در رابطه با خودم میگم بقیه رو نمیدونم :
++
که این مگه اهل این کاراست اصلا؟)
فکر کنم اصلا به خاطر من این تاپیک زدی: ))
و فقط وقتی سه سال آشنا بودن به دوستی تبدیل شد که توی یه گروه مشترک حرف زدیم.
آره. سر صحبت با تو ایده این تاپیک به ذهنم رسید
دلیل نمیشه من نگم تو روحت
به نظرم خیلی فرق داره ها
درونگراها اتفاقاً اگه در یک جمعی قرار بگیرن که درش احساس راحتی و صمیمیت کنن ممکنه از یه برونگرا بیشتر حرف بزنن :)) خودم مثلاً اگه تعداد نفرات یک جمعی زیاد باشه (بیش از ۴ نفر) میزان حرف زدنم افت میکنه، ولی اگه ۳ نفر باشیم و همگی رفیق باشیم، شاید من تبدیل به کسی بشم که جمع رو در دست میگیره :)))
: من البته نمی خوام بگم درونگرایی یا برونگرایی بده یا خوبه اما درونگرا ها معمولا تا وقتی احساس راحتی و امنیت نکنن تو بیان عواطف و احساساتشون مشکل دارن و این ممکنه خیلی اذیتشون کنه چه برسه به اینکه خجالتی ای چیزی هم باشن و نتونن از چیزی که اذیتشون می کنه دور بشن، خلاصه به نظرم یکی از بهترین راه ها که رابطه ی خوبی داشته باشید، اینه که این فکت رو در نظر داشته بگیرید و کمکشون کنید که بتونن خودشون رو ابراز بکنن، هیچ کسی اگه احساس کنه تحت فشاره یا راحت نیست نمی تونه یه ارتباط خوب دوستانه رو تشکیل بده )
