كار گروهی
بر هیچ کس پوشیده نیست که ایرانی ها مشکل بزرگی در کار گروهی دارند. متاسفانه ایرانی ها یاد نگرفتند که چطور کار کنند باهم. توی کار گروهی خیلی مهارت ها رو باید از قبل فراگرفته باشین. مهارت هایی مثل تحمل افکار مخالف، بحث در آرامش ، نتیجه گیری منطقی از بحث ها ، قبول کردن حرف درست ، پیروی از رهبر و … . این مهارت رو شما نمی تونید به سادگی در خودتون به وجود بیارین. این ها مهارت هایی که هستند که شما باید توی مدرسه، جامعه یا خانواده فرا میگرفتین. مدرسه، جامعه یا خانواده در قبال آموزش این چیزها به شما مسئول اند.
کمی فکر کنید و طولانی ترین کارهای گروهی که به نظرتون میرسه رو پیدا کنید. حداکثر عمرشون چند ساله؟ حالا در مورد کارهای گروهی که خودتون توش شرکت داشتین فکرکنید. عمر اون ها چقدره؟
حقیقت یک گروه مبنای کاری اون گروهه. افرادی هم که برای گروه انتخاب میشن باید بر همون مبنا حرکت کنند. یک مثال عینی میزنیم. ما روی نشریه سمپادیا کار می کنیم. مبنا کار ما نشریهست. فارغ از گروه نوشت یا فروم یا هرچیز دیگه. تفاوتی در اصل کار نیست اما در موارد فرعی تفاوت زیاده. مثلا یکی از ماها موافق چاپ شدن شعرهاست و دیگری مخالف. اما این تفاوت هیچ وقت باعث نمیشه که گروه متلاشی بشه یا عضوی از گروه جدابشه.
بسیاری از مشکلات گروه ها هم از اون جا ناشی میشه که اختلافات کوچیک اون قدر بزرگ میشن که باعث ایجاد مشکل میشن. چیزی که کمبود اون کاملا احساس میشه قدرت حل مشکلات ـه . متاسفانه بسیاری از ماها نحوه حل مشکل رو بلد نیستیم. هیچ کدوم بلد نیستیم کوتاه بیایم. هیچکدوم بلد نیستیم قانع بشیم یا قانع بکنیم. منطق جاشو به لجاجت داده و خبری از گذشت نیست.
راس هر گروهی ، رهبر اون گروهه. یکی از خصلت های ایرانی ها اینه که نمی تونیم بالاسری رو تحمل کنیم و همیشه دوست داریم کنترل همه چی دست خودمون باشه. پس برای این که خودمون رهبر بشیم ، سعی می کنیم رهبر فعلی رو تخریب کنیم یا درکارها اختلال ایجاد کنیم. در بسیاری موارد هم گروه رو رها می کنیم و گروه جدیدی خودمون میسازیم و اون جا خودمون همه کاره میشیم. این جوری میشه که گروه ها متلاشی میشن یا به نتیجه نمی رسند. مثلا گروهی برای انتخابات ریاست جمهوری فعالیت می کنند ، بعد که کاندیداشون رئیس جمهور شد یهو میبینی که همون موافقین تبدیل شدند به مخالفین !
مشکل بعدی در کارهای گروهی ، عدم تعهد اعضای گروهـه. تعهد رو باید از خانواده و جامعه یاد گرفت. تعهد یعنی چی ؟ تعهد یعنی به گروه پایبند باشیم و تمام موارد محوله به خودمون رو درست انجام بدیم. یکی از مشکلات اصلی ما توی سایت سمپادیا ، اینه که آدم متعهد نمی تونیم پیدا کنیم برای کارکردن. کسی که حرفش ، با عملش یکی باشه و به وظیفه اش عمل کنه. مدت هاست دنبال مدیر سایت و عضو فعال نشریه میگردیم اما کسی پیدا نمیشه که خصوصیاتی که ما میخوایم داشته باشه.
ریشه این مشکلات چیزی نیست جز عدم توانایی فرد در تعمیم خود خواهی فردی به خود خواهی گروهی. وقتی شما نتونید میل گروه رو به میل خودتون ترجیح بدین ، باعث باعث اتلاف انرژی بسیار در فعالیت های جمعی میشین و قدرت و بازدهی گروه رو به شدت کاهش میدین.
توصیه من به شما :
صبور باشید ، به شدت منطقی باشید ، گذشت نشون بدین هرچند شاید به نظرتون طرف مقابل در اشتباهه ، به رای اکثریت احترام بگذارید هرچند دیگران در اشتباه باشند ، به حرف رئیس گوش بدین ، مسئولیت پذیر باشین ، اجازه بدین دیگران حرفشون رو بزنند و …
نوشتن این پست بیشتر بهانه ای برای تغییر سبک گروه نوشت. امیدوارم اجتماعی تر بنویسید. در ضمن در این پست فقط اشاره کوچیکی به کارگروهی شده و حرف برای گفتن زیاده.
وقتی به سایت سمپادیا نگاه می کنم به خودمون امیدوار میشم. یه مدیر کاشان ، یکی کانادا ، یکی مون تهران و دیگری در جای دیگر. دختر و پسر ؛ همدیگر رو ندیدیم و شاید بیشترین چیزی که از هم بدونیم یک اسم و فامیله. تنها راه ارتباطیمون هم اینترنته ، حداکثر پیامک و اگر بترکونیم زنگ میزنیم بهم و نهایتش سالی یک بار جلسه میزاریم. بعدش یک گروه نوشت و یک فروم رو میگردونیم. هر دوهفته نشریه منتشر می کنیم. این ها در حالیه که اختلافات فوق العاده زیادی باهم دارین ، چه از نظر فکری و چه فرهنگی. با این حال اینجا سرپاست :دی (ماشالله یادت نره!)
قشنگ بود…
هر چند کلی نقد بر می داره حرفات اما نیاز بود یکی این حرفا رو بزنه…
توی سمپاد کار گروهی متفاوت تره…از استحکام بیشتری بر خورداره چون اشتراکات بچه ها بیشتره(و اگه تو یه مدرسه باشند با هم چند ساله رفیقند) و از طرفی ذهن ها فعال تره و دیدگاه ها برای بهبود تفاوت داره…
راستی در مورد مجله…مطالبمون رو کجا بدیم؟!!
sigma به من!
pegah.pourahmad@gmail.com
اگر تهران هستید هم تو مدرسه هم در خدمتم. سه ی چهار، پنج شنبه ها پیش یک!
در مورد مطلب،
عرض کنم خدمتتون که..
آقای مطهری، نوشته ی خوبی بود.
من یه توصیه دارم واسه تون. قسمت های مطلب رو از هم جدا نکنید. از روان بودن نوشته کم می کنه. به نظر من نسبت به مطالب قبلی روان تر و منسجم تر بود.
من به کار گروهی مفصلا فکر می کنم..
(لبخند)
اتفاقا من شدیدا علاقه مندم نقد هارو بشنوم. امیدوارم شما هم پست های این چنینی بنویسید.
کار گروهی سمپاد هم گاها دچار مشکل اساسی میشه مثل همون ریاست طلبی و زیادی بیش از حد افکار !
پگاه ، یکپارچه بودن مطلب خسته می کنه خواننده رو.
در ضمن برای ارسال مطلب هم می تونید مستقیما به مسئولین مجله بفرستین هم این که به info@sampadia.com ایمیل بزنید. ما خودمون به مسئول مربوطه میفرستیم مطلب رو.
“هر دوهفته نشریه منتشر می کنیم”
ماهنامه س آقاي مطهري!!
بررسي قابل تامل ، كوتاه و سريعي بود. و خوشبختانه در حد حوصله ي افرادي كه اينجارو مي خونن!ممنون از حرفهايي كه زدين.
بله :دی همون ماهنامه ! ذهن من هنوز ار تعطیلات برنگشته.
یکپارچه..
شاید تعبیرمون از این عبارت متفاوته!
× با این جنون ریاست طلبی بسیار درگیر بودم … تو تمام مدتی که مدیر سمپادیا بودم … ازون اولا تا حالاها ، با این مشکل خیلی برخورد کردم و مطمئنم که تا وقتی این مشکل حل نشه سایت های منسجم و بزرگی درست نمیشه
قراره منم به کار گروهی فکر کنم :دی
اغلب رهبری هم که انتخاب می شه یه مقداری حس سرکوب کردن رو داره! تو از دید یه رهبر یا بالایی نوشتی! به شخصه بنده دیکتاتوری رو حس می کنم در رگ هام :دی