پنجشنبه ها!!!

در ابعاد اين عصر خاموش
من از طعم تصنيف در متن ادراك يك كوچه ترم،
بيا تا برايت بگويم چه اندازه تنهايي من بزرگ است،
و تنهايي من شبيخون حجم تو را پيش بيني نمي كرد…

а. درباره‌ی ظاهر نوشته:
نشان انداختگی (ellipsis) یا سه‌نقطه (dots)، باید دقیقن 3 نقطه باشه.
نکته‌ی دیگه هم این که: لحن نوشته‌ات نوسان داره. «نگاهت را به سمت چشم ها می بری…» vs «لشکر پیاده ات رو با زبون به سمت پناهگاه گوش های طرف مقابل می بری!!!»
□
в. درباره‌ی محتوی متن:
متنت یا خیلی استادانه نوشته شده، یا خیلی مزخرف اه.
□
و یه سؤال هم دارم:
این جمله یعنی چی؟ «به چشم ها که نگاه کنی هزار حالت دارد و هر کدامشان به اندازه ی یه هزارتو اسرار آمیز!!!»

daghighan chera nevishti 5shanbe!!!??? ajab

آخه فکر نکنم در چنین جایی مسئله‌ی «سبک نوشتن» مطرح باشه. گذاشتن 3 علامت تعجب به خاطر سبک نوشتن ایشون بود که من چیزی نگفتم. اما این که یه جا 7 تا نقطه پشت سر هم بذارن به نظر من به جز شلختگی دلیل دیگه‌ای نداشت. و از اون جایی که به طور اتوماتیک نقطه‌ها 3تا 3تا جدا می‌شن و به یک کاراکتر تبدیل می‌شن، با گذاشتن 7 تا نقطه، چیزی که خواهیم داشت، این اه: 3 نقطه‌ی کوچک نزدیک به هم، کمی فاصله، 3 نقطه‌ی کوچک نزدیک به هم دیگر، و یک نقطه با ابعادی دوبرابر نقاط قبلی. من اسم چنین چیزی «سبک نوشتاری» نمی‌ذارم.
نکته‌ی دیگه این که من به حریم خصوصی نویسنده تجاوز نکردم. من فقط تذکر دادم و گفتم اگه چین کاری بکنید نوشته شکیل‌تر خواهد شد. اگه خودسر می‌رفتم و 7 نقطه‌ی ایشون رو به 3 نقطه تبدیل می‌کردم، شما حق داشتید مقابل عمل من جبهه بگیرید.

محمد علی من فکر می کنم داری زیاده روزی می کنی البته.