پیشرفت ، تکنولوژی و فرهنگ

مدیری که فردا قراره بازخواست بشه اونم از طرف صدجا، اونم با صدنوع دلیل بی خود، ترجیح می ده توی همون یک سالی که مسئوله، دردسر درست نکنه برای خودش …

فکر می کنم مهم تر پرورش در خانواده باشه…
از بچگی اگه کسی به خاطر کار اشتباهش سخت تنبیه بشه و مجبور بشه که دیگه سراغ چنان کارایی نره، پس فردا که مدیر شد می شه مثه همین مدیرا!! اون وقت این ایثار ایثار می شه آیه های «یس» !

خوب نسل بالایی نمی تونن نسل پاینی رو درست تربیت کنن… اونا هرچی خودشون آرزو دارن رو می خوان توی بچشون خلاصه و اجرا کنن… خوب بچه وقتی می بینه والدین می گن دروغ نگو خوب نیست، بعد یکی که تلفن می کنه و اونا می گن بگو نیست، خوب بچه به همه ی آرمان های خوشگل والدین توی دلش می خنده … و بعدها که بزرگتر شد، می شه از همین مدیرا یا از همین مردم لوس!

بچه ها نباید این قدر بد بین بود. ما همیشه می تونیم جلو بریم و همه چیزو بسازیم. اگر به جرات و ایثاری که ساینا گفت “درایت” رو هم اضافه کنیم اون وقت لزوما نباید وطن خراب شود با خانه آباد گردد و یا برعکس! همیشه می تونیم موفق تر باشیم. اگه سمپادیا ناامید بشن پس واسه بقیه مردم و مملکت باید فاتحه داد.

بذاز منظورم رو دقيق بگم!
ببين الان خيليا انتظار دارن كه همه چيز براشون مهيا باشه،نمي خوان حتي يه قدم كوچيك بردارن!تا چيز كوچيكي بر وفق مرادشون نباشه،زمين و زمان رو به هم ميريزن و انقدر غر مي زنن كه بقيه ديوونه ميشن.از همه انتظار و توقع بيجا دارن!فكر مي كنن همه بايد 24 ساعته در خدمتشون باشن!مثل مامان باباشون!تحمل هيچ شرايط بدي رو ندارن. من به اينا مي گم لوس!و همشم از دلسوزيِ بيش از اندازه و بي مورد خانواده ها نشعت مي گيره.از اين كه هميشه همه چيز رو در اختيار بچه هاشون ميذارن بدون اينكه اونا هيچ زحمتي بكشن!بهشون ياد نمي دن كه هر هدفي به قدر بزرگيش تلاش مي خواد.اينكه واسه رسيدن به هر چيزي بايد صبر داشت،اينكه شرايط سخت ساخته شدن واسه تحمل كردن و انگيزه گرفتن ما آدما!و خيلي چيزاي ديگه. راستشو بخواي فردي رو كه حائز اين شرايط باشه لوس اطلاق مي كنم.

ساينا همه هم اينطور نيستند.
يه اقليتن اينا…نه؟!

همه كه نه! ولي اقليت هم نه. و نكته ي مهم تر اينكه روز به روز داره بد تر هم ميشه! چون با عوض شدن نوع زندگي ها ديگه چيزي به اسم كار سخت وجود نداره اگرم باشه واسه مامان باباهاست!(البته استثنا هم وجود داره هميشه) و نكته ي بعد اينه كه تعداد فرزندان خانواده ها رو به كاهشِ!اين خيلي هم خوبه ولي به شرطِ اينكه توجهي كه قبلا ماْ حد اقلِ حد اقلش دو سه نفر بود حالا يهو معطوف يك نفر نشه!