چطوری هدفمون رو پیدا کنیم؟

[موازی]

خیلی زیاد شنیدیم که اگه هدفتون رو بدونین اتوماتیک راه رو طی می کنید و خلاصه در مدح داشتن هدف و معنی خیلی شنیدیم.
ولی شخصا هروقت پرسیدم چطور میتونم هدفم رو پیدا کنم جواب درست حسابی نشنیدم.
بیاییم اینجا بگیم اصلا هدف چیه، چطور میشه بهش رسید و اصلا آیا شما هدف دارین؟

اگه موضوع تکراریه یا جاش اینجا نیست یا ... پیشاپیش پوزش میطلبم

 

[lia.sh]

شما که مسیر زندگیتون الان مشخصه ...دنبال هدف میگردین هنوز ؟ :)

 

[SHAMIM.J]

واقعا چجوری هدف و علاقمونو پیدا کنیم و با خواسته هایی ک بقیه ازمون دارن قاطیش نکنیم تو ایران هیچی سرجاش نیست.. تعیین هدف سخته -_-

 

[0001111]

خب همین اصلی‌ترین سوال هر شخص از خودش میتونه باشه. و خب جوابش زیاد مشخص نیست چون خیلی موقع ها قابل تمییز نیست، منظورم اینکه فرض کنین اگه هر کسی میتونست یه رنگ از یک تی‌شرت با طرح مشخص داشته باشه، بعد شما میگید مال من سبز رنگ‌ـه، منم میتونم بگم مال من زرد رنگ‌ـه و خب همه میتونن رنگ‌ـاشون‌و بگن.
هدف یه چیزِ غریزی‌ـه، نمیتونی بگی دقیقاً چیه، نمیشه به طور کامل به کسی بگی، چون هدفِ توعه و فقط برای خودت معنی داره.
در کل میشه گفت همّممه هدف دارن، زندگی میکنن با اون هدفشون، انواع تصمیم‌ـا رو میگیرن و خوب یا بد، نتیجشو میبینن، ولی خیلی‌ـا هدفشونو نمیشناسن :‌))

 

[Radikal]

به نظرم هدفی که در تمام زندگی شما ثابت بمونه و هر وقت بهش فکر می‌کنید انرژی بگیرید و اینا وجود خارجی نداره به دو دلیل :
1- هدف ثابت شخصیت و علایق ثابت میخواد.
2- هدف در خیلی از مواقع با محیط گره میخوره و محیط هم مثل شما عوض میشه و انتظارات محیط هم. مثلا انتظاری که دانشگاه و خانواده و دوستان از شما دارند قطعا روی هدف شما تاثیر میذارن!

ما آدم های اجتماعی هستیم شما در هر کجای دنیا باشید باز هم تایید دیگران روی حسی که ما نسبت به یک چیز داریم تاثیر میذاره.
منتها به نظرم به جای تلاش برای اهدافی که در تمام عمرِ شما ثابت باشه، سعی کنید اهداف کوتاه مدت انتخاب کنید که به شما انگیزه میده...
اهدافی که برای یک یا حداکثر دو سال آینده هست. یا حتی اگر شخصیت دم دمی مزاجی دارید، میتونید اهداف یک هفته ای داشته باشید...

 

[>____<]

باتوجه به شرایط کنونی
هدف اصلی باید فرار کردن از ایران باشه
بعد با خیالِ راحت بشینین اهدافتون رو مشخص کنین

 

[lia.sh]

هدف رو اگه بخوایم خیلی کوتاه و ساده توضیح بدیم می تونیم بگیم « هدف به بیانی دیگر یعنی مسیری که شما انتخاب می کنید در طول فرصت و زمانی که در اختیارتون گذاشته شده تا بر روی زمین سپری کنید ، بپیمایید » پیدا کردنش هم خیلی سادس... کافیه فکر کنید این یک بار فرصتی که در اختیارتون گذاشتن رو دوست دارین چطور بگذرونید ؟ ... با خودتون صادق باشید و از خودتون بپرسید آیا این زمان رو واقعا دلتون می خواد صرف درس خوندن بکنید ؟.. آیا رشته ای که در حال حاضر می خونید اون چیزیه که شما دلتون می خواد در تنها شانستون براش زمان صرف کنید ؟ ارزش رو در چی چیز میبینید ؟ دلتون می خواد بهترین سال های جوانیتون رو در راهرو های یک بیمارستان عرق بریزید ولی در نهایت راضی باشید از دعای خیر خانواده ی مریض ؟ یا دلتون می خواد بهترین سال های جوانی تون رو یک کوله پشتی بردارید و دنیا رو بگردین ؟
این هایی که می گم صرفا مثاله.... پیدا کردن هدف خیلی آسونه ..فقط کافیه قبل از انجام کاری یا حتی حین انجام کاری از خودتون این سوال رو بپرسید : «اصلا ارزشش رو داره ؟»

 

[Sana.Ma]

خیلی از دوستان اشاره کردن که اول باید خودمون و علایقمون رو بشناسیم و بعد هدف گذاری کنیم.
اما به نظرتون شناختن خودمون زمان بر نیست؟
یه جوان ۱۷، ۱۸ ساله چقدر خودش رو میشناسه که بخواد برای طول عمرش یه هدف تعیین کنه؟
تکلیف کسایی که انتخاب رشته کردن و هنوز خودشون رو نمی‌شناسن چیه؟

 

[f-1391]

به نظرم هدف،اونجایی عه که خودتو توش تصور میکنی و حالا یه لبخند رضایت داری...
وقتی بهش رسیدی یه آخیش بگی و بدونی این همون چیزیه که میخواستی.
میشه ساعت ها فکر کرد و زمان گذاشت،سر اینکه چه زندگی ای رو ترجیح میدیم،الویتامون تو زندگی چیه،و حتی یک روز رو با شرایط آرمانی در ذهنمون زندگی کنیم.

تصور کنیم که یک پزشک هستیم که در طبقه دوم مجتمع پزشکی یاس،تخصص گوش و حلق و بینی داره و روزی ۱۰ نفر با چه شرایطی پیشمون میان،یک هنرمند،که یک گالری اختصاصی داره،یک معلم که از شیوه های متفاوتی برای تدریس استفاده میکنه،یا یک مهندس نفت،که توی شرکت توتال فرانسه،مشغول به کاره...

میشه این شخصیت ها رو پوشید!و دید کدومش برامون لذت بخش تر عه،کدومشو میخوایم.




بعد تصمیم گرفتن وارد قسمت سخت کار میشیم
جایی که باید اختلاف من آرمانی و من واقعی رو کمتر و کمترش کرد،و برای رسیدن به هدف،تلاش بیشتر.

 

[Radikal]

به نظرم هدف،اونجایی عه که خودتو توش تصور میکنی و حالا یه لبخند رضایت داری...
وقتی بهش رسیدی یه آخیش بگی و بدونی این همون چیزیه که میخواستی.
میشه ساعت ها فکر کرد و زمان گذاشت،سر اینکه چه زندگی ای رو ترجیح میدیم،الویتامون تو زندگی چیه،و حتی یک روز رو با شرایط آرمانی در ذهنمون زندگی کنیم.

تصور کنیم که یک پزشک هستیم که در طبقه دوم مجتمع پزشکی یاس،تخصص گوش و حلق و بینی داره و روزی ۱۰ نفر با چه شرایطی پیشمون میان،یک هنرمند،که یک گالری اختصاصی داره،یک معلم که از شیوه های متفاوتی برای تدریس استفاده میکنه،یا یک مهندس نفت،که توی شرکت توتال فرانسه،مشغول به کاره...

میشه این شخصیت ها رو پوشید!و دید کدومش برامون لذت بخش تر عه،کدومشو میخوایم.

بعد تصمیم گرفتن وارد قسمت سخت کار میشیم
جایی که باید اختلاف من آرمانی و من واقعی رو کمتر و کمترش کرد،و برای رسیدن به هدف،تلاش بیشتر.

چون رشتت روانشناسیه ازت میپرسم (و واقعا هم سواله واسم!)

من در پاره ای از زندگیم شاید با شخصیت پزشک توی یاس اوکی باشم ، یا یک فضانورد که توی مدار کره زمین مشغول تحقیق و بررسیه یا یک روانشناس مثبت نگر ، یا یک مهندس توی شرکت توتال یا یک هنرمند، یعنی در مواقع مختلف زندگی واقعا علایق متضاد ممکنه داشته باشم ، و این فقط من نیستم حس میکنم...
چطور میشه مطمئن شد از این علایق؟
و چطور میشه اختلاف منِ آرمانی و منِ واقعی رو کم کرد ؟

نمیدونم تونستم سوالات رو خوب بپرسم یا نه... ولی مثلا الان من در برهه ای از زندگی ام که واقعا نیاز دارم بدونم اینهارو!

 

[f-1391]

چون رشتت روانشناسیه ازت میپرسم (و واقعا هم سواله واسم!)

من در پاره ای از زندگیم شاید با شخصیت پزشک توی یاس اوکی باشم ، یا یک فضانورد که توی مدار کره زمین مشغول تحقیق و بررسیه یا یک روانشناس مثبت نگر ، یا یک مهندس توی شرکت توتال یا یک هنرمند، یعنی در مواقع مختلف زندگی واقعا علایق متضاد ممکنه داشته باشم ، و این فقط من نیستم حس میکنم...
چطور میشه مطمئن شد از این علایق؟
و چطور میشه اختلاف منِ آرمانی و منِ واقعی رو کم کرد ؟

نمیدونم تونستم سوالات رو خوب بپرسم یا نه... ولی مثلا الان من در برهه ای از زندگی ام که واقعا نیاز دارم بدونم اینهارو!

آره همین طوره.
ولی چیزی که وجود داره،اینه که،یه حقیقت مطلق وجود نداره،ما هر روز که بزرگتر میشیم،ممکنه اهدافمونو عوض کنیم،چرا؟
یا به اندازه ی کافی نسبت بهش شناخت نداشتیم و یه سری بدیاشو نمیدیدیم یا فهمیدیم اون واقعن اون چیزی نیست که ما میخواستیم...
آدما با گذشت زمان،عوض میشن،و اینکه اهدافشونم عوض شه طبیعیه و اشکالی بهش وارد نیست.

خود واقعی اون‌چیزیه که الان هستم، و خود آرمانی اون چیزیه که میخوام باشم،برای مهندس توتال شدن،باید بتونم رشته ی نفت قبول شم تو یه دانشگاه مورد تایید،پس باید به همون اندازه تلاش کنم...
همین که در جهت اهدافمون تلاش کنیم،فاصله من واقعی و من آرمانی رو کمتر و کمتر میکنه.

این چیزی بود که از سوالت فهمیدم،هر چند خودت اینا رو بهتر از من میدونی. :)

 

[هولدن]

اینم به موضوع بحث بی ربط نیست

 

[Radikal]

منظورت از تایید چیه؟ ینی اگر کسی پیدا نشه که تاییدت کنه از کاری که میخوای بکنی دست میکشی؟

تایید محیط لزوما "فردی" که تایید کنه نیست.
جایگاه اجتماعی ، درآمد ، تایید افراد و... همه به نوعی تایید محیط محسوب میشن! و خب شما بدون اینها ممکنه سراغ علاقتون نرید!
نمونه بارزش هم جامعه خودمون هست ، بخش بزرگی از افراد به دنبال علاقه نمیرن چون بازار کاری نداره یا خانواده مخالفن و...
3:
حالا البته باز هم 100% نیست بعضی ها کمتر نیاز به تایید دارند بعضی ها بیشتر.

 

[unknown comment reader]

با احترام به تمام کاربران به نظر من یکی از راه های پیدا کردن هدف دقت کردن به استعداد هامون هست. اگر دقت کنیم که چه استعداد هایی داریم شاید بتونیم هدفمون رو پیدا کنیم.من در این مورد حرف خاصی ندارم که بگم اما یک نظر دیگه هم دارم.اون هم اینه که دقت کنیم به چه جنبه هایی جذب می شیم.من یک ادم معمولی ام ولی ارزو هایی بزرگی دارم.من از روزی که به این موضوع فکر کردم به تمام جنبه هایی که به سمت شون جذب شدم دقت و اونا رو یادداشت کردم.ارزوی همیشگیم معمار شدن بود و هست.بعد به چیز هایی مثل دوبلور شدن و داستان نویس شدن و بازیگری وووو شد.حالا هم فهمیدم که هدف اصلی من معروف شدن بود وهست و خواهد ماند.خیلی ها این ارزو رو فقط یه رویای غیر ممکن تصور میکنند اما ارزوی من«ای کاش معروف شوم» نیست.«من می خواهم معروف شوم»هست.خیلی ها دوست درند و می خواهند معروف شوند.من هم به شخصه یکی از اونام وخیلی می خوام معروف شم.ممنون از خواندن.رجوع به کانال اپارات«bardiabardiaبهترین نماینده ی stickempires از ایران»

 

[Radikal]

نمیدونم درست متوجه شدم یا نه به نظر منکه تایید دیگران زیاد ملاک نیست . کاری که من برای اولین بار شروع کننده اون هستم و کس دیگری شروعش نکرده تا حالا،(مثلا ایجاد یک شغل جدیدبا یک سرمایه اولیه زیاد) خوب معلومه ممکنه یه عده مخالفت کنن باهاش یا نظر مساعدی نداشته باشن. این آیا دلیلی هست که فرد از کارش دست بکشه

درست متوجه نشدید چون دقیقا حرف قبلیتون رو تکرار کردید.
.
این تایید یعنی مساعدت زندگی مثلا یعنی کاری که جامعه و محیط بپذیره و زندگی رو برای شما راحت تر کنه نه لزوما افرادی که شمارو تایید کنند یا مخالفت کنند.
مثلا فرض کنید شما میخواید یک شرکت بزنید ممکنه که خانواده و دوست ها به کل مخالف باشن اما هیچکس شما رو به خاطر این شرکت سرزنش نمیکنه، چون دایره ی تایید صرفا افراد اطراف شما نیستند و این از طرف کشور و محیط بزرگتری تایید شد‌س و شما اگر موفق بشید پول و جایگاه اجتماعی بهتری خواهید داشت و همینطور زندگی مساعدت تری . در نتیجه این تایید وجود داره. اما ا طرف فرد ارائه نمیشه.
و باز هم باز هم این تایید از طرف محیط و نه لزوما فرد مطرحه.
و خب با همه این تفاسیر ممکنه شما کاری بکنید که هیچ کدوم تایید نکنند( هنجارشکنی)و ممکنه درست باشه یا غلط، این اتفاق کمتر میوفته و من داشتم چیزی رو که معمولا اتفاق میوفته رو میگفتم.

تایید محیط میتونه یعنی شرایط مساعدتر برای زندگی!

و اینکه راجع به سرمایه و اینها ما چند نفر کارآفرین داریم در کل کشور؟ شاید به 1% نرسند واقعا! (افرادی که خودشون رو کارآفرین میدونند نه ، افرادی که واقعا کاری رو به وجود آوردند و موفق شدند) شاید یکی از دلایلش همین تایید نشدن باشه.