معلم‌ها هم کنار می‌اومدن. بچه‌ها چندتاشون فیزیک رو کلاً می‌پیچوندن. عربی رو با این که تقریباً هر چی کتاب داشت بلد بودم (رشتهٔ المپیاد+مطالعات شخصی) چون معلمش را قبول داشتم می‌رفتم. (یه وقت سؤالی می‌پرسیدم یا نکته‌ای می‌گفت و کلاً حال می‌کردم سر کلاسش.) دینی و ادبیات و زبان فارسی و ورزش رو می‌پیچوندم. تاریخ را فقط من می‌رفتم؛ بقیه می‌پیچوندن 
(هدف این که عمومی/اختصاصی بودن مهم نیست؛ ببین چی به‌دردت می‌خوره.)
)
نه باو مد ما يكى از *ه ترين مدهاست از نظر معافى و تغيير برنامهبه نقل از h@di :اون موقع که ما شروع کرده بودیم (ما منظور خودم و هم‌مدرسه‌ای‌هامه که یه‌سری قبول شدن، یه سری نه؛ خودبزرگ‌بینی ندارم!) می‌خواستیم از این کارها بکنیم و هر دو تا بخونیم اما دیدیم خیلی سخت میشه.
من خودم کلاسایی که فکر می‌کردم به‌درد می‌خوره می‌رفتم، بیرون براشون وقت نمی‌ذاشتم؛ بقیه را می‌پیچوندم؛ مثلاً سوم حسابان و فیزیک رو اگه درس میدادن می‌رفتم، اگه تمرین حل می‌کردن نه. تمرین هم نمی‌نوشتم
دوم را خیلی کمتر می‌پیچوندیم.
المپیادی‌ها که معدل نهایی شون پایین میشه معمولاً بیش از این‌ها می‌پیچونن، بیشتر هم قبول میشن طبیعتاً.
نهایی را شنیدم میشه قبل از امتحان تا حد مناسبی جمعش کرد. تجربهٔ مخالف این هم ندارم.
اول و دوم و نوبت اول و مستمر سوم معدلشون جایی تأثیر نداره، نمره‌می‌خواین برا چی؟ (فقط در حدی باشه اون کف معدل سمپاد رو بیارین، خدایی نکرده اخراج نشین
در کل وقتی شروع کنی جدی برای المپیاد بخونی، احتمالاً خودت می‌بینی وقت برای درسای مدرسه خیلی نداری. اون موقع باید راهتو انتخاب کنی!
@نیک: مدرسهٔ ما هم برای مرحله یک خیلی نمی‌ذاشت بپیچونیم. بخونین ان‌شاءالله مرحله یک قبول شین، بعدش برین بگین حلی ۱ و فرزانگان ۱ و این‌ها فلان می‌کنند و بهمان؛ شاید برای مرحله دو راه اومدن باهاتون.
من بزرگترین مشکلم کلاس زیانم چون وقتش یجوریو که دو روزمو کلا پر میکنه ولی نمیدونم که ولش کنم یا نه(ارزششو داره؟)به نقل از h@di :اون موقع که ما شروع کرده بودیم (ما منظور خودم و هم‌مدرسه‌ای‌هامه که یه‌سری قبول شدن، یه سری نه؛ خودبزرگ‌بینی ندارم!) می‌خواستیم از این کارها بکنیم و هر دو تا بخونیم اما دیدیم خیلی سخت میشه.
من خودم کلاسایی که فکر می‌کردم به‌درد می‌خوره می‌رفتم، بیرون براشون وقت نمی‌ذاشتم؛ بقیه را می‌پیچوندم؛ مثلاً سوم حسابان و فیزیک رو اگه درس میدادن می‌رفتم، اگه تمرین حل می‌کردن نه. تمرین هم نمی‌نوشتم
دوم را خیلی کمتر می‌پیچوندیم.
المپیادی‌ها که معدل نهایی شون پایین میشه معمولاً بیش از این‌ها می‌پیچونن، بیشتر هم قبول میشن طبیعتاً.
نهایی را شنیدم میشه قبل از امتحان تا حد مناسبی جمعش کرد. تجربهٔ مخالف این هم ندارم.
اول و دوم و نوبت اول و مستمر سوم معدلشون جایی تأثیر نداره، نمره‌می‌خواین برا چی؟ (فقط در حدی باشه اون کف معدل سمپاد رو بیارین، خدایی نکرده اخراج نشین
در کل وقتی شروع کنی جدی برای المپیاد بخونی، احتمالاً خودت می‌بینی وقت برای درسای مدرسه خیلی نداری. اون موقع باید راهتو انتخاب کنی!
@نیک: مدرسهٔ ما هم برای مرحله یک خیلی نمی‌ذاشت بپیچونیم. بخونین ان‌شاءالله مرحله یک قبول شین، بعدش برین بگین حلی ۱ و فرزانگان ۱ و این‌ها فلان می‌کنند و بهمان؛ شاید برای مرحله دو راه اومدن باهاتون.
من معدلم هر سه سال بالای نوزده بود. (دقیقش را یادم نمی‌آید الآن) نهایی ۱۹.۵۳ شدم.به نقل از Farzin2x :
خرخون بودم!مدرسهٔ ما اصولاً اتاق پژوهش و المپیاد نداشت و ندارد. کلاسهای تابستان هم تا حد زیادی وابسته بود به این که تابستان‌ها کدام بچه‌های سال قبلی مدرسه که مدال دارند بیایند شهرستان به خانواده‌هاشان سر بزنند. در طول سال هم مدرسه یک کارهایی می‌کرد اما مثلاً بچه‌های نجوم خودشان زنگ زدند توی عید مدرس آمد، پولش را هم تمام و کمال خودشان دادند! (به‌قول مدیر جدیدمان پول‌ها یک‌جا خرج شد، مدال‌ها یک‌جای دیگر درآمد.)به نقل از نيك :
آخه چجوری میشه که کلاسارو می پیچوندی بعد وقت درس خوندن داشتی و معلما نمره میدادن؟به نقل از h@di :من معدلم هر سه سال بالای نوزده بود. (دقیقش را یادم نمی‌آید الآن) نهایی ۱۹.۵۳ شدم.
کلاس زبان را خودت باید بسنجی. معمولاً اگر بخوای وقت بذاری برای المپیاد باید دو-سه‌سالی از خیر این چیزها بگذری؛ اما تأکید میکنم معمولاً و نه لزوماً. شخصاً توی این یک مورد تجربه ندارم.
بعداً نوشت: برداشت اشتباه از خرخونی/معدل نشود لطفاً! توی سه‌سال دبیرستان کل کتاب تمرین/تست‌هام محدود می‌شد به زبان ۳، فیزیک ۱، پرتکرار فیزیک ۲ (که معلم گفته بود دقیقاً خود سؤال‌هایش را می‌دهد برای کوئیز!)، گسستهٔ کانون (که برای المپیاد کامپیوتر گرفتم مثلاً، دیدم سؤال‌هایش هر فائده‌ای داشته باشد به‌درد المپیاد نمی‌خورد.) و ریاضی ۱ مبتکران (فقط برای نوشتن صورت تمرین‌هایی که دبیر مشخص کرده بود!).
نهایی هم کتاب نگرفتم. سؤال‌ها توی سایت بود؛ اگر حس درس‌خوندن می‌آمد یک نگاهی می‌کردم.
ببین من درس‌هایی که می‌رفتم کلاس، یادگیری‌م همان سر کلاس بود (فیزیک و حسابان و این‌ها، فقط وقتی درس جدید می‌دادند.) و توی خانه وقت نمی‌گذاشتم برای‌شان (معلم خوب می‌تواند درسی را که خودت توی پنج ساعت می‌فهمی، توی یک ساعت جا بیندازد= صرفه‌جویی در زمان)؛ یک درس‌هایی مثل دینی و ادبیات را هم کلاً شب امتحان خدمتشان می‌رسیدم. البته کلاس را پیچاندن و قضایای مرتبطش بیشتر برای مرحلهٔ ۲ کاربرد داشت. (مدرسه برای مرحلهٔ ۱ اذیت می‌کرد.) نوبت اول را یک مقداری هم درس می‌خواندم.به نقل از Farzin2x :
ما هفته اول کلاسا از ساعت ۱۱ بود تا ۲، صبح وقت بود زودتر بیدار شم بخونم.
با این حال چقدر به برنامه المپیادت ( هرچند به سختی) میرسی؟
از ۴ ساعت رسیده به یک ساعت در روزبا این حال چقدر به برنامه المپیادت ( هرچند به سختی) میرسی؟
کلاسای ماهم همینطورین
بعضی روزام کلا نمی‌رسم هیچکاری کنم
مرحله ی اول رتبه میارید کاری نداره
