مناظره ی اول!

[maziar]

پاسخ : مناظره ی اول!

از فردا صبح تاپیک مناظره بسته میشه تا داور ها بتونن انتقاداتشون رو بر هر کدوم از پست ها بنویسن. و بعد به شما فرصت داده میشه تا نسبت به انتقادات شکایت کنید. تا اخره امشب فرصت دارید پست بذارید یا نوشته هاتون رو بررسی کنید.

وقت خوش

 

[mysterious queen]

پاسخ : مناظره ی اول!

اول از همه از هردو گروه به خاطر وقت‌گذاشتن و شرکت تویِ مناظره تشکرمی‌کنم.
قراره من پاسخ‌های گروه 1 رو نقد کنم.
ابتدا می‌خوام تفاوت بین اندیشه و عقیده رو توضیح بدم.
اندیشه یا فکر یکی از نیروهایِ انسان‌ـه که از عقل نشئت‌گرفته. انسان چون عاقل‌ـه، متفکر هم هست. انسان به خاطر فکر‌کردن‌ـه که خیلی از حقایق براش روشن می‌شه.
در مورد عقیده هم:

اما عقیده چه طور؟ عقیده از ریشه‌یِ عقد و انعقاده که یعنی "بستن". بعضی‌ها هم گفتن که حکم گره‌ای رو داره.
اگر مبنایِ دل‌بستگی انسان (این جا منظورم دوست داشتن نیست، بلکه ایجاد یک عقیده است) تفکر باشه، اون موقع عقیده‌ش برمبنایِ تفکره؛ و گاهی هم این گونه نیست و عقیده‌یِ انسان بر مبنایِ احساساته و نه عقل. که این جا دست و پایِ تفکر بسته می‌شه و آزادیِ تفکر از بین می‌ره.

اما حالا این بحث پیش می‌یاد که آیا انسان باید از نظرِ دل‌بستگی‌ها آزاد باشه یا نه؟ دل‌بستگی‌ها در انسان تعصب و سکون رو به وجود می‌یاره و جلویِ فعالیتِ آزادانه‌یِ فکر و عقل رو می‌گیره مثلِ دوست داشتن بی حد و مرز یک چیز که انسان رو از بعضی حقایق پیرامون اون غافل می کنه.

حالا این گونه آزادیِ عقیده‌ها از نظرِ سیاسی شاید خیلی جذاب به نظر برسه که خودش وسیله‌ای برایِ به زنجیر کشیدنِ یک ملت به حساب می‌یاد اما از نظرِ انسانی کارِ نادرستی‌ست.
اسلام معتقده که باید زمینه‌هایِ آزادیِ اندیشه فراهم بشه و بعد یکی خواست تصمیم بگیره یه مکتبی رو انتخاب کنه و دنبال کنه پایِ خودشه.

زمانی هم که ما بتونیم ادعاکنیم که آزادیِ اندیشه وجودداره، پس حالا می‌تونه آزادیِ عقیده‌ هم وجودداشته‌باشه و هرکس هر عقیده‌ای که دل‌ش می‌خواد می‌تونه داشته‌باشه، چون همه‌یِ زمینه‌ها فراهم بوده و اون فکرکرده و انتخاب‌کرده.
با توجه به توضیحاتی که در موردِ "اندیشه" و "عقیده" دادم، لازمه‌‌ی این که بشر بتونه تفکر آزاد داشته‌باشه تا بتونه عقیده‌یِ بر مبنایِ تفکر داشته‌باشه، آزادیِ بیان هست‌ش.
همون‌طور که گروه یک توضیح دادن این که اندیشه‌های مختلف بیان بشن باعث روشن شدن حقیقت می‌شه و آزادیِ فکر بشر می‌شه.
و اگر لازم باشه که آزادیِ تفکر ایجاد بشه، لازم‌ـه که گاهی با روش‌های مختلف "مطبوعاتی" و از راه قلم برای نابودی عقیده‌ای که مانع فکرکردن و آزادی اندیشه‌یِ بشر می‌شه تلاش کرد.
و راه مواجهه با هر گونه عقیده‌ای که خلاف عقیده‌یِ ما بیان می‌شه یا توهینی که صورت می‌گیره و نقدی که وارد می‌شه قطعن راه‌های خشونت‌آمیز نیست بلکه راه‌هایِ مسالمت‌آمیز مثل استفاده از همون قلم و سایرِ راه‌هایِ مسالمت‌آمیز دیگه برای دفاع یا نشون‌دادن حقیقتِ تفکرشون هست‌ش.
و من کاملن موافقم با این مسئله‌ای که بیان کردن.
اما به گمان من مسئله‌ای وجودداره که به اون توجه نشده تویِ پاسخ‌هایی که داده‌شد. اون هم توجه به شرایط حالِ حاضرِ جهان و قرن 21 هست‌ش. ما الان در عصر ارتباطات زندگی می‌کنیم و همون‌طور که گفته‌شد مرزها دارن از بین می‌رن و می‌شه الان ادعا کرد که زمینه‌هایِ آزادیِ اندیشه کاملن وجودداره.(البته منکر این نمی‌شه شد که گاهی به از بین رفتنِ مرزهایِ عقیده توجه نمی‌شه و همچنان روی تعصبات عقیدتی پافشاری می‌شه.)
اما هر انسان‌ می‌تونه به طور آزادانه تحقیق‌کنه، فکرکنه و برایِ خودش و سبکِ زندگی‌ش تصمیم بگیره.
با توجه به این مسئله می‌تونیم بگیم هرکس حق‌داره همون طوری که می‌خواد در مورد خودش و زندگی‌ش تصمیم بگیره و عقیده‌ای رو که دوست‌داره انتخاب کنه و همین‌طور به قوانین جامعه‌ای هم که توش زندگی کن از نظر اجتماعی احترام بذاره. (یعنی با رعایت حقوق خودش، حقوق کسِ دیگه‌ای رو زیر پا نذاره.)
و حالا که هرکس حق‌داره هر عقیده‌ای که دوست‌داره داشته‌باشه، می‌تونه داشته‌باشه پس چیزی که در حالِ حاضر جهان مطرح هست‌ش علمی حرف‌زدن و علمی جواب دادن هست‌ش که اخلاق علمی در این جا مطرح می‌شه.
عقیده‌ای که انسان‌ها دارن، درست‌ـه قابل تغییره ولی نمی‌شه مثلِ رنگِ موردِ علاقه یا آهنگِ موردعلاقه در موردش قضاوت‌کرد، چون عقیده‌یِ هرانسان، ثباتِ فکریِ اون‌ـه و سبکِ زندگی او. و توهین به عقیده‌یِ انسان‌ها امنیت و آرامش اونا رو به هم می‌ریزه.
و اگه بخوایم از نظر حقوق بشر بررسی کنیم:

ما در مورد یک انسان حرف نمی‌زنیم، بلکه در مورد جامعه‌ی جهانی سخن می‌گیم.
وقتی می‌گه حقوقِ بشر یعنی یک جامعیت تویِ این قانون وجود داره با در نظر گرفتنِ همه‌یِ انسان‌ها.
این قوانین خودشون برایِ خودشون چارچوب ایجاد می‌کنن.

من حس می‌کنم تو رسوندنِ منظورم موفق نبودم. ببینید هر انسانی باید از آزادیِ اندیشه مقدم بر آزادیِ عقیده برخوردار باشه. حالا بعد از این هر انسانی می‌تونه عقیده‌ای رو که دوست‌داره داشته‌باشه بدونِ ترس از دخالت تویِ عقیده‌اش.
از طرفی هر انسانی حق‌داره که آرامش داشته‌باشه و امنیت داشته‌باشه. و هر انسانی از حیثِ انسان بودن محترم‌ـه.
و هر انسانی حق‌داره که عقایدش رو بیان کنه. من نمی‌گم که نباید بیان کنه. ولی با توجه به چیزایی که گفتم، برایِ بیان عقیده‌ش از لحن و واژگان مناسب استفاده‌کنه.
این با آزادی منافات نداره، چون ما در موردِ یک انسان حرف نمی‌زنیم، ما داریم در موردِ جهان حرف می‌زنیم، همه‌یِ انسان‌ها و صلح جهانی.

با این حساب شاید بشه گفت که این اعلامیه باگ ‌داره.
با تمامِ این حرف‌ـا باید بگم که رعایت‌کردن یا نکردنِ این موارد بستگی به خودِ شخص یا فرد داره و شرایط حال حاضر که بخواد حرفاش شنیده‌بشه و نقدکنه و یا این که بخواد صرفن یه حرفی‌زده باشه، بی‌توجه به آرامشِ روانیِ سایرِ انسان‌ها.
اما چیزی که قطعی‌ست این‌ـه که حتا اگه توهینی هم اتفاق بیفته، جواب‌ش هرگز و هرگز خشونت نیست و تنها باید با تفکر و منطقی و از راه‌هایِ مسالمت‌آمیز به‌ش پاسخ داده‌بشه.
و این که در مجموع من فکر می‌کنم گروهِ یک از بیان و استدلال‌هایِ کامل‌تری استفاده‌کردن.
بازهم از هردو گروه تشکرمی‌کنم به خاطرِ شرکت تویِ مناظره و براشون آرزویِ موفقیت می‌کنم.

:]

 

[maziar]

پاسخ : مناظره ی اول!

از هر دو گروه بابت شرکتشون در مناظره تشکر می کنم. و از وقتی که گذاشتید


نظر من راجع به گروه دوم:

شاید بیشترین اشکالی که به گروه دو وارد باشه خارج بودنشون از محیط بحث هست.

مطرح کردن کشور ها و بحث در مورد قوانین خاص کشور های خاص!

در نظر نگرفتن قوانین حقوق بشر به عنوان پایه ی تمام قوانین.

به عنوان مثال بخشی از نوشته ها که به طور دقیق بررسی کردم تا اشکال هاش رو بگم :

ثانیا: این که آزادی بیان محدودیت داره واضحه و همه این را می دونیم و بحثی هم در موردش نداریم. ولی من یک سوال از شما می پرسم و می خواهم که به اون به طور دقیق پاسخ بدهید. محدوده آزادی بیان چیست؟ چه کسی این محدوده را تعیین می کند؟ برخی می گوییند محدوده آزادی بیان موارد ذکر شده در قوانین حقوق بشریه. چرا؟ قوانین حقوق بشری هم مثل همه قوانین انسانی دیگر در حال تغیر و تحول اند. چرا که مبنای قوانین ما تجربه گرایی است که البته در بسیاری از جاها بسیار مثبته ولی سوال من این جاست که شما معتقدین محدوده آزادی بیان حقوق بشره؟ پس اگر به این گزاره اعتقاد تاکید می کنم اعتقاد داشته باشید دچار نوعی جمود فکری می شوید به مرور. فرض کنید سال دیگر قوانین حقوق بشر تغیرات جزیی کرد در این صورت شا نمی تونید قوانین جدید را قبول داشته باشید!! چرا که به قوانین قبلی اعتقاد داشته اید(در این جا می خواهم باز هم تاکید کنم اعتقاد با التزام متفاوته) نمی دونم منظور من را می فهمید یا نه ن فقط یک سوال واضح و شفاف دارم چه کسی می تونه محدوده ای برای آزادی بیان تعیین کند؟

ما به قوانین اعتقاد نداریم! ایمان نداریم. قوانین یا منطقی هستن یا نیستن. اعتقاد و ایمان برای موضوعاتی بررسی میشه که از دایره منطق خارج باشن.

مثلن در اسلام گفته شده در ماهیت خدا فکر نکنید! چون هیچ منطقی پشتش نیست به همین دلیل باید به اعتقاد و ایمان اکتفا کرد. ولی قوانین بر حسب استدلال ها و نظر جمعی نوشته شدن در نتیجه پشتشون فکر و منطق نهفتس و این منطق واضح و اشکاره. ( یعنی این منطق دلایل پشتش ثابت هستن برای همه انسان ها و همه ازشون خبر دارن یا می تونن خبر داشته باشن )


( که این نمونه ای از یک کاربرد غلط از یک کلمه و ادامه دادن کاربرد غلط اون کلمه برای اثباته یک موضوعی هست که ربطی به تاپیک کلن نداره )

- ببینید بالاخره یک همچین گروه هایی هم وجود دارن ما که نمی تونیم اصل وجودشون را نادیده بگیریم. آیا شیوه درست برخورد با همچین گروه هایی عصبانی کردن اون هاست؟ ایا هزینه های سنگینی که این گروه می تونن رو دست جامعه بذارند یک خطر محسوب نمیشه و برای جلوگیری از این خطر نمیشه جلوی برخی از اقدامات غیر ضروری را گرفت؟ مردم تو فرانسه یه شب سر بی کاریکاتور زمین می ذاشتن نمی شد؟!

ما اینجا داریم در مورد شرایط ارمانی صحبت می کنیم و فراموش نکنیم که وجود این گروه ها همیشگی هست. میشه ضعیفشون کرد ولی تا وقتی عقاید رادیکال مذهبی وجود داره همیشه تند رو هایی هستن که مخالفانشون رو می کشن. ولی این دلیل نمیشه که ازادی طلب ها دست روی دست بذارن و مطابق میل تند رو ها رفتار کنن.
شما دارید انقلاب فرانسه جنبش زنان، و تمام جنبش های ازادی خواه رو نادیده میگیرید. اگر جنبش فمنیست وجود نداشت زنان هیچ وقت حق رای نداشتند. بله در این جنبش تند رو هایی بودن همون طور که در ایران هم تند رو هایی مثل خمینی بودن که مخالف این اصل بودن. ولی مقاومت مردم و روشن فکر های جامعه ( در همه ی جوامع مثل انگلیس، فرانسه، امریکا حتا ) باعث شد زنان به حقوقی برسن که هیچ کس بهش فکر هم نمی کرد.


برخورد با تند رو ها اگر وجود نداشته باشه همه ی کشور ها حکومتی مثل داعش و طالبان باید داشته باشن!

مثالی می زنم که خودم این مثال را از اقای رضا امیر خانی شنیدم البته نقل به مضمون می کنم: می فرمود که در زمان جنگ یک روزنامه یک مطلب فنی در مورد هواپیما های عراقی چاپ کرد در این مطلب نه به کسی توهین شده بود و نه مطلب کذبی در آن وجود داشت بلکه فقط ویژگی های هواپیما های ارتش عراق را بر شمرده بود که البته چاپ این مطلب موجب ترس و وحشت عده ای از مردم شده بود و از بین رفتن روحیه مردم در هنگام جنگ خودش می توانند موجب شکست شود. حالا بنظر شما دولت حق نداشت با چنین روزنامه ای برخورد کند؟

مشکل اینجاست که حرفه شما خارج از مورده بحثه.

ما در مورده اینکه چی به نفع دولت هست صحبت نمی کنیم. ولی این حرفه شما نتیجه میده چیزی رو که چندان عاقلانه نیست و اون پوشوندن اخبار هست. مردم باید از واقعیت مطلع باشن. و این اتفاق فقط وقتی می افته که رسانه ها مستقل از حکومت باشن. اون موقع افراد می تونن تصمیم بگیرن که کی و کجا و کدوم رسانه رو مورد مطالعه قرار بدن.

و من مخالف پوشوندن حقیقت هستم. دولت حق داره تکذیب کنه. این حق رو دولت داره و دولت هم رسانه های وابسته به خودش رو داره که خیلی قوی تر از رسانه های شخصی هستن. پس خیر نباید با چنین نوشته ای برخورد کرد.



-------------------


باز هم تشکر می کنم از شرکت هر دو گروه در مناظره. اگر نظر، انتقاد یا پیشنهادی داشتید از طریق پ.خ. یا همین تاپیک ( اگه مربوط به این تاپیک هست ) می تونید به اطلاع برسونید.

منتظره مناظره ی بعدی باشید!

 

[maziar]

پاسخ : مناظره ی اول!

مناظره ی اول تموم شد. ادامه ی بحث تو تاپیک مربوط بهش می تونه ادامه داشته باشه.

این تاپیک قفل میشه و بعدن تو ارشیو مناظره ها قرار داده میشه لینکش.