تاراج زمان(!)

شراره:
فکر به آینده پیر نمیکنه….در اصل هیچ چیز جز زمان پیر نمیکنه!
راستی “پ.ن 2” رو یادت میاد اولین بار کجا شنیدی؟!

زمان یکی از ویژگیای عالم ماده ست و این که خدا خواسته این توری باشه این من و توییم که تصمیم بگیریم چه بلایی سر اون بیاریم با غر زدنم کاری پیش نمی ره این عقربه ها با هم مسابقه می دن و از نفسم نمی افتن!!!!!!!!!!!!

شراره:
تعریف تو از یه آدم پیر چیه؟!پیر شدن به معنی عام کلمه….من امروز از دیروز پیرترم اگه بخوایم نسبی در نظر بگیریم!
هه….یه آدمی بود که روانی بود….یه دفتری بود…. سبز بود!یادت نیومد؟!:دی
f.s.d :
در چند مورد باهات مخالفم:
1)زمان یکی از ویژگی های مکان ماست….قطعیت اشتباهه!
2)”طوری” نه “توری”
3)دوست ندارم راجع به اینکه خدا چی خواسته و اینکه اصلا خدا چی هست یا اینکه سر تعظیم برای کیه صحبت کنم….من راجع به عرفان نمی نویسم….یه وصف بود صرفا!
4) این غر چیه جدیدا همه بهش گیر دادن؟! غر نزدم که؟!جدا برام جالبه بدونم از این 4 تا خط چه برداشتی کردی که میگی غر نزن؟!
5)هه…ببین تو دیدگاهت از زمان به یک وسیله ی دست ساز محدود شده…عقربه…ساعت….نه عزیزم زمان چیز دیگه ایه که خودشو بهمون نشون نمیده….زمان….متنفرم از این واژه!
پ.ن:خوش اومدی;-)
امیر پویا:
این شعر خیلی قشنگ بود….اما حقیقت این شعر از هیچ موجودی بر نمیاد….یه جور مصداق مبارزه با دیواره….با سر میری توش و احساس خرسندی میکنی ولی حقیقت اینه که سر تو زودتر از دیوار نابود میشه….این که حس میکنی داری با زندگی به بهترین شکل بر زمان غلبه میکنی در اصل خرسندی حاصل از حل مازیه که زمان انداختدت توش! ولی حقیقت اینه که میتونستی اصلا توی اون ماز نباشی!
این زمان لعنتی همین الانم داره منو مجبور میکنه که این “چرندیات” رو بنویسم و حواسم نباشه که چه طور داره نابودم میکنه!خیلی پسته!

آره بابا:دی فهمیدم!
منظورم اینه چیزای زیادی رو پیر شدن تأثیر گذارن جز زمان!

AmiNimA :
من نمیخوام بحث رو عرفانی یا فلسفی کنم….هرچند تئوری جریان شما رو رد نمیکنم در اصل هراکلیتوس هم با شما هم عقیده بود اما زمانی که من تعریف میکنم یه چیزیه که هیچ اثری ازش جز خرابی نمیبینم….نه صدا داره نه شکل داره نه واحد داره نه…..هیچی نداره فقط ویرانی داره….کا غرقه در رود زمانیم!
نمیخوام بگم این زمانی که من میگم در اصل زمان دنیویه و ….فقط میخوام یه لحظه خودتون رو توی این زمان تصور کنید….این موجودی که داره منو وادار میکنه این جمله هارو بنویسم تا متوجه نشم که “الان” دیگه اون پریا ی “الان” نیستم(همون تئوری شما!) و در اصل گذر من رو به گذر زمان نسبت بدم و….
اوپس دچار یک لوپ شدم که توش هر جمله رو حداقل دو بار باید تکرار کنم:دی
شراره:
منظورت غم و غصه است؟!اگر زمان نبود غم تعریف نمیشد….همه چیز زیر سر این لعنتیه!
امیر پویا:
جالبه! آخه شاعر این شعر بر زمان پیروز میشه و من همچنان مغلوبشم!

هدف از چی؟!وقتی زمان زمام تو رو به دستش گرفته هدفمند یا بی هدف بودن تو چه تاثیری روی روند حرکتت داره؟! البته شاید مسکن روانی باشه ولی….

چه تلخ بود این یکی
):
امیدوارم حرفم شعاری نباشه، ولی لطفا یک کم بی خیلی طی کنید
من هم تو همین شرایط بودم
واسه کنکور فوق هم
واسه این PhD لعنتی هم
و راستش هر چی میریم جلوتر سخت تر میشه
تنها تفاوتم اینه که الان میدونم نباید زیاد سخت گرفت
100 مرتبه دور از جون، یک کتابی چاپ شده تحت عنوان:
لطفا گوسفند نباشید، ولی . . .