پاسخ : جنجالی شدن سریال" در حاشیه"
به نقل از Sanctum :
متاسفم برای مردمی که قراره با یه سریال کمدی اعتمادشون به پزشک رو از دست بدن! این یعنی نهایت سطح سواد در کشور.
چه بخواید،چه نخواید، این سطح از سواد هم بین جامعه و در کشور وجود داره. در واقع ضربه ی اصلی رو همین قشر می خورن. همین قشری که نه سطح اطلاعاتشون در اون حد بالا هست، نه توانایی مالی برای مراجعه به مراکز درمانی خصوصی رو دارن،و اغلب زود تحت تاثیر همه چی قرار میگیرن.
اینترنی هم بود که تعریف میکرد همراهی مریضش به خاطر شایعاتی که مدتی پیش در مورد الوده بودن لوازم اندوسکوپی پخش بوده در جوامع مجازی :د رضایت به اندوسکوپی نمیده، و مریض متاسفانه فوت می کنه به خاطر خون ریزی.
واقعیت جامعه، اکثر قشر جامعه، از این دست هستند. بیاید باور کنیم این رو. که هنوز هم کسانی هستند که برای اپاندیسیت به عمل اعتقادی ندارن و مریض رو سعی می کنن با دعانویسی درمان کنن، که خب طبیعیه که به مرگ منجر میشه. این دست موارد کم نیستن تو جامعه.
به نقل از پری ناز :
اون پزشکی که واقعاً داره به مردم خدمت میکنه و همکارای درب و داغونشم می بینه، برای چی باید بخواد به این انتقادا اعتراض کنه؟ این سریال حرف دل خیلیا هست، هم از پزشکای باوجدان هم از بیمارا. تا حالا تو دور-دورِ یه دسته از این به اصطلاح پزشکا افتادین؟ شده چند هفته پشت سر هم از این آزمایشگاه به اون آزمایشگاه، از این دکتر به اون دکتر معرفیتون کنن و سر هر ویزیت و سوال پرسیدن و جواب آزمایش نشون دادن، خدا تومن پول ازتون بگیرن و بازم وانمود کنن برای تشخیص زوده، فقط برای اینکه بیشتر بره تو جیبشون؟ اون هفت هزار نفر خودشونو مضحکه کرده ن؛ اگه خودشون تو این جریانا نقش ندارن چرا به سریالی که این مسائلو هدف گرفته معترضن؟
من خودم ازمایشگاهی رو میشناسم که اوایل شروع به کارش برای جذب به اصطلاح مشتری! با تعدادی پزشک قرارداد بسته بوده که مریضاشون رو بفرستن به اون ازمایشگاه، حتی اگه واقعا نیاز به ازمایش نداشته باشن! یا پزشک دیگه ای رو میشناسم که برلی تقریبا تمانی مراجعه کننده هاش ویزیت مجدد هم میزاره، حتی اگه نیاز نداشته باشن. از این دست مسائل هم کم نیست ولی، بالاتر هم گفتم، اون مریضی که معتقده اپاندیسیت با دعانویسی درمان میشه، به نظرتون با دیدن این فیلم، به عقاید محترمش، اعتقاد بیشتری پیدا نمی کنه؟ یا اون بیماری که سواد نداره، به خاطر یه سرماخوردگی مراجعه میکنه پزشک، تشخیص یک بیماری عفونی رو میدن و دستور بستری، صرفا به این دلیل که معتقد بوده بیماریش چیزی نیست و یه سرماخوردگی ساده اس و ازمایش و بستری بی دلیله، راضی به بستری نمیشه، مریض رو میبرن، و کمتر از دو هفته بعدترش، همون مریض رو میارن اورژانس در وضعیتی که هیچ کاری نمیتونستن براش انجام بدن و در کمتر از 3 روز بستری، فوت میشه؟
این نمونه ها واقعیت های بخش هایی از جامعه هستن. که قطعا با پخش این سریال کم و بیش شدت پیدا می کنن. چرا میخوایم سعی کنیم فقط این حرف رو بارها تکرار کنیم که انتقاد پذیر نیستن و خودخواهن و فلان؟
به نقل از MissMarvelous :
خیلی برای من جالب بود که چه‌قدرررر افراد معترض به این سریال دارن از جنبه‌ی « احساسی » قضیه سواستفاده میکنن. البته چیز جدیدی نیست ها، همیشه این روش « تحریک احساسات » بیشتر از بحث منطقی روی عامه‌ی مردم ما جواب داده. من نامه‌هایی که بچه‌ها از آدم‌های مختلف - رییس سازمان نظام پزشکی، احسان کرمی و متن نقل شده از قدس - نقل‌قول کرده بودن رو کامل خوندم و وجه مشترک همه این بود که تعداد جملات احساسی و متعصبانه نسبت به دلایل منطقی و محکمه‌پسند بسیار بیشتر بود. اگه قرار به احساسی کردن ماجرا باشه مشاغل خیلی دشوارتری از پزشکی هست که هیچ‌کس به حق و حقوق افرداش توجهی نمی کنه. حتا توی همین نامه‌ها دیده میشه که نگارنده با پیش کشیدن بحث درآمد مهران مدیری مغلطه کرده در صورتی که این دوتا قضیه هیچ ربطی به هم ندارن. : دی
آیا کسی پزشک‌هارو مجبور کرده این شغل رو انتخاب کنن؟ آیا از شرایط سختش آگاهی نداشتن؟ قطعن داشتن و با سنجیدن همه چیز راهشون رو انتخاب کردن، پس دیگه دلیلی برای به کار بردن واژه‌ی « تقدس » وجود نداره. چیزی مقدس ه که بی‌عیب باشه، آیا سیستم پزشکی - نه تو ایران، کل دنیا - این قدر بی‌عیب هست که این همه آدم توی اعتراضاتشون بهش اشاره کردن؟ همین تقدس الکی جلوی انتقاد رو می‌گیره و به نظر من جناب مدیری بسیار کار مفیدی کردن که از حرفه‌ی پزشکی تقدس زدایی کردن تا بشه بهش انتقاد کرد. آیا ما دکتر خوب نداریم؟ چرا داریم کسایی رو که هیچ چشم‌داشتی از کسی ندارن و به میل خودشون توی محروم‌ترین نقاط دارن کار میکنن، اما تکلیف دکترایی که از مریض تومور مغزی به اندازه‌ی پول یه ماشین زیرمیزی میگیرن چی میشه؟ آیا ما به احترام اون دکترهای وظیفه‌شناس باید این دسته‌ی دوم رو کاور کنیم و بگیم « آره خبالا هستن کسایی که اخلاق کاری ندارن، ولی تعدادشون کم ه.» ؟ حقیقتش این ه که تعدادشون بسیار زیاد ه و درجات مختلفی دارن. از داروسازی که با مافیای قاچاق دارو همکاری میکنه گرفته تا بعضی پرستارهای بیمارستان‌های دولتی که تا شیرنی نگیرن با بیمار بداخلاقی میکنن و دکترهایی که بیشتر از حقشون پول میگیرن. یه جایی بالاخره باید صدای مردم دربیاد که اینا حساب کارشون دستشون بیاد.
و در مورد قضیه‌ی اعتماد، من به طبابت خانوم دکتر ایکس خیلی اعتماد دارم چون میدونم اطلاعاتش به روز ه و همیشه بهترین روش درمان رو در اختیار من می‌ذاشته، اما در عین حال میدونم که اگه کارم به عمل بکشه ده برابر چیزی که باید به بقیه دکترا بدم به ایشون بدم تا کارم انجام بشه و دونستن این قضیه چیزی از اعتماد من به قدرت طبابت این شخص کم نمیکنه.
و به عنوان یه بحث فرعی، چرا کانون وکلای دادگستری هیچوقت نیومده به سریال‌های تلویزیون اعتراض کنه؟ هر فیلم یا سریال ایرانی که ساخته شده و نیاز داشتن یه آدم شارلاتان و دورزننده‌ی قانون رو نشون بدن از وکلا استفاده کردن، نمونه‌ش توی همین « در حاشیه» هم هست. آیا واقعن همه‌ی کسایی که کار حقوقی میکنن این شکلی هستن؟ نیستن ولی چون هیچ‌کس این واژه‌ی « تقدس» رو به عنوان ابزار در اختیار ندارن صداشون به جایی نمی‌رسه. : دی دلایل دیگه هم هست البته، ولی خب با یه مقایسه میشه متوجه شد که قضیه اعتماد و احترام به حرفه‌ی پزشکی و این حرفا نیس و از جای دیگه‌ای آب می‌خوره داستان.
مقدس هم معنی با معصوم نیست.
تقدس یعنی پاکی، پاک دامنی، یعنی کسی که ممکنه خطا هم انجام بده. ولی حرفه اش ایجاب میکنه که از عمد خطایی انجام نده و صادق و درستکار باشه.
اون معصوم هست که بی عیبه، که قادر به انجام دادن هیچ خطایی نیست!
چه کسی گفته پزشکا معصوم ان که توقع هست بی عیب باشن؟ هر پزشکی ممکنه خطا انجام بده، هر جایی و هر صنفی هم آدم خوب و بد داره.مشت نمونه ی خروار رو صدق میدید در مورد این قضیه؟ یعنی چون پزشک متخلف و سودجو هم داریم، بگیم تقدس الکی بوده طبابت، و بیایم کل جامعه ی پزشکی رو تقدس زدایی کنیم؟ بعد داینکه اول تقدس زایی می کنن بعد انتقاد می کنن؟ نمیشه بدون تقدس زدایی از راه های بهتر و موثر تر انتقاد کرد؟
میشه کل جامعه ی پزشکی رو تقدس زدایی کرد که راه برای انتقاد از اون تعداد پزشک سودجو و خلافکار و ... باز بشه؟
+ به فرد پزشک مقدّس گفته نمیشه، به حرفه و کار طبابت مقدس گفته میشه. طبابت مقدسه. نه طبیب. چرا طبابت مقدسه؟ چون با باارزش ترین سرمایه ی هر فردی، یعنی جانش سر و کار داره. نه یه ابزار.
شما میگین من دکتر فلا اعتماد دارم، میرم هرچقدر لازم باشه بهش پول میدم تا درمان انجام بده، و راضیم ازش چون میدونم ادم خوبیه. در کل همون که "اعتماد" دارین بهش.
این درست، از جنبه ی قشر قوی جامعه، این حرف کاملا منطقی و درسته. برای درمان پیش بهترین پزشک میرن، پول کافی بهش میدن و درمان هم میشن. این دسته از پزشکا حتی ممکنه فرصت دیدن این فیلم رو نداشته باشن چه برسه به اینکه بخوان اعتراض کنن و چیزی از جایگاهشون کم بشه.
ولی برای مثال اون بیمار غریبی که آشنایی با پزشکا نداره، برای مثال از روستا میاد شهر، مراجعه میکنه به یه بیمارستان دولتی بدون هیچ آگاهی نسبت به پزشکای اونجا، آیا اونم همینقدر به پزشکش اعتماد داره؟ آیا اونم اونقدر پول لازم و کافی رو داره که بهترین پزشک بده و بعد بهش اعتماد کنه؟ نه. هرگز. این افراد، که قابل چشم پوشی از جامعه هم نیستن،بدون هیچ اطلاعی از وضعیت سیستم درمانی میان "اعتماد" میکنن. و قبلا هم گفتم، تنها دارایی شون اعتمادشون هست. حالا، با پخش این دست انتقادات از رسانه ی عمومی، همین فرد، که فرض کنید از یه روستا اومده و خیلی اتفاقی الان هم توی بیمارستان به عنوان همراهی مریض نشسته، وقتی این سریال رو ببینه، حتی یکبار هم از ذهنش رد نمیشه این قضیه که "آره، حتما اینجا هم همینجوریه؟ پول الکی از من بدبخت میخوان بگیرن و معلوم نیست چه بلایی سر مریضم بیارن؟" منکر نشید این قضیه رو. منکر نشید این قشر از جامعه با این سطح سواد و اطلاعات رو.
چرا باید توقع داشت پزشکا چشمشون رو به روی همه چیز ببندن؟ اینکه توی بهترین سال های عمرشون نزدیک 500 ساعت از 720 ساعت هر ماه، کشیک بدن؟ دوست دانشجویی دارم، که میگفت دقیقا لحظه ی سال تحویل امسال، داشتن یه مریض که ارست کرده بوده رو احیا میکردن. یکی دیگه از آشنایان هست که طرح ش رو میگذرونده، در یکی از روستاهای دورافتاده یکی از شهرستان های اینجا، از بیمارش هپاتیت گرفته، نزدیک 2 ماه هست که بستریه و حدود دو هفته س که هوشیاری نداره و امیدی هم به زنده موندنش نیست. یه دانشجوی دیگه رو میشناسم، که فکش زیر مشت همراهی بیمارش شکسته، چرا؟ چون همراهی مریض فکر می کرده مریض نیازی به عمل جراحی نداشته[nb] در صورتی که مریضشون در وضعیتی بوده که بدون عمل جراحی یک ساعت هم زنده نمی مونده[/nb]. :د
درسته کسی که راه پزشکی رو انتخاب میکنه، با تمام این سختی ها آشنا بوده، خودش انتخاب کرده و کسی مجبورش نکرده، ولی فکر کنم این قضیه در مورد تمام اقشار و مشاغل جامعه صدق کنه. نه؟ همه ی ما راهی رو انتخاب میکنیم و در ازای و به تناسب سختی های راه، چیزی رو دریافت میکنیم.
چیزی از سختی ها بیان نشه، صرقا این جمله که "پزشکا فقط پول در میارن و فولان " تکرار میشه . از سختی ها گفته بشه، میگن که خودتون خواستید، حالا هم بکشید. :د
پزشک سودجو زیاد هست، پزشک بی اخلاق زیاد هست، سیستم درمانی مشکل زیاد داره، ولی با این نحوه ی انتقادات هم نه چیزی از پزشکای درستکار و خوب کم میشه، نه جایگاهشون زیر سوال میره. تنها اتفاقی که این وسط اتفاق می افته و قطعا سیستم درمان تبعاتش رو هم خواهد دید، بی اعتماد شدن قشر ضعیف جامعه اس نسبت به مراکز درمانی و کادر درمانی.
