چرا زندگی میکنیم ؟!

[دهقان خلافکار128]

سلام ... :)
ببینید ممکنه این سوال که دقیقا "هدف از زندگیمون چیه" برای خیلیا سوال بوده باشه ... میخوام ببینم کسی واقعا جواب این سوال براش روشنه ؟! اگه به معاد و دنیاهای دیگه اعتقاد نداشته باشیم که خب یعنی بعد از مردنمون دیگه کلا تموم میشیم ؟! اگر هم قراره بعد از مردنمون جای دیگه ای باشیم بعدش چیکار میخوایم بکنیم ؟! :)
تهش که چی ؟!

 

[Zetsubou Shinji]

سلام ... :)
ببینید ممکنه این سوال که دقیقا "هدف از زندگیمون چیه" برای خیلیا سوال بوده باشه ... میخوام ببینم کسی واقعا جواب این سوال براش روشنه ؟! اگه به معاد و دنیاهای دیگه اعتقاد نداشته باشیم که خب یعنی بعد از مردنمون دیگه کلا تموم میشیم ؟! اگر هم قراره بعد از مردنمون جای دیگه ای باشیم بعدش چیکار میخوایم بکنیم ؟! :)
تهش که چی ؟!

البته الترناتیو معاد فقط نابودی و هیچی پس از مرگ نیست بلکه تناسخ هم عقیده پر طرفداریه!
اما پرسش جالبی در انتهای متنتون طرح کردید:«که چی؟!»
این سوال و جواب نداشتن براش،نشان از پوچی داره.
معمولا دینداران،منکران معاد رو متهم میکنن که اگه بعد از مرگ هیچی نباشه،پس اینهمه زندگی میکنیم که چی؟! غافل از اینکه همین سوال رو میشه برای بهشت خودشونم پرسید! بین حوری ها باشم،تو جکوزی شیر و‌عسل شنا کنم،پیش خدا و پیامبرا باشم،که چی؟!
در واقع سوال «که چی؟» هیچ جوابی نداره و تا ابد میشه پرسیدش.زندگی بخودی خود هیچ‌ معنایی نداره.ما موجوداتی ریز در نقطه ای ابی و کمرنگ هستیم که برای کائنات کوچکترین اهمیتی نداریم.
با این حساب،ایا من یه نهیلیستم که افسردگی و خودکشی رو ترویج میکنه؟ به هیچ وجه!
گرچه معتقدم زندگی بخودی خود هیچ معنا و ارزشی نداره،اما ما میتونیم اینهارو «بسازیم». در واقع ارزش زندگی در حالت معمول،درون همه ماست(اگه نبود که باید منقرض میشدیم!) و حتی به همین دلیل کشتن رو یکی از بدترین کارها میدونیم.زندگی بخودی خود ارزشی نداره،اما نزد ما با ارزشه.نه حتی لزوما به دلیل خاصی!
نیچه میگفت کسی که میپرسه معنای زندگی چیه،از زندگیش لذت چندانی نمیبره! بنظرم راست هم میگفت،ارزش زندگی از بدیهی ترین چیزها نزد ماست و شک کردن و زیر سوال بردنش،نشان از وضعیت خوبی نداره.
در واقع میتونم بگم ارزشمندی زندگی،توهم جمعی و ناگزیر ماست!

 

[پهلوی]

به ما یه عمر تحمیل کردن که دنیای اینجا لهو و لعبه، اینجا خودتونو محدود کنید برید اونور خوش بگذرونید (نقد رو بذارید نسیه رو بچسبید)

که خب اگه حرف از دین باشه بنده آموزه های مزدیسنا رو ترجیح میدم
تا اینجا زنده‌ایم از فرصتی که هست استفاده کنیم و به اهدافی که میخوایم برسیم اما پاکی خودمونو در این مسیر از دست ندیم

اما هدف از خود زندگی با دید منطقی، من تا حالا هیچ چیزی ازش درک نکردم ):
شاه باشی یا گدا نهایت عاقبتت خاکه
خوش بگذرونی یا بد بگذرونی نهایتت با بدبخت تر و خوشبخت تر از خودت فرقی نداره

یعنی در واقع جواب سوال «تهش که چی؟!» میشه «تهش هیچی!»
اگه خیلی خوش‌بینانه ببینیم باید قدر همین فرصت هایی که در اختیارمونه رو داشته باشیم چون در نهایت هیچکدوممون نمی‌دونیم کی قراره به تهش که همون «هیچی»ـه برسیم! :)
زندگی هدفش مرگه و تفسیر از زندگی مسیرشه نه مقصد، پس هدف خودمون در زندگی هیچوقت نباید برای انتهاش باشه

 

[Zetsubou Shinji]

به ما یه عمر تحمیل کردن که دنیای اینجا لهو و لعبه، اینجا خودتونو محدود کنید برید اونور خوش بگذرونید (نقد رو بذارید نسیه رو بچسبید)

که خب اگه حرف از دین باشه بنده آموزه های مزدیسنا رو ترجیح میدم
تا اینجا زنده‌ایم از فرصتی که هست استفاده کنیم و به اهدافی که میخوایم برسیم اما پاکی خودمونو در این مسیر از دست ندیم

اما هدف از خود زندگی با دید منطقی، من تا حالا هیچ چیزی ازش درک نکردم ):
شاه باشی یا گدا نهایت عاقبتت خاکه
خوش بگذرونی یا بد بگذرونی نهایتت با بدبخت تر و خوشبخت تر از خودت فرقی نداره

یعنی در واقع جواب سوال «تهش که چی؟!» میشه «تهش هیچی!»
اگه خیلی خوش‌بینانه ببینیم باید قدر همین فرصت هایی که در اختیارمونه رو داشته باشیم چون در نهایت هیچکدوممون نمی‌دونیم کی قراره به تهش که همون «هیچی»ـه برسیم! :)
زندگی هدفش مرگه و تفسیر از زندگی مسیرشه نه مقصد، پس هدف خودمون در زندگی هیچوقت نباید برای انتهاش باشه

اره،اگه ابژکتیو نگاه کنیم،زندگی هیچ معنایی نداره بلکه جهان ما پدیده ایه که مثل همه سیستمها،به سمت انتروپی بیشتر و تبدیل همه چیز به فوتونهایی بی مصرف پیش میره!
اما از نگاه سوبژکتیو،میتونه دارای ارزش باشه.ما بطور غریزی برای اون ارزش قائلیم و همچنین از بسیاری ارزش های اخلاقی تبعیت میکنیم(چون در روند فرگشتی،تضمین کننده بقای جمعی ما بودن.هرچند الان مثل خیلی چیزای دیگه،نقشی وسیع تر از قبل پیدا کرده).
پس در جواب به سوال معنای زندگی چیه،من میگم: از لحاظ ابژکتیو،هیچی! اما سوبژکتیو،دارای ارزشه و هدف هم اخلاقی زیستنه.
* البته میشه هم طبق حرف نیچه،در این مواقع پیشه روانشناس برید (((((: اگه پوپر گیر نده روانشناسی اصلا علم نیست ((((((: #شوخی

+ تو صفحه ۴۳۵ از کتاب ارزشمند «دانشنامه فلسفه اخلاق»،حرف جالبی داره:
ویلسون و مایکل روس مثل مور معتقدند نظریات اخلاقی پیشین گرفتار مغالطه طبیعتگرایانه اند ولی از طرفی به پیروی از جان ال.مکی متاخر،برانند که اخلاق ممکن است صرفا توهم جمعی جنس ما باشد که از طریق انتخاب طبیعی به راه افتاده تا انسان هارا به همکاران خوب برای یکدیگر تبدیل کند.انها می افزایند که دلیل کارامدی اخلاق این است که ما به حکم زیست شناختی خویش،احساسات اخلاقی مان را «شیئیت میبخشیم».بدین سان،به لحاظ روان شناسانه،متقاعد میشویم که اخلاق،به رغم بی بهره بودن از هر بنیاد اخلاقی،چیزی بیش از احساس سوبژکتیو محض است.
*اخلاق افیون توده هاست!

 

[پهلوی]

اره،اگه ابژکتیو نگاه کنیم،زندگی هیچ معنایی نداره بلکه جهان ما پدیده ایه که مثل همه سیستمها،به سمت انتروپی بیشتر و تبدیل همه چیز به فوتونهایی بی مصرف پیش میره!
اما از نگاه سوبژکتیو،میتونه دارای ارزش باشه.ما بطور غریزی برای اون ارزش قائلیم و همچنین از بسیاری ارزش های اخلاقی تبعیت میکنیم(چون در روند فرگشتی،تضمین کننده بقای جمعی ما بودن.هرچند الان مثل خیلی چیزای دیگه،نقشی وسیع تر از قبل پیدد کرده).
پس در جواب به سوال معنای زندگی چیه،من میگم: از لحاظ ابژکتیو،هیچی! اما سوبژکتیو،دارای ارزشه و هدف هم اخلاقی زیستنه.
* البته میشه هم طبق حرف نیچه،در این مواقع پیشه روانشناس برید (((((: اگه پوپر گیر نده روانشناسی اصلا علم نیست ((((((: #شوخی

+ تو صفحه ۴۳۵ از کتاب ارزشمند «دانشنامه فلسفه اخلاق»،حرف جالبی داره:
ویلسون و مایکل روس مثل مور معتقدند نظریات اخلاقی پیشین گرفتار مغالطه طبیعتگرایانه اند ولی از طرفی به پیروی از جان ال.مکی کتاخر،برانند که اخلاق ممکن است صرفا توهم جمعی جنس ما باشد که از طریق انتخاب طبیعی به راه افتاده تا انسان هارا به همکاران خوب برای یکدیگر تبدیل کند.انها می افزایند که دلیل کارامدی اخلاق این است که ما به حکم زیست شناختی خویش،احساسات اخلاقی مان را «شیئیت میبخشیم».بدین سان،به لحاظ روان شناسانه،متقاعد میشویم که اخلاق،به رغم بی بهره بودن از هر بنیاد اخلاقی،چیزی بیش از احساس سوبژگتیو محض است.

همین دید سوبژکتیوه که می‌تونه این مدل زندگی ما رو توجیه کنه وگرنه اگه ارزش ها رو در نظر نگیریم چی میمونه جز وعده ی حور و غلمان؟

 

[دهقان خلافکار128]

خب الان اینجوری خیلی مسخره میشه همه چی ... یا باید خودکشی کرد یا باید کلا حال کرد تو زندگی ... یعنی هر کاری که حال میداد بکنیم نهایتش هم میمیریم ...!
بعدش اگه دنیای دیگه ای هم باشه تا آخر اوضاع همینه ...!

 

[Zetsubou Shinji]

خب الان اینجوری خیلی مسخره میشه همه چی ... یا باید خودکشی کرد یا باید کلا حال کرد تو زندگی ... یعنی هر کاری که حال میداد بکنیم نهایتش هم میمیریم ...!
بعدش اگه دنیای دیگه ای هم باشه تا آخر اوضاع همینه ...!

چیز بدی در لذت از زندگی دنیوی و متناهی نمیبینم! چه جوابی شمارو راضی میکنه؟

 

[کاکاشی]

من خیلی به این موضوع فکر کردم
میخوام یه جواب خیلی ارمانی بدم اخرش باید به کمال برسی (الان هم اصلا مثل کتاب دینی حرف نزدم ) تو به دنیا اومدی که نیاز هایی که در درونته را کامل ارضا کنی حالا این نیاز ها میتونه نیاز به خوردن باشه میتونه نیاز به عشق و ارامش باشه

 

[حلزون]

من خیلی به این موضوع فکر کردم
میخوام یه جواب خیلی ارمانی بدم اخرش باید به کمال برسی (الان هم اصلا مثل کتاب دینی حرف نزدم ) تو به دنیا اومدی که نیاز هایی که در درونته را کامل ارضا کنی حالا این نیاز ها میتونه نیاز به خوردن باشه میتونه نیاز به عشق و ارامش باشه

و نیازهایی رو برای خودت به وجود بیاری که ارضا کردنشون به منزله ی هدف زندگیت قلمداد بشه. منشا این نیازها ممکنه شخصی و یا جمعی باشه و یا تعلق به مکتب فکری خاص (مثل دین که احتمالا برای جمعیت زیادی منشا تولید نیازه )

 

[کاکاشی]

من خیلی به این موضوع فکر کردم
میخوام یه جواب خیلی ارمانی بدم اخرش باید به کمال برسی (الان هم اصلا مثل کتاب دینی حرف نزدم ) تو به دنیا اومدی که نیاز هایی که در درونته را کامل ارضا کنی حالا این نیاز ها میتونه نیاز به خوردن باشه میتونه نیاز به عشق و ارامش باشه

به این موضوع راحت نگاه نکنید خیلی سخته به همه ی نیازات پاسخ درست را بدی هم در این راه احساس ناتوانی میکنی که باعث فهمیدن یه سری چیز های مهم تو زندگی میشه هم سختی داره که باعث رشد میشه هم تو را به ارامش میرسونه

 

[tizechamoosh]

چرا حد وسط نداره؟
ندانم گراها رو در نظر نگرفتی چرا؟

 

[Yeganeh138]

میخواستم یه تاپیک بزنم دیدم این هست ولی بازم با خوندن پست ها به نتیجه ای نرسیدم...
فارغ از وجود قیامت یا نبودنش و....
هدف از زندگی کردن چیه؟

به نظرم ما توی دنیایی هستیم که قدرت درک کردن خیلی چیز ها رو نداریم
اونم به خاطر این هست که ما توی ماده هستیم

 

[Yeganeh138]

یه سوال دارم که خیلی ذهنمو مشغول کرده
این توصیفایی که خدا از بهشت توی قرآن گفته واقعا به همین کیفیت وجود داره یا داره جوری می گه که ما انسان ها بتونیم درکش کنیم؟(مثلا نعمت حوری و رود های عسل و ...)

بله فکر کنم چیز هایی رو گفته که توی دنیا وجود داشته باشه که ما قدرت درک کردنش رو داشته باشیم

 

[mastermind81]

میخواستم یه تاپیک بزنم دیدم این هست ولی بازم با خوندن پست ها به نتیجه ای نرسیدم...
فارغ از وجود قیامت یا نبودنش و....
هدف از زندگی کردن چیه؟

فارغ از اون ها که نمیتونی هدف زندگی رو تبیین کنی...
به نظرم سوال تاپیک بسیار کلیه و به این راحتی پاسخ داده نمیشه اساسا به نظرم تفاوت در پاسخ بخ این سوال باعث تفاوت در سبک زندگی ادم ها میشه...

 

[Karenn]

من به معاد کار ندارم
ولی می دونم وقتی میمیری خواگاهیت رو به عنوان انسان از دست میدی و تجزیه میشی به مولکول ها و اتماها
یعنی چی یعنی مردن آخرش نیس ولی دلیل نمیسه بعد مرگ هم همینشکلی باشیم که الان هستیم

 

[Karenn]

خودآگاهی رو تا به چی بسته بدونیم

درک از وجود خود
یعنی بدونیم خودمون وجود داریم و خودمونو بشناسیم
( وارد بحث های فلسفی نمیشم که اینکه میشه سفسته کرد و گفت که حالا هم خودمونو نمیشناسیم )

 

[Karenn]

خب این از نظر دینی به روح ربط داره نه جسم خاکی
همچنین وجود روح تناقضی با علم نداره

من به روح اعتقاد ندارم

 

[Karenn]

کلی گفتم چون گفتی اگه معادو در نظر نگیریم
من دقیقا روحو در حد دنیاهای موازی قبول دارم

علم کلا روحو تایید نکرده جهان های موازی ام به روح ربط نداره از ابر تقارن نشات میگیره

 

[Ali.D7]

چیزی که برام جالبه اینه که در صحبتای این تاپیک انگار ظاهرا معنا یا عدم معنای زندگی در وجود یا عدم وجود معاد خلاصه شده! میلیارد ها آدم قبل از ما بدون اعتقاد به معاد با خوشی زیستن و همین الانم داریم کنار یه جمعیت میلیاردی از بی اعتقادان به معاد زندگی میکنیم، پس اگر معنایی در زندگی باشه لزوما به معاد وابسته نیست و عدم اعتقاد به معاد به معنی بی معنی بودن زندگی فرد نیست.
من میخوام در حد خودم چیزی که تو فکرم هست رو بنویسم و اعتراف هم میکنم که بخش اعظم این افکار متعلق به خودم نیست و هر تیکشو از یه جا برداشتم.
خب به نظر من زندگی بی معناست، یعنی این سوال عجیب تهش که چی هیچ پاسخ مطلقی نداره و بشر هرچقدم ادامه بده به پاسخی قطعا صحیح براش نخواهد رسید و هرچی که هست صرفا پنداره، این زندگی بی معنی همچنین به معنی رنجه و به قول نیچه، زندگی کردن رنج کشیدن است و برای ماندن باید معنایی در رنج جست. البته باید اشاره کرد که اینکه آدم میرسه به جایی که از خودش میپرسه تهش که چی و با این پوچی به زندگی نگاه میکنه معمولا به این خاطره که از زندگی لذت نمیبره و خب زندگی فعلی ما در این شرایط مکانی و زمانی برای اکثریتمون یک چنین چیزی رقم زده متاسفانه، اما خوشبختانش اینه که غرب این شرایط رو در زمان جنگ های جهانی، جنگ سرد و دوران رکود اقتصادی تجربه کرده و لذا میتونیم از تجربه هاشون استفاده کنیم! از زمانی که کامو نوشت مهم ترین مسئله فلسفه خودکشی ست، اینکه آیا زندگی معنایی دارد یا خیر؟ 70 80 سالی میگذره، تمثیل سیزیف کامو هنوز هم داستان جالبیه، کامو هم بی اعتقاد بود و زندگی چندان آسوده ای نداشت، چی شد که نوشت: در عمق زمستان در نهایت دریافتم که درون من تابستان شکست ناپذیری وجود دارد...؟
بیاین به یکی از آدمای مشهور زمانمون نگاه کنیم: بیل گیتس بی اعتقاده، "حداقل از رو ظاهر" به نظر میرسه زندگی چندان شلوغ و پر ریخت و پاشی نداشته باشه، برای بچه هاشم که ظاهرا قرار نیست ثروت زیادی به جا بذاره، و خب همه هم از حجم کارهای خیریش آگاهیم و اینکه قصد داره بخش زیادی از ثروتش رو بعد از مرگش بین نیازمندا پخش کنن، میدونیم که واقعا حرص و طمع انسان انتها نداره ولی چی میشه که کسی بدون اعتقاد به خدا و معاد به یک سری خصائلی میرسه که غایت تلاش دین برای تربیت پیروانشه؟ احتمالا گیتس هم معنایی برای زندگی خودش پیدا کرده که شخصیه و باعث شده بعد از این همه پله که ازشون بالا رفته هنوزم اشتیاق به ادامه دادن داشته باشه، یک چیزی باعث میشه که ایشون هنوز به کار کردن ادامه بده، هدفی که فراتر از تامین مایحتاج روزانه و خوشبختی خانواده و تامین آینده فرزندانه...
بعضیا هم هستن که بشر رو با بقیه حیوانات رو زمین به لحاظ معنی زندگی هم تو یک کفه ترازو میذارن و میگن هدف صرفا خوردن و خوابیدن و جفت یابی و تولیدمثل و بقاست، که واقعا درک نشدنیه با توجه به پیشرفت تمدن انسانی، البته شاید این پیشرفت از دل عدم ارضای مناسب همین نیازها پدید اومده باشه ولی بازم مسخرست چون مثال های نقض خیلی خیلی زیادی میشه براش اورد و به نظرم اشتباهه که انسان قرن 21 رو حاصل عدم ارضای مناسب نیازهای تولیدمثلی بدونیم :/
یه سری حرفا هم هست که خب این زندگی یک موهبته و خورشید هر روز میتابه و درختا زیبان و این دنیا خیلی قشنگه و اینا، در این مورد فقط میتونم حسرت بخورم که نمیتونم همچین نگاه فانتزی و قشنگی به دنیا داشته باشم!
خلاصه اینکه اگر معتقد به معاد نباشیم، به هر سمتی نگاه کنیم، کسی از بیرون بهمون معنی ای برای زندگی نمیده، ماهم اختیار ساقط کردن خودمون از هستی و اتمام سریع تر این اجبار یک باره رو داریم، این هم یک آپشنه مثل تمام اختیارات دیگمون ( به قول کامو: آیا من باید خودم رو بکشم یا یک فنجون قهوه داشته باشم ؟ ) اما باید به درونمون نگاه کنیم، با خودمون بسنجیم و شاید به این برسیم که زندگی معنی نداره، اما ارزش داره یه بار امتحانش کنیم، شاید برای دیگران، شاید برای رسیدن به یک نقطه خاص، شاید برای هرچیزی که کاملا از فرد به فرد متفاوته، باید بیخیال دنبال معنی گشتن تو دنیای بیرون باشیم، هیچ حقیقت و معنی مطلقی وجود نداره، هر آنچه میتونه مارو گرم کنه درون ماست!

 

[Karenn]

میدونی معنای زندگی درست مثل بازی های گوشی میتونه از دوجهت در نظر گرفته بشه
اول اون بازی هایی که بازی میکنی تا تهش یه چیزی بشه مثل 7 days
یه سری هم هستن که کلا ته ندارن مثلا subway sturf
حالا بع تظر من زندگی پوچ تر از چیزیه که مثل یع بازی بزرگ و پر معنی باشه و اگه هم یه معنی و اِندینگی داشته باشه ما حقیر تر از اونیم که واقعا نقش تعیین کننده ای داشته باشیم ( یعنی جطور زندگی کردن ما تلثییر چندانی نمیتونه بزاره با در نظر گرفتن بزرگی هستی )
به نظرم بهترین هدف زندگی لذت بردن از لحظه هاست و پی بردن به یه سری از راز های هستی