آیا اژه ای بد بود؟ مقصر کیه؟

باتمركزكامل خوندمش.بحث سمپاد وادغام وياحذفش خيلي فكرم رومشغول كرده.تصميم گرفتم تحت هرشرايطي وقت بذارم براي دنبال كردن اخبار.
متني كه نوشتيد واقعا واقع بينانه بود.هرچندفهميدن بعضي چيزا اراده واميدروكاهش ميده ولي هميشه بايدمتوجه اوضاع بود.خيلي به خودمن كمك كرديد.الان كه نظرم درموردپست قبلي روخوندم خنده ام گرفت.ديروز چه اشتباه فكرميكردم.
ولي بازم فكرميكنم اينكه دنبال مقصربگرديم كاردرستي نيست.الان سمپاد به يه مديرنيازداره كه درضمن داشتن نفوذ حامي اون باشه.نه به دنبال كسب منفعت.يه آدم اينجوري واقعا سخت پيدا ميشه.البته اگه بخوان پيدابشه!!!ولي حقيقت انكارناپذيراينه كه سمپادبه شدت ضعيف شده و متاسفانه راهي كه درپيش داره اصلا اميدواركننده نيست.دوسال پيش دانش آموزان سمپادبدون آزمون وارد دبيرستان هاي سمپادسطح شهرشدن.هرچندسال گذشته اين قانون حذف شد ولي با اعمال 40درصدسهميه درمرحله اول و 70درصدسهميه درمرحله دوم عملا همه ي سمپادي ها سمپادي موندن.يعني فقط كافي بودتو مرحله اول 3سوال درست جواب داده باشن.چيزي كه بيشترمن رو ميترسونه اينه كه مافقط يك سري اطلاعات پوشيده درلايه هاي ابهام داريم اين كه واقعيت چيه ويا اينكه ما چي رو نمي دونيم واقعامهمه.
حالا مامونديم وسجده هاي طولاني به درگاه پروردگار تا ازش بخوايم كمكمون كنه.نبايد اميدمون رو ازدست بديم.

رييس سازمان سمپاد دوباره عوض شد!!
خدا اين يکيو به خير کنه

ba nazare man sampad vaghti harsale koli rotbeye khube konkur dare ya koli olampiadi be khodie khod khas mahsub mishe.vali inke zaif shode daresh shakki nist.dabiramun raftan in khub nist. hamash ham be khatere ine ke migan zire nazare amuzesh parvareshim:((((((((((((((

اين آخرين نامه و آخرين حرفاي باباي سمپاد بود که تو آخرين نشريه سمپاد چاپ شده بود.فرصت نکردم همشو تايپ کنم ايشاالله تو فرصتاي بهتر بقيشم تايپ ميکنم.بخونيدش قضاوت با خودتون
خداحافظ سمپاد
وقتي آمدم،موي سپيدي بر چهره ام نبود و اکنون پس از گذشت بيش از بيست و يک سال ،با قامتي راست و اميدوار ،محيط کارم را ترک ميکنم؛ با فرزندي رشيد به نام سمپاد براي ايران اسلامي؛مقاوم و سازش ناپذير.در اين مدت دوتن بيش از همه مرا ممنون خود ساختند:رهبر معظم انقلاب که با دفاع از سمپاد در شوراي عالي انقلاب فرهنگي ،به اين نهال امکان غرس دادند و همواره نگران کاستي هاي آن بودند ؛و نخست وزير وقت ،جناب آقاي ميرحسين موسوس که مرا به اين مسير کشاند.در اين مدت سعي کردم مديراني داشته باشم که به فرمده ي امام راحل(ره) بر رياست رياست کنند ، نه دريوزگي مدريت، و در اينکه تا چه حد موفق بودم، هيچ گاه ترديدي نداشته ام.هر چند هر کسي در گزينش خود دچار خطا مي شود و من تا اخرين لحظه در هدايت مديرانم به سوي استقلال و تعهد به انقلاب واسلام –به جاي تعهد به خطوط سيع اسير و قليل البقا – کوشيدم.بچه هاي اين سرزمين را در هر کجاي ايران عزيز ،همانند هر ايراني مسلملن ،با تمام وجود دوست داشته ام و اين دوست داشتن را لازمه ي ذهن هر معلمي مي دانم که بخواهد راه انبيا ،و نه دريوزگي اغنيا،راطي کند.
سمپاد را براي آنها به وجود آوردم که کمتر کسي به فکر انهاست.وقتي فرزند استانداري در آزمون ورودي سمپاد مردود مي شد، خوشحال نمي شدم،اما وقتي فرزند بلال فروش روبروي همان استانداري قبول مي شد،از شادي در پوست خود نمي گنجيدم.خدارا شاکرم که با حداقل سرمايه ي مادي و بيشترين سرمايه ي معنوي ،مراکزي را تاسيس کردم که اولياي قبول نشدگان با درايت آن،اقرار به وجود رقابت سالم مي کردند و فقط معدود راه نيافتگاني بودند که به لجن پراکني و فحاشي مي پرداختند. براي من اما ، نه تعريف پذيرفته شدگان و نه توهين معدود راه نيافتگان ،تفاوت بنياديني نذاشت . به هيچ نا حقي حق ندادم و از اصلاح هيچ اشتباهي – حتي اگر مقدمه لجن پراکني برايم مي شد-روي گردان نشدم.در کنکور امسال ،با وجود اعلم نتايج برروي سايت ، وقتي به من اعلام شد که دو سوال،پاسخ هاي نزديک به هم داشته اند و کليد چهار سوال نيز جابجا شده است،بدون لحظه اي ترديد تصميم گرفتم ان دو سوال را حذف و کليد چهار سوال را اصلاح و مجددا اسامي پذيرفته شدگان را به همراه اسامي کساني که حقشان ضايع شده بود ،بر روي سايت بگذارم. مي دانستم که با يک«سونامي ردشدگان» روبرو خواهم شد و تازه بعد از اين اعلام بود که اعتراض ها صورت گرفت و انعکاس آن موجب درخواست غير قانوني لغو کنکور، هم از سوي دوستان ساده لوح و هم از سوي ستيزه گران شادمان، شد. در ادامه ،ادعاي يافتن 16 غلط جديد و تشخيص ان در طي چند ساعت و عدم قدرت به اثبات رساندن حتي يکي از اين غلط ها مطرح شد و حتي در20 ارديبهشت ماه ،کليه اشکالت با صدا و سيما مطرح و ضبط تلويزيوني شد ،ولي با وجود پوشش رسانه اي هياهوي ردشدگان، حتي يک ثانيه از ان پخش نگرديد؛ واقعا چه عدالتي ! در اين جا بايد از وزير محترم آموزش و پرورش به جهت حمايت از برگزاري مرحله دوم آزمون ورودي سمپاد در ارديبهشت 1387 قدرداني نمايم که اين موافقت در پي گزارش مستند سمپاد حاصل شد.
از مرداد ماه 87 ه يعد ،با هر مديري که جلسه داشتم خداحافظي مي کردم و حتي براي نيمسال اول تحصيلي ، ساعت موظف تدريسم را در دانشگاه پر کردم.انبوهي از کارهاي جنبي ، نظير آرشيو فصل نامه روانشناسي و زونکن هاي مربوط به ساير عاليت هايم را به خارج از سازمان انتقال دادم تا در روز موعود(!)سبکبار خداحافظي کنم ، هر چند خود اين امر نيز خالي از عواقب نبود.متاسفانه کار انتخاب جايگزين کمي به طول انجاميد ، تا اينکه در بعداز طهر 16 دي ماه ،طي يک نمابر ساده ،نام جانشيني که حدود يک ماه قبل از ان مطلع شده بودم ،برايم ارسال شد.همان شب به راننده گفتم ماشين را بخواباند و خود با وسيله شخصي يکي از همکاران سمپاد را ترک کردم…

ای بابا
مارومسخره ی خودشون کردن؟!!!
آخه گفته بودن اگه وزیر عوض نشه امتحان ورود به دبیرستان رو برای سمپادیه حذف می کنیم……
خیلی بد شد!!!!