من تکه تکه از دست رفته ام، در روز روزِ زندگی...
-
بعضی وقتا ناراحتیت تبدیل میشه به قدرتی برای زندگی کردن ...
برای شرح دادن آنچه در سرم می گذرد، واژه ای نیست...
با هرکه مینشستم از امید حرف میزدم،
حتی وقتی که ذره ای امید درونم نمانده بود ...
تنهایی تباهم میکند، و بودن در جمع آزارم میدهد...
سخت ترین و خوشبخت ترین چیزها این است
که کسی در رنج هایش
در رنج های ناخواسته اش
عاشق این زندگی باشد
غمگین ترین سوالی که میشه پرسید
«چرا دیگه مثل قبل نیستیم؟»
به آدم‌ها یادآوری کنید چقدر زیبان، بعضی وقت‌ها خودشون رو از زاویه درست تماشا نمی‌کنند...
ما از آنها که تسلایشان می‌دادیم غمگین‌تر بودیم...
آخرین پرنده را هم رها کرده ام
اما هنوز غمگینم
چیزی
در این قفسِ خالی هست
که آزاد نمی شود...
بهترین تصمیمی که می توانی برای دل و روح و روانت بگیری، این است که وقتی میبینی کسی سمی است، رهایش کنی.
جنگیدن برای کسی که مدام زندگی ات را جهنم می کند، هیچ فایده ای ندارد ...
یه چیزایی تا ابد باهات میمونن
مثه بدترین حس تو بهترین سن...
آن‌هایی که به جزئیات کوچکی در مورد من
که خودم متوجه‌شان نیستم، توجه دارند،
قلبِ مرا لمس می‌کنند...
برای اونیکه کنارم موند،
حتی وقتی بدترین بودم
از ته قلبم مرسی:)
هراس من از جهانی ست
که پرندگان کوچک نو پرواز
آنقدر در پی دانه
زمینی شدند
پرواز را از یاد بردند...
نام اثر:
خودخوری
شاید روزی
بی آنکه بشناسمت
باهم از خیابانی گذشته ایم
و بی آنکه بدانیم، سایه هایمان
همدیگر را در آغوش کشیده اند...
هیچ اتفاق بدی نیفتاده،
همه اتفاق های بد قبلا افتاده
و من حالا درمیان آنها دست و پا میزنم...
همه ی بگذرد هایی که گفتی
عمرت بود...
باقیماندهٔ روز روی سرم سنگینی می کند. -
بارگذاری…
-
بارگذاری…