دکتر جواد اژه ای

[MarMari]

متاسفانه با خبر شدیم دکتر جواد اژه ای ریاست سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان از بدو تاسیس تا سال 1387 بر اثر ابتلا به کرونا درگذشتند. اگر حرف یا دلنوشته ای برای این عزیز تازه از دست رفته دارید بنویسید.

این هم کار گرافیکی بنده تقدیم به این بزرگوار.

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

روحشون شاد و جاشون سبز

 

[علی دلاور]

کمتر کسی ار فارغ التخصیل های نسبتا قدیمی تره سمپاده که نامه ی خداحافظی دکتر رو به یاد نیاره یا مجله های استعداد درخشان رو که توی مدارس توزیع میشد. این جور ادم ها واقعا کم یابند. واقعا زحمت زیادی برای سمپاد کشید و افراد خیلی زیادی توی ایران و همه جای دنیا هستن که از خودشون میپرسن اگر دکتر اژه ای نبود امروز ما کجا بودیم؟ و واقعا در موفقیت و زندگی خیلی از ما تاثیر زیادی داشت. خودم هیچ وقت و در هیچ کجای دیگه اون اتمسفری که طی سال های مدرسه توی سمپاد تجربه کردم رو پیدا نکردم. و چه خوشبخت بودیم ما که همچین جوی رو تجربه کردیم.
خدا رحمتشون کنه

 

[Ss_Zahra]

جاشون سبز ...

 

[!..Saman]

حدس میزدم وقتی وارد سایت شم چنین تاپیکی رو قطعا خواهم دید...!
ولی واقعا خبر عجیبی بود برام اونم تو این شرایط که هیچکس حالش خوب نیس...

کاش بودن در کنار سمپاد ... روحشون شاد امیدوارم سمپاد به جایی که ایشون دوست داشتن برسه ، در اوج...!!
(قلب مشکی نداشت)

کمتر کسی ار فارغ التخصیل های نسبتا قدیمی تره سمپاده که نامه ی خداحافظی دکتر رو به یاد نیاره یا مجله های استعداد درخشان رو که توی مدارس توزیع میشد. این جور ادم ها واقعا کم یابند. واقعا زحمت زیادی برای سمپاد کشید و افراد خیلی زیادی توی ایران و همه جای دنیا هستن که از خودشون میپرسن اگر دکتر اژه ای نبود امروز ما کجا بودیم؟ و واقعا در موفقیت و زندگی خیلی از ما تاثیر زیادی داشت. خودم هیچ وقت و در هیچ کجای دیگه اون اتمسفری که طی سال های مدرسه توی سمپاد تجربه کردم رو پیدا نکردم. و چه خوشبخت بودیم ما که همچین جوی رو تجربه کردیم.
خدا رحمتشون کنه

دقیقا...
بنظرم بدون ایشون سمپاد همینی که الان هم هست نبود..!( با اینکه نسبت به قبل ضعیف شدهو کنکوری)
اما خب استارت قدرتمند ایشون بود که باعث شده الان سمپادی وجود داشته باشه و سمپادی ها در کنار هم...

 

[امیرحسین]

بال‌های جسارت بگشا و بر فراز آسمانِ شدن پر پرواز به رقص آر.

اگرچه اولین مشق ‌شب فراتر از درک و یا شاید حتی فراتر از توان ما بود. اما تکرار آن باعث شد که دست از گزیدن زبان خود برداریم و آواز آرزوها بخوانیم!
سمپاد همچون دیگر مدارس به اکثر ما همنوایی نیاموخت و برخی فرزندان کمال‌گرایش آنچنان مجذوب برتری یافتن شدند که در یاری رساندن به دوستان خویش با حساب و کتابی خاص عمل می‌کردند که او در جاده موفقیت نه درجا بزند و نه بتواند پیشی بگیرد! با این حال بر این نظر هستم که قضاوت این مدارس را باید با توجه به زمان شکل‌گیری و شرایط حاکم بر کشور خودمان بسنجیم؛ بدیهی است که وظیفه هر کشور برآورده کردن این امکانات بر تمامی افراد جامعه است. اما شاهد آن هستیم که مُسکن آن دوران اکنون جزئی از آخرین سنگرهای عدالت آموزشی است. اغراق‌آمیز است که بگویم قالب این مدارس برای تمامی افراد خوش‌ساخت و موجب پیشرفت بوده است. اما این مدارس موهبتی بود تا برخی از افراد جامعه بتوانند برای آینده تحصیلی خود رقابت کنند. بله، دکتر اژه‌ای بستری برای طراحی نقشه‌های جاه طلبانه بوجود آورد تا الگوهایی همچون مریم میرزاخانی، امید کوکبی، رضا امیرخانی و بسیاری دیگر از فرهیختگان شکل بگیرند. بسیاری از ما تلاش کردن تا رسیدن، استوار کردن قصر سست بنیاد امل را وامدار دوران خود در سمپاد هستیم. اگرچه وجود سمپاد و فرصت‌های عدالت آموزشی برای بسیاری از سودجویان تهدید به حساب می‌آمد؛ مانع اصلاح و پیشرفت سمپاد می‌شدند و سعی در تضعیف آن می‌گرفتند. اما تو برای فرزند بلال فروش رو به روی استانداری جنگیدی! این مرغ خسته کنج قفس تو را سپاس می‌گوید. همچون دیگر فرزندان سمپاد که به نیکی از آن دوران یاد می‌کنند به شما درود می‌فرستم.
باشد که روح شما برفراز آسمان رحمت الهی به پرواز در آید.

(لطفا فاتحه‌ای برای ایشان بخوانید.)

 

[هـــدا]

مدرسه ما تاسیس۸۸بود ولی تو کتابخونش یسری مجله های خیلی قدیمی از سمپاد پیدا کردم مربوط به دهه هفتاد
وقتای بیکاری میرفتم همونارو میخوندم
بهترین بخش اون مجله های صحبتای دکتر اژه ای بود.. چقدر انگیره خوبی میداد...
روحت شاد مرد

 

[!..Saman]

(سمپاد را برای کسانی به وجود اوردم که کمتر کسی به فکر انهاست....)


بخشی از نامه خداحافظی دکتر اژه ای

 

[MarMari]

خداوندا روح ایشان را با اولیای الهی محشور بفرما

 

[behnaz81]

تسلیت می گم به همه ی کسانی که با سمپاد سرنوشتشون تغییر کرد
تسلیت به جامعه ی سمپاد
چه غمی از این بزرگتر که یکی از کسانی رو از دست دادیم که به نخبه های کشور اهمیت می داد و باور داشت هر کسی هر جایی که هست می تونه نخبه باشه نه فقط کسی که آقازاده است
واقعا نمی دونم اگر سمپاد نبود الان کجا بودم و چی کار می کردم؟ دو ساله وارد سمپاد شدم ولی همین دو سال نقطه ی عطف زندگیم بود
روحشون شاد خیلی از ما مدیونشون هستیم

 

[....!...]

خدا بیامرزدش

 

[fati.h]

روحشون شاد ...

 

[mahdiar__m]

شاید اگه ایشون نبودن
همین فروم هم وجود نداشت
باید قدرشونو اونموقع که زنده بودن میدونستیم

 

[علی دلاور]

مدرسه ما تاسیس۸۸بود ولی تو کتابخونش یسری مجله های خیلی قدیمی از سمپاد پیدا کردم مربوط به دهه هفتاد
وقتای بیکاری میرفتم همونارو میخوندم
بهترین بخش اون مجله های صحبتای دکتر اژه ای بود.. چقدر انگیره خوبی میداد...
روحت شاد مرد

چه جالب مدرسه ما هم توی طبقه ی دومش یه کتابخونهی خیلی بزرگ و دنج و خلوت داشت که یکی از تفریح های منم وقتی دانش اموز بودم خوندن مجلات قدیمی تر سمپاد بود و کلا کتاب های قدیمی نشر سمپاد.

 

[naeemeh79]

برای منی که در مدرسه ای با لقب سمپاد درس خوندم ولی هیچ نشونه ای از سمپادی بودن نداشت، جواد اژه ای یه اسم بود لابلای مجله هایی که روزگاری برای سمپاد منتشر میشد و نسخه های زیادی از اون تلنبار شده بود ته کمد رنگ و رو رفته ای توی کتابخونه ی مدرسه.... با نوشته هایی پخته و روان که توش از افتخار و امید و آینده صحبت میشد و انتهای هر کدوم یه اسم بود بدون هیچ عنوان و لقب دهن پر کنی: جواد اژه ای... الان که به گذشته نگاه میکنم هیچ عنوانی دهن پر کن تر و سنگین تر از این اسم به نظرم نمیاد.
روحش شاد و سرافراز.

 

[!..Saman]

متاسفانه با خبر شدیم دکتر جواد اژه ای ریاست سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان از بدو تاسیس تا سال 1387 بر اثر ابتلا به کرونا درگذشتند. اگر حرف یا دلنوشته ای برای این عزیز تازه از دست رفته دارید بنویسید.

این هم کار گرافیکی بنده تقدیم به این بزرگوار.

دمتون گرم . چقدر خفن شده

کاش حداقل تا قبل رفتن هنوز سمپاد زیر نظر خودشون بود...

 

[sa🌙]

روحشون شاد.