شاید بشه زندگی رو شبیه بازی توپ رو دیوار دونست
هرطوری که بخوای به توپش ضربه بزنی با همون زاویه و دقت برمیگرده سمت خودت
و همچنین باید خیلی رو اینکه چجوری ضربه بزنی تا توپ رو زمین نیفته دقت کنی
یه موجود بی رحم و سادیست که اصولی تخطی ناپذیر رو بی توجه به پیامدهاش، سر موجوداتش در میاره و بنظر میاد ذهنی ابتدایی، خنگ، تک بعدی و فاقد حس همدردی و اخلاقی داره.
زندگی مثل یک زن میمونه که بیست سال باهاش ازدواج کردی و چندتا بچه قدونیم قد داریم و خیلی خوشبخت هستیم تا اینکه میفهیم ما(در اصل من) اصلا توانایی بچه دار شدن رو ندارم. دقیقا اون زنِ زندگیه!