وسط امتحانات طبق معمول زده به سرم و همه‌کاری می‌کنم به جز کاری که باید :)))
Reply 1988
سریال های کره‌ای چندان بین کسایی که خودشون رو فیلم و سریال باز می‌دونن محبوب نیستن اما خب، این یکی واقعا خوبه. یکی از مهم‌ترین مزیت هایی که سریال های کره ای نسبت به سریال های آمریکایی-انگلیسی دارن، توجه به موضوع خانواده‌ست. بنیان خانواده عملا توی بیشتر سریال های آمریکایی نادیده گرفته میشه. چیزی که این سریال بیشتر از همه بهش توجه داره و روش دست گذاشته، خانواده‌ست. فداکاری و کارهایی که برای هم می‌کنن، محبت بین‌شون، عصبانیت ها و گاهی تنفرشون از هم دیگه. تمام چیز هایی که ما توی زندگی روزمره شاهدش هستیم.
داستان سریال درباره‌ی چند خانواده‌ست که تو همسایگی هم زندگی می‌کنن و ارتباطات خیلی صمیمی باهم دارن. بچه هاشون هم رفیق شیش همدیگه‌ن و وقتشون رو باهم می‌گذرونن.
در واقع جمع دوستانه‌شون پنج نفره‌ست، ولی عکس با کیفیت تر از این که اون یکی هم توش باشه پیدا نکردم. این پایینی. :))
در کل اگه سریال رو ببینید، به عنوان یک نوجوان بدبخت ایرانی، احتمالا احساس نزدیکی زیادی باهاش خواهید کرد. چون توی سریال دانش آموزا مدام می‌رن کتابخونه که برای کنکور درس بخونن، خانواده ها بهشون سرکوفت نمره می‌زنن:)) و این چیزا. از بیشتر کلیشه هایی هم سریال های کره‌ای دارن به دوره. بیست اپیزوده و هر کدوم حدودا یک ساعت، هرچند که توی ۵-۶ قسمت آخر ۱۰۰ دقیقه ای میشن اپیزودها.
