مي تونيم بعد يه مدت افسردگي(انكارش نمي كنم)و تجاربي كه كسب كرديم،يه هدف بهتر انتخاب كنيم واسه ي “زندگي كردن”!
در مورد اون مهمونا هم،ترجيح مي دم اون دو روز رو اگه بتونم در برم و بريم پيش يكي از دوستام!اگرم نشه،ميمونم تو اتقمو كتاب ميخونم تا اون دو روز بگذره!(اگه واقعا مهموناش اصلا قابل تحمل نباشن!):دي

× زنگ می زدم به دکتر مولی مزاحمش می شدم :دی

نه خوب آب میخوردم گاهی بیرون هم میرفتم ولی با کسی ارتباط برقرار نمیکردم…. تجربه ی جالبی بود برام هرچند سخت بود ولی عمیق ترین دوران زندگیم بود!

آره پگاه بات موافقم!

man nMidunam chera nazaram ba pegah yekie! 😀 ama benazaram age adam Bangize zNdegi kone behtare ke bMire! chon amalan ye mordas

نه خب، اِه!
فرض کن برای حمایت از زن و بچه‌ات باید بجنگی، ممکن هست بمیری!
باز ترجیح می‌دی زنده باشی؟ (اون موقع شاید فقط خودت به خودت بگی زنده!)

i’m here