دوست خیالی بچگی

  • شروع کننده موضوع شروع کننده موضوع arezoo.s
  • تاریخ شروع تاریخ شروع
پاسخ : دوست خیالی بچگی

آبسرد کن مدرسه 8-| باهاش دردو دل میکردم
مثلن یه موجودی توش بود به اسم آیینه جادو
شباهم از طریق مداد باهاش ارتباط داشتم
 
پاسخ : دوست خیالی بچگی

دوست خیالی به اون صورت نداشتم، ولی تک تک عروسک هام جون داشتن و باهام حرف میزدن. یکیشون که تا مدت خیلی طولانی تری باهام موند عروسک پینوکیویی بود که خالم، 4 سالگیم برام خرید و تا 10 سالگی باهام موند. هر وقت که احساس ترس و نا امیدی و استرس میکردم اون حس رو به این عروسک میدادم و خودم نقش کسی رو بازی میکردم که بهش دلگرمی میده و ازش پشتیبانی میکنه و راستش شب ها به خاطر پینوکیو بود که راضی میشدم تو اتاق خودم بخوابم چون اون می ترسید و من شجاع بودم و کنارش می موندم تا نترسه. از شما چه پنهون که حتا عید امسال هم از کمد درش آوردم، شستمش، و گذاشتم کنار تختم تا استرسم کم بشه بابت کنکور D:
(اند فرنکلی جواب داد :-" )
 
دوست خیالی ک چی عرض کنم ی بار تو مهد کودک افتادم دستم ترک خورد ...
با گریه و زاری رفتیم بیمارستان خلاصه مستقیم از اونجا اومدیم خونه مامان بزرگم اینا....
حیاط اونا واس من ک خیلی کوچیک بودم (3-4)سال داشتم خیلی بزرگ بود مثل باغ های باربی ها و.... هایی ک تو کارتون ها می دیدیم....
تو ی گوشه از حیاطشون ی در بود با ی پنجره بنفش مامانم برا اینکه از گریم کم بشه گفت اونجا خونه فرشته مهربونه اون می خواد درستت کنه....
.
.
.
هیچی دیگ منم از اون موقع تا کلاس سوم تو همین فکر و خیالا بودم ک ی روز منو پسر عمم تصمیم گرفتیم بریم ببینیم پشت پنجره چ خبراس ....
پنجره ی مغازه بغل دستی بود.:|:|:|=((
 
پرنده ها دوست خیالی من بودن. هرجا که پرنده میدیدم مطمئن بودم خدا همراهمه و داره ازم مراقبت میکنه.
یبارم برای یه هفته پرنده هایی که بهم داده بود رو بهش قرض دادم که ببرتشون ماموریت.
 
من یه دنیای خیالی داشتم که تو اون دنیای خیالی کلی دوست داشتم
داستان ازین قرار بود که من پادشاه ایتالیا بودم(والله اگه همین الان هم بدونم ایتالیا پادشاه داره یا نه)
واقعا هم نمیدونم چرا ایتالیا
شاید با اسمش حال میکردم شایدم چون فوتبالی بودم و اون موقع ها ایتالیا خیلی فوتبالش شاخ بود (۲۰۰۶ ایتالیا قهرمان شد ، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ میلان رفت فینال و دومی رو قهرمان شد)
خلاصه من کلی زن داشتم : )))
یادمه سوگلیشون هم اسمش سارا بود
بعد کلی رفیق داشتم که اینا وزیر مزیرای کشور بودن
کلی درباره اداره کشور و جنگ های خارجی و ... باهاشکن حرف میزدم
 
من دوست خیالیم ی تلویزیون بود اسمشم گذاشته بودم ریک یا ی همچین چیزی :D
تو کارای مختلف باهاش مشورت میکردم یادش بخیر:D
 
شاید باورت نشه ولی تمام موهای بدنم سیخ شد اصلا سال های سال بود یادم رفته بود یه مورچه بنفش بود که همیشه باهام حرف میزد :)
 
شاید مسغره باشه ولی من شبا میرم توحیاط صدا اهنگ را تا ته زیاد میکنم و با شخصیت های ساخته ذهن خودم ک منم این وسط یه شخصیت دیگه ام صحبت میکنم ولی حتما باید هندزفری تو گوسم باسه حتما نمیدونم چرا
و خدا میدونه چند نفر مچ منو موقع حرف زدن با خودم گرفتن و فک میکنن دیوونم
 
دوست خیالی من تو بچگیام رسمیت نداشت،
الان داره.
مرض! نخند!

من نویسنده ام. داستانای فانتزی و رئال مینویسم. تو هر رمانی یه نفر هست که دقیقا منه،
اون من، که توی داستانه، دوست خیالی منه.
نخندینا،
ولی وقتی ذهنم مشغله،
یه کم میخوابم،
تو خواب اونا میان،
راه حلشو بهم میگن،
میرن.

یه مرحله از یه بازی فکری بود که دو هفته گیر کرده بودم روش. یه شب داشتم بهش فکر میکردم، چهار پنج تا از قهرمانای داستانام اومدن گفتن زینب! اون سمت چپی رو بچرخون تا با ردیف 3 ستون هفت جور شه.

یهو از خواب پریدم بازیو باز کردم مرحله رو رد کردم!

هر کی خندید، بی.... هست!
 
دوست خیالی من مَر مَر بود وخیلی دوسش داشتم خیلی خیلی شخصیتی کاملا شنگول شوخ و خوش مشرب داشت ک بنده مریم شخصیتی مغرور و لجباز بود
همیشه باهاش حرف میزدم بلند بلند:|:|
وهمچنان این دو شخصیت پابرجا هستن منتهی من الان خودمو مرمر میدونم و دوست خیالیمو مریم
هرجا میریم من خودمو مرمر معرفی میکنم:D:D

دوست های خیلی خوبین ولی از آنجایی ک من بلند باهاش حرف میزنم و ن در ذهنم خانواده کلا مشکل دارن
من دیوانم؟؟
ناچ ناچ:-":-"
 
من هنوز تو خیالاتم دارم با آدمای خیالی زندگی میکنم ۲۴ ساعت شبانه روز
...
غیر طبیعیه که با آدم های واقعی یا خیالی زندگی میکنم و کلی تصورات و مکالمه و اینا دارم و باهاشون شبانه روزمو میگذرونم و می خندم و غمگین میشم؟
بگید که نیست
 
من همیشه تو یه دنیا خیالی و خیالاتم زندگی میکنم هر دفعه با یه ماجرا و شخصیت های جدید هر وقت تنها میشم وسط خونه راه میرم خیالپردازی میکنم اصن گذر زمانم نمیفهمم بعضی مواقع چندین ساعت تو خیلاتم هستم :-"
 
اتفاقا برعکس شما تاجایی که یادمه هیچ دوست خیالی و ازین جور چیزا نداشتم ینی کلا نیازی نداشتم به دوست خیالی هرکاری دلم میخاست میکردم کلا آبجی دوقلوم دوستم بود دیگه
اما خب بزرگ و بزرگتر که شدم تخیلاتم خیلی بیشتر شد تو سن یه دانش آموز نهم دهمی بودم که تصور میکردم خودمو تو رویا تا الان این خیال بافی هام ادامه داره از موقعی که ذهنم مشغول شده دوستای خیالی مم اومدن خب اینجا صرفا دوست خیالی من شخصی نبود ولی همیشه افکار مشخص و کاملا واضحی ان که همیشه تو خیالمن ولی انقدر این مدت تو توهمش بودم و هستم قبول واقعیت برام سخت شده کلا رویا و زندگیم بدجور قاطی شده:)

انقدری که من تو تخیلاتم زندگی میکنم هیچکس زندگی نمیکنه گیر کردم توش یجورایی:-<

کلا طوری خیالام رو با وضوح بالا میتونم تصور کنم که شرکتای فیلم سازی با کیفیت بلوری نمیتونن تصور کنن:D
 
به نقل از karen._. :
من هنوز تو خیالاتم دارم با آدمای خیالی زندگی میکنم ۲۴ ساعت شبانه روز
...
غیر طبیعیه که با آدم های واقعی یا خیالی زندگی میکنم و کلی تصورات و مکالمه و اینا دارم و باهاشون شبانه روزمو میگذرونم و می خندم و غمگین میشم؟
بگید که نیست
کلیک کنید تا باز شود...
طبیعیه عزیزم منم همینطوریم :|
 
خب توی بچگی من خیالاتی فراتر از دوست خیالی داشتم، و البته بیشتر به دلیل وجود اون این توهمات شکل گرفت
که هرچه گذشت کوچک تر و البته منطقی تر شد و در آخر به صورت کامل از بین رفت. هرچند از تصور کردن خیالات و توهمات بچگی ام هرزگاهی لذت میبرم اما توهماتی بیش نبوده
نمی دونم چرا اما از بچگی از 3 یا 4 سالگی توهمات عجیبی داشتم، البته این توهمات ابتدا خیلی در هم بودن تا 6، 7 سالگی به کامل ترین صورت خودشون رسیدن.
فکر میکردم رییس کل بهترین کشور جهان دوم هستم(فکر میکردم از یک جهان دیگه که خود شامل 10 سیاره می شد و به نهایت پیشرفت رسیده بود) به این جهان اومدم تا مردم این جهان رو با اونجا آشنا و به اونجا ببرم(نخندید:D، از داستان های پیامبران الهام نگرفته بودم)
اما دوست خیالیم که اسمش وِکی (veky) بود وزیر و مشاورم بود (البته در زمان کودکی فقط به عنوان بهترین دوست و وزیر رییس کل) همه جا همراه من بود حتی راجع ساده ترین مسایل هم علاوه بر مسایل جهان دوم با من صحبت میکرد و من ازش راهنمایی میخواستم.
این هم بگم که حتی کشوری که در خیالات من اسم داشت اسم اولیه و کاملش هم این بود { اسکهخفجی } که البته فقط در دوران کودکی میتونستم درست تلفظش کنم و در سن 10 سالگی به به S.F.G در ذهنم تغییر نام داد. وسعتش دو سیاره و نیم زمین بود و بزرگترین کشور جهان دوم، بزرگترین دشمنش {آندریسا} بود و بقیه کشور ها متحد این دو بودن. حتی چون تو اون سن تایپ و کار با ورد رو بلد بودم اسامی 20 کشور رو نوشتم و حتی الان هم دارمش:)) که غیر از این دو شامل: وکتال، نابال، امریکن،لکفهارو ... هم بود.
خیالات و توهماتم به شکل عجیبی سازمان یافته بود. هنوز هم از گفتنش متعجب میشم
ببخشید که علاوه بر دوست خیالی راجع خیالات دیگه ای هم صحبت کردم، اما فرصت رو غنیمت دونستم این رو هم به همراهش گفتم.
 
به نقل از ...Maryam... :
دوست خیالی من مَر مَر بود وخیلی دوسش داشتم خیلی خیلی شخصیتی کاملا شنگول شوخ و خوش مشرب داشت ک بنده مریم شخصیتی مغرور و لجباز بود
همیشه باهاش حرف میزدم بلند بلند:|:|
وهمچنان این دو شخصیت پابرجا هستن منتهی من الان خودمو مرمر میدونم و دوست خیالیمو مریم
هرجا میریم من خودمو مرمر معرفی میکنم:D:D

دوست های خیلی خوبین ولی از آنجایی ک من بلند باهاش حرف میزنم و ن در ذهنم خانواده کلا مشکل دارن
من دیوانم؟؟
ناچ ناچ:-":-"
کلیک کنید تا باز شود...
سلام مرمر هستم دوست خیالیت✋
 
ما یه استاد داشتیم به نظرش هممون خنگ بودیم و فقط یه آقا احمد میفهمید اونم شاگرد خیالی استاد بود. و استاد فقط با اون صحبت می کرد اونم با احترام فراوان بعد یکی از دانشجو های پسر یه بار شروع کردن به داد و فریاد که احمد چاپلوس ما پول دادیم تو خر کی باشی فکر کردی چیت از ما بیشتره که هی زر میزنی تو اصلا پول کلاسو دادی؟
چی ندادی ؟مستمع آزادی؟ گمشو بیرون پاشو گورت گم کن. دیگه احمد اون ترم نیومد. فکر کنم اون درس حذف کرد.
حیف کراشم بود :))
نقل قولی از دوستان
 
@Shkf.tv :))
جَنیسا
ژیدا (بر وزن ویدا)
جیدا (این دوتا دوقلو بودن فک کنم)
ایران‌خودرو :|
نرگس (بنده خدا کَر بود)
جنیسا خانومو خانواده هم هنوز میشناسن :))
 
You must log in or register to reply here.
Back
بالا