منم خیلی به این موضوع فکر میکنم
البته و ۱۰۰ البته که تعامل آدم با دنیای واقعی آدمای واقعی و اینکه خود واقعیش باشه بسیار بسیار کمتر میشه شناخت آدما از خودشون کمتر میشه
آدمای معتاد به دوپامین لحظه ای و افسرده که همین الان هم کم نیست خیلی خیلی بیشتر میشه
قطعا دیگه آدما نمیتونن مثل قبل از خطا کردن و یاد گرفتن لذت ببرن
قطعا شناخت آدما از خودشون کمتر میشه
و همینطور کمتر و کمتر به ماهیت خودشون و اینکه چرا وجود دارن یا یه همچین چیزایی فکر میکنن
فکر میکنم روند رشد علم توسط آدما خیلی خیلی کمتر میشه و اگه چیزیم کشف بشه یا اختراع بشه اونو هوش مصنوعی طراحی کرده
مخصوصا توی علمای محض که ربط کمی به هوش مصنوعی و گسترش اون دارن مثل فیزیک کوانتوم که رشد این علم تا اون موقع یا متوقف میشه یا دیگه توسط هوش مصنوعی ادامه پیدا میکنه
فکر میکنم جوایز نوبل و گرمی هم به هوش مصنوعی برسه
همچنین قطعا شغلای خیلی خیلی زیادی از بین میره ولی شغلای کمی جایگزین اونا میشن اونایی که در زمینه ی گسترش هوش مصنوعی هستن
درس خوندن هم دیگه احتمالا تا اونموقع منقرض میشه و آدما یا با هوش مصنوعی بهشون تدریس میشه و تو ۳ یا ۴ سال با برنامه ریزی هوش مصنوعی درس ۱۲ ساله اشون تموم میشه یا کلا درس نمیخونن چون کاری پیدا نمیشه براشون
ما چیکار میتونیم بکنیم ؟
قطعا هیچی چون کسایی که به یه نحوی از این فکر نکردن بقیه آدما سود میبرن نمیزارن ما کاری انجام بدیم
به نظر شما آینده ای که هوش مصنوعی خیلی پیشرفته توش وجود داشته باشه جذابه؟؟
به نظر من که مضخرفه
امروز استاد دانشگاهمون گفت خیلی جدی داره جلساتی با محوریت اینکه آیا تا ۱۰ سال آینده دانشگاه به کل جمع میشه و نیاز بهش از بین میره یا نه برگزار میشه که متاسفانه جوابش تقریبا بله است.