خیلی وقته بحث و دعواهای زیادی توی سینمای ایران هست برای ادامه یا عدم ادامه حضور بخش دولتی در سرمایه گذاری صنعت سینمای ایران
در این خصوص منتقدان سینمای ایران به دو دسته تقسیم میشن که دسته ی اول مایل به ادامه سرمایه گذاری بخش دولتی هستند اما دسته دوم نظر به عدم حضور بخش دولتی دارند.
دسته اول به دو دلیل عمده مایل به ادامه همکاری دولت هستند :
1. بخش خصوصی امکان تغییر مسیر به راه های نادرست و مغایر با فرهنگ ایرانی رو داره برای دست پیدا کردن به فروش بلیت های بیشتر در گیشه ها و سود بیشتر
2. چون سرمایه گذاری بخش خصوصی به هدف سودآوری سرمایه گذاری میکنه پس در جاهائی که سود نداره سرمایه گذاری نمیکنه ، توی بخش های محروم کشور سرمایه هاشونو بند نمیکنن.
اما دسته دوم هم دلایل خودشو داره :
1. حضور بخش دولتی در سینما باعث گره خوردن سیاست با سینما میشه و خواسته یا ناخواسته ممیزی به جای فیلم به سازنده فیلم کشیده میشه. (مثلا برخورد دوگانه با فیلم های رسوائی ساخته ی مسعود ده نمکی و گشت ارشاد ساخته ی سعید سهیلی که البته هردو مضمون تقریبا یکسانی دارند)
2. چون تهیه کننده ها و کارگردان ها دسترسی به منابع تقریبا نامحدود دولتی دارن پس نیازی به ساختن فیلم های فاخر که بیننده های داخلی و خارجی زیادی رو جلب کنه در خودشون نمیبینن
حالا به نظر شما نیاز به ادامه ی فعالیت بخش های دولتی در سینما هست یا نه ؟ چرا ؟
قطعا اگر دولت از سینما خارج بشه و سینمای ایران به سمت بنگاهی شدن پیش بره هم کیفیت آثار بالا میره و هم تنوع اونها.
چون با خروج دولت و یا حداقل کاهش دخالت اون در سینما حجم بزرگی از بودجه دولتی سینما که در واقع پول خود مردم هست صرف ساختن آثار بی‌کیفیت و دسته چندمی نمیشه و اگر سینما خصوصی بشه سینماگر برای ادامه حیات خودش هم که شده سعی میکنه آثار فاخر بسازه تا بتونه پول در بیاره.
متاسفانه سیستم فعلی جوری عمل میکنه که تهیه کننده توی فیلمهای ایرانی صرفا یک واسطه بین دولت و فیلم محسوب میشه و سعی میکنه با روابط پشت پرده سیاسی‌ای که داره با توسل به سازمانهای مختلف دولتی برای ساخت فیلمش بودجه تهیه کنه در صورتی که تهیه کننده در اصل باید هزینه ساخت فیلم رو از جیب خودش یا اسپانسر و حامی خصوصی بده.
خب یک سوالی پیش می‌آد. این که دولتی بشه باعث نمیشه کلا سرمایه‌گذاری به طور فجیعی کم شه تو سینما؟ خب خودمونم می‌دونیم که این روزا سینمای ایران جز ی سری اسمای خاصش دیگه بقیش گردش مالی خاصی نداره.
خب یک سوالی پیش می‌آد. این که دولتی بشه باعث نمیشه کلا سرمایه‌گذاری به طور فجیعی کم شه تو سینما؟ خب خودمونم می‌دونیم که این روزا سینمای ایران جز ی سری اسمای خاصش دیگه بقیش گردش مالی خاصی نداره.
سرمایه گذاری ممکنه کم بشه ولی هدفمند میشه و بسیاری از آثار بی ارزش از گردونه خارج میشه.
اگر سینما رو صنعت فرض کنیم و هدف اصلی مون در کنار پول در آوردن نمایش هنر هم باشه طبیعتا این صنعت دارای سه مرحله تولید، تبلیغات و توزیع هست.
الان هر سه مرحله در ایران دچار اشکال هست.
یکی از مزیت‌هایی که خصوصی شدن سینما به دنبال داره رقابتی شدنه اونه. وقتی سینمایی رقابتی نباشه به سختی پیشرفت میکنه.
خب اینا لازم و ملزوم هم نیستن؟ باید یک‌سری باشن که سرمایه‌گذاری کنن دیگه. مطمئنا بخش خصوصی دلش به حال هنر نمی‌سوزه [درحالت کلی] و می‌آد رو چیزی سرمایه‌گذاری میکنه که حداقل به بازگشت سرمایش مطمئن باشه. بنابراین می‌آد و رو کارگردانا، فیلم‌نامه نویسای معروفی که آزمایش شدن قبلا سرمایه‌گذاری میکنه. جایی نمی‌مونه برای افرادی که می]خوان تازه تجربه کسب کنن و پیشرفت کنن. رقابتیم به اون صورت شکل نخواهد گرفت. به نظرتون بهتر نیست که دولتم تو سرمایه‌گذاری باشه؟ حالا کمرنگ تر باشه اما باشه به هر حال.
سرمایه گذاری ممکنه کم بشه ولی هدفمند میشه و بسیاری از آثار بی ارزش از گردونه خارج میشه.
اگر سینما رو صنعت فرض کنیم و هدف اصلی مون در کنار پول در آوردن نمایش هنر هم باشه طبیعتا این صنعت دارای سه مرحله تولید، تبلیغات و توزیع هست.
الان هر سه مرحله در ایران دچار اشکال هست.
یکی از مزیت‌هایی که خصوصی شدن سینما به دنبال داره رقابتی شدنه اونه. وقتی سینمایی رقابتی نباشه به سختی پیشرفت میکنه.
من موافق حضور دولت نیستم ولی خب به نظر خودت اگه هدفمند بشه به چه سمتی میره ؟ مثلا تو خود سینمای غرب اندازه ای که برای بعضی فیلم ها یا مستندات هزینه میشه اندازه بعضی موضوعات دیگه هست ؟ مثلا اندازه ای که برای فیلم هائی مثل تایتانیک با اون مضمون هزینه میشه برای ساختن مثلا مستندی برای مردم سومالی میشه ؟
به نقل از BUG :
خب اینا لازم و ملزوم هم نیستن؟ باید یک‌سری باشن که سرمایه‌گذاری کنن دیگه. مطمئنا بخش خصوصی دلش به حال هنر نمی‌سوزه [درحالت کلی] و می‌آد رو چیزی سرمایه‌گذاری میکنه که حداقل به بازگشت سرمایش مطمئن باشه. بنابراین می‌آد و رو کارگردانا، فیلم‌نامه نویسای معروفی که آزمایش شدن قبلا سرمایه‌گذاری میکنه. جایی نمی‌مونه برای افرادی که می]خوان تازه تجربه کسب کنن و پیشرفت کنن. رقابتیم به اون صورت شکل نخواهد گرفت. به نظرتون بهتر نیست که دولتم تو سرمایه‌گذاری باشه؟ حالا کمرنگ تر باشه اما باشه به هر حال.
من موافق حضور دولت نیستم ولی خب به نظر خودت اگه هدفمند بشه به چه سمتی میره ؟ مثلا تو خود سینمای غرب اندازه ای که برای بعضی فیلم ها یا مستندات هزینه میشه اندازه بعضی موضوعات دیگه هست ؟ مثلا اندازه ای که برای فیلم هائی مثل تایتانیک با اون مضمون هزینه میشه برای ساختن مثلا مستندی برای مردم سومالی میشه ؟
سینمای غرب و شرق با هم تفاوت‌های ریشه‌ای دارن.
شما اگر فیلمهای ژاپنی و چینی و حتی کره‌ای دیده باشید توی تمام اینها روابط خانوادگی و ایثار و ازخودگذشتگی وجود داره [nb]حالا بماند که در قرن فعلی همین‌ها هم از تهاجم فرهنگی و موج عظیم فیلمهای هالیوودی مصون نموندن و بعضی فیلمهای فعلیشون شباهت زیادی به اثار غربی داره[/nb] و به نوعی مثل سینمای خودمون که یک زمانی اصالت داشت و ما ژانر دفاع مقدس داشتیم که تلفیقی از جنگ و معنویت بود اینها هم دارای اصالت هستند.
این در حالیه که سینمای این کشورها هم خصوصیه و با وجود اینکه ردی از دولتشون در این صنعت نیست به ریشه‌هاشون وفادار موندن.
یعنی اینکه خصوصی شدن الزاما معنیش این نیست که سینما از مسیر خودش خارج میشه و به سمت نامعلومی میره.
خب اینا لازم و ملزوم هم نیستن؟ باید یک‌سری باشن که سرمایه‌گذاری کنن دیگه. مطمئنا بخش خصوصی دلش به حال هنر نمی‌سوزه [درحالت کلی] و می‌آد رو چیزی سرمایه‌گذاری میکنه که حداقل به بازگشت سرمایش مطمئن باشه. بنابراین می‌آد و رو کارگردانا، فیلم‌نامه نویسای معروفی که آزمایش شدن قبلا سرمایه‌گذاری میکنه. جایی نمی‌مونه برای افرادی که می]خوان تازه تجربه کسب کنن و پیشرفت کنن. رقابتیم به اون صورت شکل نخواهد گرفت. به نظرتون بهتر نیست که دولتم تو سرمایه‌گذاری باشه؟ حالا کمرنگ تر باشه اما باشه به هر حال.
البته اون مستند ها برای تلویزیون هستند نه سنیما.از طرفی دولت بعد از قضایای خانه سینما هم مشخص شد که دولت هم بودجش در اختصاص یک سری افراد خاص قرار میگیره نه افراد جدید
در ثانی فیلم هایی با مضمون فرهنگی و سیاسی بیشتر به نظر عام مردم جذب میشه و تفکر اون هارو نشون میده.
کلا همون طور که دیگر دوستان هم گفتند و رییس جمهور هم قول داد باید بنگاه های فرهنگی و هنری مجذا فعالیتشون رو شروع کنند.
من خودم در تمام موارد موافق خصوصی سازی هستم ولی این یه مورد رو بنظرم فعلا دولت باید بچرخونه چون بنظر من ب محض اینکه دولت خودشو بکشه کنار سینمای ایران ورشکست میشه حالا چرا اینو میگم :
شما ببینین تو ایران سالانه حداکثر پنج شیش تا فیلم هزینه ی ساخت خودشونو درمیارن و خوب برای بقیه اگه پول دولت نباشه ورشکست میشن و دیگه تهیه کننده اون فیلم سراغ ساخت فیلم نمیره و ب محض قطع کمک دولت ما با سینمایی مواجه میشیم که سالانه حداکثر 10 فیلم برای اکران درش وجود داره و خب این یعنی این سیستم عریض و طویل سینما با این همه دست اند کار و بازیگر و کارگردان قطعا بیکار میشن ... البته یه اثر خوبم داره که درصد فیلم های فاخر بالا میره ولی بقیمت تعطیلی نسبی سینما
حالا بعضیا میگن چطور در بقیه کشور ها خصوصیه و اتفاقی نیفتاده باید گفت ک اونا شرایط اقتصادیشون با ما قابل قیاس نیست.
شما ببینین فیلم ها در اروپا و آمریکا فروششون بقدریه که حتی برای بهترین فیلم های ماهم قابل تصور نیست(حالا یا بعلت فرهنگ فیلم دیدن تو اون کشورا یا بعلت اکران جهانی یا سطح رفاه مردم) . فیلمی ک توی آمریکا میلیون دلاری میفروشه اگه تو ایران اکران بشه عایا بیشتر از 5 میلیارد تومن میفروشه ؟
پس بنظر من تا وقتی ک وضعیت معیشتی مردم درست نشه و فرهنگ سینما رفتن تو مردم ما جا نیفته و ما نتونیم فیلم هامونو تو کشورای دیگه اکران کنیم دولت خودش باید سینما رو سرپا نگه داره .
این بود انشای من
