ابر و باران

این روزها که می گذرد…
این روزها صدای پای ابرها را میتوان شنید.صدایشان مانند صدای پای آدمی است که می دود؛می دود تا باری را که روی دوشش نهاده اند به صاحبانش پس بدهد.
و بار ابر باران است.
ابرهای آسمان گاه تند و گاه آرام به سوی هم می آیند.از خورشید اجازه می گیرند و در مقابلش می گریند.ابرها امانت زمین نشینان را پس می دهند.
به حق که ابرها امانت داران خوبی هستند.
کاش می شد بعد از هر بارش باران به ابرها خسته نباشید بگوییم.
دلم می خواست می توانستم برای ابرها هدیه بگیرم و به خاطر باران از آنها تشکر کنم.
ای کاش می توانستم برای تشکر از ابرها،امانت داران آسمان،تا آسمان سفر کنم.
کاش… .

پ.ن:دلم برای سمپادیای سابق تنگ شده.چقدر اینجا سوت و کور شده!