اشتباه بزرگ ما سمپادی ها

  • شروع کننده موضوع شروع کننده موضوع Admin2
  • تاریخ شروع تاریخ شروع
پاسخ : اشتباه بزرگ ما سمپادی ها

من مشکلم اینه که یه هدف مشخص ندارم و نمیدونم چهجوری باید یه هدف پیدا کنم

اینم بگم که عاشق زیستم
 
خب این شاید برگرده به جامعه مون....اصولا خیلی کم پیش میاد کسی به درسی یا رشته ای علاقه داشته باشه و توی همون رشته درس بخونه!
این درسته که آدم باید دنبال آرزوهاش باشه ولی باید به فکر کار و زندگی آینده و... هم باشه.
یه چیزی که حد واسط باشه خوبه به نظرم...ینی هم علاقه باشه و هم زندگی آینده!
 
به نظر من سبک تدریس در مدارس کشور طوری نیست که علاقه بچه ها پیدا بشه و بچه ها برن دنبالش
حتی اکثر معلم هایی که مشغول به کارن به ناچار اومدن شدن معلم و به شغلشون علاقه ندارن. (معلمای خیلی کمی به شغلشون واقعا علاقه دارن).
 
قبول دارید ک همه هم اینجوری نیستن و ی نکته دیگه
سیستم اموزشی سمپاد الان فقط رشته های ریاضی و تجربی داره
کسی ک بخواد بره دنبال علاقش مثلا وکالت باید کلا از این مدرسه بره
مثلا دوتا از دوستای خودم که رفتن انسانی و از مدرسه فرزانگان انصراف دادن
یا مثلا سال اخر تغییر رشته بده
اما توی رشته های مهندسی و تجربی فکر میکنم خیلی ها ب دنبال علایقشون رفتن خیلی هایی ک توی همین سایت باهاشون اشنا شدم!!!!
ولی خب اگه علاقمون یه چیزی باشه ک اینده کاری نداشته باشه بهتره رشته متفاوتی رو ک نزدیک تره ب علاقمون انتخاب کنیم و در مورد اون چیزی ک دوست داریم ب صورت ازاد مطالعه کنیم ک این کار ساده ایه چون ما الان توی دنیایی زندگی میکنیم ک ب دست اوردن اطلاعات خیلی سادس...
 
متاسفانه الان سمپاد داره به سمتی میره که فقط نسبت به بقیه مدارس رتبه های کنکور بهتر و مدال های المپیاد بیشتری داشته باشه. باید اسمش رو گذاشت سمتادمارک(سازمان ملی تبدیل استعداد های درخشان به مدال المپیاد و ربته کنکور.
 
متاسفانه الان سمپاد داره به سمتی میره که فقط نسبت به بقیه مدارس رتبه های کنکور بهتر و مدال های المپیاد بیشتری داشته باشه. باید اسمش رو گذاشت سمتادمارک(سازمان ملی تبدیل استعداد های درخشان به مدال المپیاد و ربته کنکور.
این که سمپاد به چه سمتی داره میره مقصرش سمپاد نیست سیستم آموزشی کشور جوریه که هدف نهایی آزمون ورودی دانشگاهه! خب وقتی هدف سیستم آموزشی این میشه خواه ناخواه سیستم مدارس هم همین میشه! مثلاً فکر کن سمپاد یه مدرسه ایی بود که بچه هاش همش تو آزمایشگاه بودن آزمایش علمی میکردن ولی در نهایت کنکور قبول نمیشدن چون سمپاد هدفش اصن قبولی بچه ها تو کنکور نبوده!
خب تو این حالت همه بچه هاشون رو از این مدارس برمیدارن چون یه سری دانش آموز خلاقی که نتونستن برن دانشگاه ( تو ایران) آینده ایی در انتظارشون نیست!

×سال ۵۵ هم که سمپاد تاسیس شد یکی از هدف های مهمش قبولی بچه ها تو دانشگاه های خوب ایران و جهان بوده پس این که کسی استعداد درخشان(!) باشه و قبولی کنکور در تناقض نیست!

× اتفاقاً المپیاد بچه هارو تقویت میکنه که درمورد مبحث های علمی فکر کنن تحقیق کنن و علمی درس بخونن و مطالب رو یاد بگیرن و این که حجم زیادی از بچه های المپیادی ( که عموماً از لحاظ علمی بچه های پُری هستن و بعضیاشونم واقعاً خلاق درباره حل مسئله های مختلف) سمپادی هستن ،نکته مثبتیه

×با این که اینجور مدرسه ها خیلی منتقد داره ولی یکی از نکته هایی که خیلیا اشاره میکنن بهش اینه که آزمایشگاه ها و آزمایش های اینجور مدرسه ها خیلی خیلی فعال تر از مدارس عادی هستن!
 
دقيقاً بحث اينه كه مشكل سمپاد نيست مشكل كلّ سيستم آموزش كشوره.
وگرنه اتّفاقاً پيگيري روياها توي بچّه هاي سمپاد بيشتر ديده ميشه. دوستاي من خيليا كنكور هنر دادن و رتبه هاي تك و دو رقمي آوردن. خيليا رفتن فرز ٢ كه انساني داشت و اونجا انساني خوندن تا بتونن برن رشته اي كه دوست دارن. ولي خب اين چيزي نيست كه سمپاد بهشون داده باشه، كانسپت دنبال كردن روياها چيزيه كه به خاطر جو مدارس و به خصوص خانواده ها حتّي به عنوان يه انتخاب براي خيلي از بچه ها مطرح نيست. حتّي خيليا نميدونن روياشون چيه اينقدر كه از بچّگي ازشون انتظار دكتر مهندس شدن داشتن و دكتر بودن يا مهندس بودن هم براي اونا تبديل شده به روياشون، درصورتيكه شايد اگه رهاشون ميكرديم براي خودشون انتخاب كنن، رشته ي ديگه اي رو انتخاب ميكردن.
 
بنظرم اشتباه بزرگ سمپادیا اینه که سکوت میکنن در برابر مسئولیت داشتن کسایی تو مدرسه که فقط بلدن امید و انگیزه را بگیرن و افراد را تک بعدی بار بیارن و اجازه ندن افراد برن سمت علاقه هاشون و مدام جلوشون سنگ اندازی کنن.
 
من فکرمی‌کنم بیشتر جو خانواده و کلاس تاثیر داشته باشه. :-? مثلا بعضی از مدارس سمپاد فقط انتظار قبولی و نمره‌ی خوب و دانشگاه خوب از بچه‌ها دارن و فکرمی‌کنن آینده و خوشبختی همینه.
ولی خب نه فقط سمپاد؛ خیلی از مدارس عادی (بهتره بگم همه‌شون! متاسفانه) هم همینن؛ و معدودی مدرسه هستن که واقعن بیان به علایق بچه ها اهمیت بدن، تو زمینه های مورد علاقه شون دوره آموزشی واسه شون بذارن و ازشون حمایت کنن. خییلی کم‌ان. ولی باز من فکرمیکنم تو مدارس سمپاد بچه ها بیشتر میرن دنبال علاقه شون! چون مثن تو مدارس عادی نه بحث المپیاد مطرح هست، نه نمایشگاهی نه کارگاهی و.. ولی بچه‌های سمپاد جاه‌طلبی شون خیلی بیشتره! و بیشتر احتمالش هست که واقعن بدونن علاقه شون چیه و برن دنبالش.
بعد خب دکتر مهندس شدن که بد نیست؛ خیلیا استعدادشون تو همینه، من واقعن ازتون خواهش میکنم انقد نگید فلانی می خواست گرافیست/بازیگر/جامعه‌شناس و... بشه ولی مجبور شد دکتر مهندس بشه. همونطور که گفتین خب خیلیا کنکور هنر میتونن بدن، میتونن رشته شون رو عوض کنن یا از همون اول درست انتخاب کنن.
با اینکه جو بیشتر مدارس [چه سمپاد، چه بقیه شون] فقط توقع نمره و رتبه داره؛ ولی خب کسی که به یه چیزی علاقه داره میتونه با خانواده ش صحبت کنه، زحمت بکشه و اون علاقه ش رو ادامه بده اگه واقعن دوست داره! اینم بگم کسی که نمی ره دنبال علاقه ش یا اونقدرا براش مهم نیست یا از ترسه. که مورد دوم با عوض کردن مدرسه، یا جو مدرسه یا صحبت کردن میتونه حل بشه. اگه هم براش اونقدرا مهم نیست که میتونه به همون رتبه کنکور فکرکنه فقط.
 
سلام

یکی از بزرگترین اشتباهات ما سمپادی ها اینه که به فکر این نیستیم که بریم دنبال علایقمون. قبول دارین؟

مثلا یکی برنامه نویسی دوست داره اما نمیره حرفه ای تو این زمینه کار کنه. یا یکی فیزیک کوآنتوم دوست داره اما نمیره دنبالش تا بیشتر یاد بگیره.

شما این طور هستین؟ فکر می کنید اکثرا اینطور هستند یا نه ؟
من واقعا بخاطر شرایط اینطورم من خودم خیلی به نقاشی علاقه دارم ولی بخاطر درس و اینا نمیتونم حرفه ای برم دنبالش فقط تابستونا میرم کلاس همینطور خیلی دوست دارم المانی یاد بگیرم ولی همه میگن اینا فرعیاته بچسب به درس و مشقت بعد کنکور میتونی به اینا برسی:((
 
از دیدگاه من از یه طرف دیگه هم این نظر وجود داره : که خیلی ها مثل من علایق خیلی زیادی دارن که چندان هم به هم مرتبط نیستند. اون وقت دانش آموزان واقعا سردرگم میمونن که توی چه رشته فعالیت اصلی داشته باشند . اگه هم قرار باشه که به همه ی علایق خودشون برسن و توی همه زمینه هایی که بهشون علاقه دارن ، اونوقت میشه از این شاخه به اون شاخه پریدن و انرژی زیادی رو از دست میدن !!!!
 
شاید یه عده نرن دنبال علایقشون
ولی یه عده هم اینقدر به تمام علایقشون می‌پردازن که شخصیتشون ترکیبی از همه‌ی اینا میشه و به عنوانی گیج میشن

درکل اشتباه ما سمپادیا افراطی بودنمونه، چه پرداختن و چه نپرداختن
 
شاید یه عده نرن دنبال علایقشون
ولی یه عده هم اینقدر به تمام علایقشون می‌پردازن که شخصیتشون ترکیبی از همه‌ی اینا میشه و به عنوانی گیج میشن

البته خیلی‌ها هم چون نمی‌دونن کدوم زمینه رو انتخاب کنن و به کدوم بیشتر علاقه دارن، کلن هیچ کاری نمی‌کنن. :-‌"
 
بزرگ ترین اشتباه سمپادیا دنبال علایق نرفتن نیست بنظرم با وجود گذشت دهه ها و عوض شدن نسلمون. نکته دوم اینه که علاقه همه چیز نیس. ینی هستا، ولی هیچ وقت نمیشه بهش اعتماد کرد. چون هر روز نظرت درمورد یچیزی عوض میشه و این روند ادامه داره.
بزرگترین اشتباه ما، که توی نسل ها تکرار میشه، هرچند کم و زیاد، ترسیدن از نظر دیگرانه.
 
بنظر من اشتباه اکثریت سمپادیا اینه که تکبر و خود بزرگ بینی دارن و این باعث میشه که مغرور بشن و فکر کنن نسبت به مدارس دیگه خیلی خاص هستند !
و متاسفانه شرایط سمپاد ایجاب می کنه که آدم خیلی اوقات تک بعدی بشه !!
 
پاسخ : اشتباه بزرگ ما سمپادی ها



تازه علاوه بر این یکی میخواد بره مهندسی ازش توقع دارن بره پزشکی!!!

منم دلم میخواد برم دنبال علاقم ولی خب 10 سال دیگه رو هم باید دید... بالاخره کار هم باید باشه... هر چند اطرافیان میگن تا وقتی رشته و کارت رو دوست داشته باشی و توش دنبال پیشرفت باشی کار هست....
از این نوشته واقعا ۱۰ سال گذشته.چه عجیب
اگر هنوز اینجایی میشه بهمون بگی توکه ۱۰ سال دیگه رو دیدی الان بنظرت مسیردرستو رفتی و اگر برگردی اون موقع دوباره همین راهو انتخاب میکنی ؟:د
 
  • دابل‌لایک
امتیازات: ROSEE
Back
بالا