متاسفانه استدلالی توی پستت در مخالفت با قیمت گذاری دستوری ندیدم. چند مثال آورده بودی که همه شون مربوط به ایران میشد (که تصمیم گیری توش عمدتا علمی نیست).
اگه بخوام استدلالی اثبات کنم متن خیلی طولانی میشه و کسی نمیخونه با چندتا مثال مطلب جا میفته دیگه...
این درصد هزینه ای که میگی عجیبه، و نیاز به ارجاع داره به نظرم. عملا داری میگی سود فروش کالاهای برند زیر ده درصده (اگه سایر هزینه های تولید رو صفر بگیریم) که اصلا قابل باور نیست.
مشاهدات خلاف این رو نشون میده. ضمن این که هزینه ی توسعه و پژوهش توی هزینه های تولید لحاظ میشه. حرف من اینه که درآمد شرکت ها با درنظر گرفتن تمام هزینه ها باز هم خیلی زیاده. کافیه به رشد سهام هاشون نگاه کنید.
اتفاقا من متعدد اشاره کردم که بنگاه ها سود رو بیشینه میکنند.
نه منظورم اینه که از پولی که میدید ۹۲ درصدش برای برند بودن هست، نه اینکه برند هشت درصد سود میکنه.
خلق پول که ابتدا توسط بانک مرکزی با چاپ اسکناس انجام میشه. در ادامه به خاطر سپرده گذاری و سرمایه گذاری چرخشی که انجام میشه، حجم پول توی بازار به صورت کاذب بیشتر میشه.
بانک ها سه جا نیاز به ذخایر(پایه پولی) دارن:
.
به طور کلی من بانک رو اینطوری می‌بینیم، از اونجایی که بانک ها به بانک مرکزی و بانک مرکزی به هوا وصله، از محل اضافه برداشت بانکها ممکنه پایه پولی ایجاد بشه.
اصولاً بانک ها وقتی کم میارن، مثلا نقد کردن کلی چک به مبلغ زیاد میره قرض میکنن از بانک مرکزی(بین بانکی هم هست اما الان ضعیفتر)، ولی چون نرخ تورم از نرخ بهره اضافه برداشت زیادتره، دوست ندارن پس بدن!
یکیش هم برگشت پول به چرخه بانکی هست که با افزایش سرعت گردش پول(مثلا من وام میگیرم خرج میکنم، کسی که پول رو گرفته می‌ذاره بانک و پول برمیگرده به بانک ولی من همچنان بدهکارم.) نقدینگی بیشتر میشه. فکر کنم ایران پایه پولی ضربدر هشت برابر بشه با نقدینگی.
درسته که بانک واسطه مالی هم هست ولی میتونه بیشتر از اون هم باشه، مثلا سرمایه گذاری.
وقتی این هارو نوشتم دانشجو نبودم الان ترم یک اقتصادم!
خیلی عالیه که دانشجوی ترم یک انقدر بدونه. آفرین، پس درنتیجه حجم عمده ای از پولی که داره می چرخه اصلا وجود نداره،اعتبار داره اما نقد شونده نیست. Proof of work و proof of stake رو فکر کنم در موردش بدونی، تراکنش های بانکی ما یک proof of work برای این پول هیچوقت خلق نشده است درنتیجه ارزش داره
