مشاعره

[riri]

یاد آن روزگاران خوش باد
که تو بر ما، چو جان، دلکش باد

دلا چنان معاش کن که گر بلغزد پای
فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد

 

[Mojo]

دلا چنان معاش کن که گر بلغزد پای
فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد

دل می‌رود ز دستم، صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[riri]

دل می‌رود ز دستم، صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای داد کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای های های عزا در گلو شکست

 

[Mojo]

ای داد کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای های های عزا در گلو شکست

تو مهر می‌ورزی و زمانه جفا کند
ای چرخ غافلی که چه با دل روا کند

 

[riri]

تو مهر می‌ورزی و زمانه جفا کند
ای چرخ غافلی که چه با دل روا کند

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[Mojo]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می‌پنداشتیم

 

[riri]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می‌پنداشتیم

من مانده ام مهجور از او ، بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود

 

[Mojo]

من مانده ام مهجور از او ، بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[riri]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

 

[Mojo]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دنيا به روي سينه ي من دست رد گذاشت
بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت

 

[riri]

دنيا به روي سينه ي من دست رد گذاشت
بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت

تا توانی در جهان با مردمان یکرنگ باش
قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است

 

[Mojo]

تا توانی در جهان با مردمان یکرنگ باش
قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

 

[riri]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند

 

[Mojo]

من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد

 

[riri]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد

دلا خو کن ز تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد

 

[Mojo]

دلا خو کن ز تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد

ديدي اي دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

 

[riri]

ديدي اي دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه

 

[Mojo]

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه

این شعره

هر چيز که بشکند ز بها افتد و ليک
دل را بها و قدر بود تا شکسته است

 

[riri]

این شعره

هر چيز که بشکند ز بها افتد و ليک
دل را بها و قدر بود تا شکسته است

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

 

[Mojo]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

در دلم بود كه بي دوست نباشم هرگز
چه توان كرد كه سعي من و دل باطل بود