به اشتراک گذاشتن
به اشتراک گذاشتن داشته ها ، می تونه یکی از بهترین خصلت های مردم یک جامعه باشه. این داشته ها می تونه پول ، خونه ، وسیله خاص ، کتاب ، مقاله یا حتی قالب یک وبلاگ باشه. اون چیزی که من شخصا تو این جامعه دیدم این بوده که میزان به اشتراک گذاشتن مردم سال به سال کمتر شده. مردم حریص تر شدن و کمتر علاقه دارن دیگران رو در کارها شریک کنند. این هم می تونه دلایل مختلفی داشته باشه. دلایلی مثل سواستفاده دیگران و انحصارطلبی و …
– من مقداری پول دارم ، میخوام اون رو در یک کاری سرمایه گذاری کنم ، میدم دست بهترین دوستم و اون دوستم پول رو بالا میکشه و میره ؛ یا حتی اگر بالا نکشه ، یک بلایی سرش میاره که دیگه پولی باقی نمی مونه.
– من یک کتاب دارم. کتاب رو میدم به دوستم. بعد یک ماه، یک کتاب تحویل میگیرم که اصلا شبیه کتاب نیست!
– من یک قالب وبلاگ می سازم یا ترجمه می کنم. توی اینترنت آنلاین منتشرش می کنم و بعد مدتی میبینم وبلاگی قالب من رو بدون کپی رایت ، به اسم خودش منتشر میکنه.
تمامی این ها باعث میشه که سطح به اشتراک گذاشتن ، پایین بیاد. یک فرهنگ ایجاد میشه و به نوعی مردم از به اشتراک گذاشتن فرار می کنن. در نهایت کار به جایی میرسه که وزیر به جامعه علمی کشور میگه که داشته هاتون رو به دیگران ندید !
بر خلاف فضای جامعه حقیقی ، در جامعه مجازی وب روندی برعکس شکل گرفته. در سال های اخیر با ظهور پدیده ی OpenSource مردم روز به روز بیشتر تشویق میشن برای به اشتراک گذاشتن. چیزهایی مثل گوگل ریدر ، به نوعی روحیه ای در مردم به وجود میارن که مردم بیشتر به سمت به اشتراک گذاشتن پیش برن.
چیزی که قابل بحثه ، اینه که آیا جامعه حقیقی ما نیاز به sharing داره؟ چطور میشه چنین روحیه ای رو در مردم بالا برد؟
در مورد نویسنده
نیاز به sharing که بله معلومه داره
ولی خوب باید یه ساز و برگی داشته باشه که مشکل هایی که خودتون هم گفتید پیش نیاد
شاید اگه فرهنگ امانت داری رو هم گسترش بدیم کمک کنه
مطلب عالی ای است.
خوب بیانش کردی. درد خیلی هاست.
بله البته ؛ فرهنگ مال خودمه باید بره !
این تا حدود بسیار زیادی با فرهنگ لینوکس نزدیکی داره ! ( یک نمونش گروه کاربران محلی )
مشارکت ؟ البته کاری است بسیار پسندیده و معقول؛ مخصوصاً توی دنیای نرم‌افزار (تا اونجایی که به رشته‌ام مربوط میشه)
اما توی جامعه‌ی ما به هیج وجه امکان‌پذیر نیست. و تا حدی هم ویرانگره. چون فرهنگی که ادامه‌ی بقای اون وابسته به تحدید داشته‌ها باشه، نمی‌تونه این ایده رو بپذیره. نمونه‌اش خود من.
دونقطه دال
سلام آقای سروش! :دی
سایت سمپادیا فایل طراحی های نشریه ش رو به اشتراک گذاشت
http://www.sampadia.com/magazine/magazine-design-source-files