2008-10-04
تحفه (After School Version)
ما آدما(1)، بنا به مناسبت های مختلف ممکنه هدیه هایی از دیگران بگیریم.. این هدیه ها می تونن دید طرف مقابل رو نسبت به ما نشون بدن.. (2)
حالا اگه از دیگران انتظار هدیه ای مثل “لبخند” داشته باشیم، چه جور آدمایی هستیم؟!
پ.ن:
1-“ما آدما” :دی چه خودمو تحویل گرفتما!
2- نه در موارد خاص و آدمای خاص! یه اصلا از اون طرف دیدی یکی واسه میز کار یا میز تحریرت وسایل می خره یا هی برات رمانهای عجیب غریب می خره و اعصابتو خورد می کنه؟!!
10 نظر
به اينا نمي گن پي نوشت ها!!
خلاصه،
1-:دي
2- محاله رمان بخونم!!
يا شما آدمي احساساتي و رمانتيك هستي يا كمبود محبت داري:دي
شايد هم آدم قانعي هستي!
—
پاسخ:
خودم می دونم! :دی آخه برا اینکه از اصل قضیه پرت نشیم چرت و پرت ها و حاشیه ها رو اون پایین می نویسم!!
نظرت در موردم جالبه..
من فکر میکنم بیشتر از دید طرف مقابل میزان توجه و اهمیت و پله یا دایره ای از اون دوایر متحد المرکزی که شخص هدیه دهنده مرکزشه رو مشخص میکنه.یعنی تو میفهمی تو کدوم دایره قرار داری(یا اگه مثه من معادله درجه 2 برات سخته میتونی با پله که درجه 1 هستش مقایسه کنی:دی)راستی.تو کدوم سعیدی؟(منظورم همون شماهه یادم نبود دفعه ی اول آدم باید یه کم موقر و سنگین{=))}برخورد کنه!)من میشناسمت آیا؟!
—
پاسخ:
بعله همشو فهمیدم!
آره می شناسیم.. از اون سمپادیا.. یعنی منم شما رو هم می شناسم… من همون سعید اولی ام!
خب…
لبخند هديه اي نيست كه آسون بدست بياد… لبخند واقعي واقعي رو ميگم…
نمي دونم چه جور آدمي هستيم، اما مي دونم كه خيلي دلم يه دونه از اون واقعياش مي خواد!!
(صبا من كادو تولد تو رو مي گيرم….)
—
پاسخ:
منم نظرم همینه!
after school version: قکر نکنم همین برای نامگذاری کافی باشه! چون فقط دو روز در هفته است که اگه توی اونها بنویسی نمی تونی اسم پستت رو این بذاری!
…چه جور آدمایی هستیم؟!: نمی شه گفت! خب بعضی وقت ها واقعا به یه لبخند احتیاج داری! اسم خاصی هم نمی شه روت گذشت! ولی اگه میگی همیشه انتظار لبخند از دیگران داشته باشی، دیگه من نمی دونم!
پ.ن:
1- فکر کنم دچار خود آدم بینی شدی!
2- یا جمله ات ایراد داره یا زبان فارسی من! هر چی میخونم نمی فهمم چی گفتی!
—
پاسخ:
مهندس! اگه هر روز از مدرسه برگردی میشه بعد مدرسه!!! Time در اون عبارت به قرینه معنوی حذف شده…
آره.. میگم همیشه این انتظار رو دارم.. یعنی حالت عمومی شو گفتم.. پس نمی دونی دیگه! چرا کل کل می کنی؟!:دی
پ. ن:
1- نامرد! واستا فردا بت سر کلاس حالی می کنم..
2- زبان فارسی مال تو نیست! :دی پس نمی تونی بگی “زبان فارسی من” !
راستی من توی فیلد Uniform Resource Identifier آدرس بلاگمو نوشتم!
25 – شاید اون هدیه … یه خواهش باشه!
23 – هرکسی از ظن خود شد یار من …
21 – بهترین هدیه ای که خواستم و گرفتم رو همیشه نگه می دارم تو دلم !
19 – لبخندی اگر چنین و چونان …
yani mishe…?
اين روزها لبخند واقعي گم شده . گاهي لبخندي از سر اجبار و گاهي از سر نياز … !
ماديات جاي همه چيز رو گرفته … احتمالا يه روز لبخند با جنس هاي مختلف هم روانه ي بازار بشه …
—-
پاسخ:
گم شده… اما اون جوری نیست که پیدا هم نشه.. البته به نظرم نباید از هرکسی انتظار لبخند واقعی داشت..
شاید.. شاید .. یه روز رفتیم دم مغازه یه لبخند بخریم، بعد زیر بسته بندیشو که نگاه کنیم نوشته باشه:Made in China!!!
باشه بعدا بخونم! اعصاب خوردی فجیع!
—
پاسخ:
بعدا پاسخ کامنتتو می دم:دی
نمی دونم مصنوعی یا واقعی منظورت بوده! اما تا دلت بخواد مصنوعی پیدا می شه (در مقایسه با واقعیش)
برام سخته فکر کنم برم مغازه یه بسته یا یک دونه لبخند واقعی و شیرین (نه دیابتی) بخرم! خیلی هم جالب می شه چینی باشه؛ اما a class که توی ایران پیدا نمی شه… فقط c class کالاهاشون توی ایرانه، لبخند هم اینطوری می شه؟
+ آدم خوبی هستی!
{دیشب هم حالم بد بوده! بی خیالش}
—
پاسخ:
جالب بود!
وقتی همه چیز C Class است خوب همه چیز میشه A Class!!! نسبیه دیگه ! :دی
{خواهش}