- شروع کننده موضوع
- #1
clever
کاربر حرفه‌ای
- ارسال‌ها
- 512
- امتیاز
- 59
- نام مرکز سمپاد
- Kerman's Farzanegan high school
- شهر
- Kerman
به نام خدا....
ماهوارهی امید ، نخستین ماهواره ی ساخت کشور ایران است که تمام تجهیزاتش در سازمان فضایی ایران طراحی و تولید شده‌است. ساخت ماهوارهی تحقیقاتی «امید» از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز گردید و طی ۲ سال آمادهی انجام تست‌های مشترک شد.
ماهوارهی «امید» بامداد ۱۵ بهمن ۱۳۸۷ ( ۳ فوریه ۲۰۰۹ میلادی) و در سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ در مدار فضا قرار گرفت.
در سال ۲۰۰۸ میلادی ابتدا ستاد کل نیروهای مسلح اعلام کرد که ماهوارهی امید با یک «موشک ایرانی» به فضا فرستاده شده است، اما ساعاتی بعد خبر پرتاپ ماهواره امید تکذیب و تأکید شد که تنها موشک ماهواره بر سفیر امید، که قرار است در آینده ماهواره امید را به فضا منتقل کند، آزمایش شده‌است. ناسا تأیید کرد که این پرتاب موفقیت آمیز بوده‌است.
امید دومین ماهوارهی ایران در مدار است. اولین ماهوارهی سینا است که توسط روسیه در سال ۲۰۰۵ ساخته و برای ایران به فضا پرتاب شده‌است.
قبل از ایران کشورهای شوروی (۱۹۵۷)، ایالات متحده آمریکا (۱۹۵۸)، فرانسه (۱۹۶۵)، ژاپن (۱۹۷۰)، چین (۱۹۷۰)، بریتانیا (۱۹۷۱)، هند (۱۹۸۰)، رژیم اشغالگر فلسطین (۱۹۸۸) و اوکراین (۱۹۹۵) موفق به پرتاب ماهواره شده بودند.
مشخصات فنی ماهوارهی امید
نوع ماهواره: مخابراتی
ابعاد کلی سازه در حالت بسته: ۴۰ در ۴۰ در ۴۰ سانتیمترمکعب
وزن: ۲۷ کیلوگرم
کنترل حرارات: پسیو
باند فرکانس: UHF
ساختار ایستگاه‌های زمینی ماهواره امید
ایستگاه‌های رنجینگ (۴ ایستگاه)
ایستگاه‌های تله متری و تله کامند (۳ ایستگاه)
ایستگاه کنترل مرکزی (ا ایستگاه)
ویژگی
این ماهواره در هر ۲۴ ساعت، ۱۵ بار به دور زمین می‌چرخد و گزارش‌های دورسنجی به مرکز فضایی در ایران می‌فرستد. این ماهواره همچنین دو باند بسامد و هشت آنتن برای ارسال اطلاعات دارد که در هر بار چرخش، دو بار توسط ایستگاه‌های زمینی کنترل و هدایت می‌شود.
ماهوارهی امید از نوع ماهوارهی سبک است و توسط ماهواره بر «سفیر دو» در مدار قرار گرفته است. این ماهواره با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و دورسنجی مشخصات زیرسامانه‌ها ، در مدار زمین قرار داده شده‌است.
این ماهواره که در ارتفاع ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتری زمین و در داخل جو قرار دارد (ماهوارههای معمولی در ارتفاع ۳۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین قرار میگیرند) پس از مدتی در اثر جاذبهی زمین انرژی خود را از داده و سقوط میکند.
سامانهی فضایی بومی ایران
ایستگاه هدایت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پایین نیز وظیفهی تعیین موقعیت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط رادیویی با ماهواره برقرار میکند و فرمان‌های کنترلی را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دریافت میکند. این ماهواره توسط ماهواره بر سفیر ساخت ایران توسط موشک سفیر از پایگاه فضایی ایران، به مدار پرتاب شد. موشک سفیر برای پرتاب این ماهواره به فضا طراحی شده‌است. ماهوارهی امید به همراه ایستگاه‌های زیرزمینی و پرتاب فضایی، جمعاً نخستین سامانه ی فضایی بومی ایران را تشکیل می‌دهند. ماهوارههای خاص ایران عبارتند از ماهوارهی زهره ، ماهوارهی سینا ، ماهوارهی پارس و ماهوارههای مصباح ۱ و مصباح ۲ .
مدار
اين ماهواره هم‌اکنون با زاویهی میل مداری ۵۵ ٫ ۵ درجه در مدار است. ارتفاع مدار این ماهواره ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر بوده و در هر ۹۰ ٫ ۷۶ دقیقه یک بار به دور زمین می چرخد.
بازتاب رسانهای
نیویرک تایمز اظهار داشت که پرتاب ماهواره امید فقط یک پیشرفت نمادین بوده است چرا که ماهواره بسیار کوچک بوده‌است ولی این عمل اشارات نظامی بالقوه‌ای در پی داشته است. این روزنامه همچنین به نقل از جفری فوردن از مؤسسه فناوری ماساچوست نوشت: ایران با وجود رویارویی مخالفت جهانی و تحریم‌های متعدد، به این مجمع (کشورهای دارای فناوری ماهواره) منحصر بفرد پیوست. وی حرکت ایران را یک شاهکار تکنولوژیکی توصیف کرد.
ماهواره بر سفیر امید نام ماهواره‌بری بود که مأموریت حمل ماهواره امید را بر عهده داشت.
پرتاب آن در بامداد روز ۲۷ مرداد ۱۳۸۷ همزمان با نیمهی شعبان ۱۴۲۹ (هجری قمری) انجام شد. مراسم پرتاب این ماهواره با حضور رئیس‌جمهور و با پیام وی برگزار شد.
ماهوارهی مصباح اولین پروژهی ایران برای ساخت ماهواره پس از انقلاب است. این پروژه پس از توقفی ۱۸ساله در برنامهی فضایی ایران که در سال ۱۳۵۶ با ماهوارهی زهره آغاز و پس از انقلاب متوقف شده بود. در سال ۱۳۷۵ توسط سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران (وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری) آغاز شد. وزارت ارتباطات و یک شرکت ایتالیایی در ۱۳۷۷در این پروژه مشارکت کردند.
قرار است از ماهوارهی مصباح برای فعالیت‌های علمی، تحقیقاتی و آموزشی استفاده شود. شناسایی منابع آبی، خاکی، معدنی، هواشناسی، کنترل شبکه‌های آب، برق، نفت و گاز و کمک رسانی در حوادث غیرمترقبه از جمله اهداف ساخت و پرتاپ ماهواره مصباح است.
کاوشگر ۱ اولین پرتابه ( موشک ) فضایی ماهواره‌بر ایران است که مأموریت حمل ماهواره ایران به فضا را برعهده دارد و در ۱۵ بهمن ۱۳۸۶ پرتاب شد. کاوشگر ۱ نمونه اولیهی ماهواره‌بر سفیر است و با ساخت و پرتاب آن، ایران یازدهمین کشوری است که توانمندی ارسال ماهواره به فضا را پیدا کرده‌است.
پرتابه کاوشگر ۱ موشکی دو مرحله‌ای است؛ مرحلهی نخست موشک ۱۰۰ ثانیه پس از پرتاب از آن جدا شده، با چتر نجات به زمین فرود آمده‌است. مرحله دوم آن تا ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری بالا رفته، پس از گردآوری و ذخیره داده‌های هواشناسی و امواج الکترومغناطیسی در مسیر خود، با چتر نجات بر زمین فرود آمده‌است. در تمام طول پرواز، کاوشگر ۱ ارتباط خود را با مرکز کنترل حفظ کرده‌است.
پرتاب کاوشگر ۱ یک مرحله از اقداماتی است که جهت انجام آزمایش‌های محیطی در شرایط کارکرد ماهواره امید انجام شد تا از این طریق مشخص شود که بخش حمل ماهواره به فضا را بر عهده دارد کار خود را به درستی انجام می‌دهد.
هدف از پرتاب کاوشگر ۱ آزمایش قرار دادن سنجش کارکرد مطلوب آن در حمل ماهواره و وضعیت زیر سیستم‌های ماهواره در شتاب بالا، شرایط دما و خلأ است.
نتیجه:
کاوشگر یک، شامل یک محموله زیرمداری است که سر راکت به هنگام بالا رفتن و قرارگرفتن در زیر مدار از راکت اصلی جدا می‌شود و بعد از ۱۵ دقیقه به وسیله چتر نجات فرود می‌آید. مدت زمانی که این محموله مداری در مدار قرار می‌گیرد، باعث می‌شود تا اطلاعات لازم و مورد نیاز اعم از اتمسفر و آب و هوای جوی دریافت و به پایین منتقل شود.
در حال حاضر کاوشکر یک با موفقیت توانست بعد از این زمان با اطلاعات لازم به سلامت فرود آید.
فاصله از زمین و مدار
در طرح اولیه، کاوشگر یک در نهایت بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلومتر از زمین فاصله خواهد گرفت. و ماهواره امید در فاصله ۶۵۰ کیلومتری زمین مستقر خواهد شد که این فاصله، نقطه حضیض (حداکثر) مدار است. مدار به شکل بیضوی است که سطحی از آن نزدیک به زمین و سطحی دیگر در ارتفاع دورتری از زمین قرار دارد.
سینا ۱ نخستین ماهواره و کاوشگر فضایی ایران است. این ماهواره در روز پنجشنبه ۶ آبان ماه سال ۱۳۸۴، بر روی یک موشک ماهواره بر کوسموس-۳ام روسی به فضا پرتاب شد و با موفقیت در مدار اختصاصی ایران قرار داده شد. محل پرتاب آن پایگاه فضایی پلستسک در روسیه بود. سینا۱ به سفارش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در شرکت پالیوت در شهر اُمسک روسیه طراحی و ساخته شده بود.
قرار است پس از سینا۱، ماهواره دیگری بنام پارس(سینا ۲)، ظرف مدت دو سال آینده ساخته و پرتاب شود.
سنجش از دور، دریافت، ذخیره و ارسال داده‌های مخابراتی دو مأموریت ماهواره سینا می‌باشد که بخش سنجش از دور، در موارد کشاورزی، تشخیص پوشش زمین از نظر گیاهی، تغییرات ژئولوژیک مانند سیل و آتشفشان و غیره کاربرد خواهد داشت. تبادل اطلاعات میان کاربران زمینی و ارائهی سرویسهای پست الکترونیک و انتقال فایل نیز از جمله کاربردهای محموله مخابراتی سینا به شمار می‌رود.
ماهوارهی امید ، نخستین ماهواره ی ساخت کشور ایران است که تمام تجهیزاتش در سازمان فضایی ایران طراحی و تولید شده‌است. ساخت ماهوارهی تحقیقاتی «امید» از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز گردید و طی ۲ سال آمادهی انجام تست‌های مشترک شد.
ماهوارهی «امید» بامداد ۱۵ بهمن ۱۳۸۷ ( ۳ فوریه ۲۰۰۹ میلادی) و در سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ در مدار فضا قرار گرفت.
در سال ۲۰۰۸ میلادی ابتدا ستاد کل نیروهای مسلح اعلام کرد که ماهوارهی امید با یک «موشک ایرانی» به فضا فرستاده شده است، اما ساعاتی بعد خبر پرتاپ ماهواره امید تکذیب و تأکید شد که تنها موشک ماهواره بر سفیر امید، که قرار است در آینده ماهواره امید را به فضا منتقل کند، آزمایش شده‌است. ناسا تأیید کرد که این پرتاب موفقیت آمیز بوده‌است.
امید دومین ماهوارهی ایران در مدار است. اولین ماهوارهی سینا است که توسط روسیه در سال ۲۰۰۵ ساخته و برای ایران به فضا پرتاب شده‌است.
قبل از ایران کشورهای شوروی (۱۹۵۷)، ایالات متحده آمریکا (۱۹۵۸)، فرانسه (۱۹۶۵)، ژاپن (۱۹۷۰)، چین (۱۹۷۰)، بریتانیا (۱۹۷۱)، هند (۱۹۸۰)، رژیم اشغالگر فلسطین (۱۹۸۸) و اوکراین (۱۹۹۵) موفق به پرتاب ماهواره شده بودند.
مشخصات فنی ماهوارهی امید
نوع ماهواره: مخابراتی
ابعاد کلی سازه در حالت بسته: ۴۰ در ۴۰ در ۴۰ سانتیمترمکعب
وزن: ۲۷ کیلوگرم
کنترل حرارات: پسیو
باند فرکانس: UHF
ساختار ایستگاه‌های زمینی ماهواره امید
ایستگاه‌های رنجینگ (۴ ایستگاه)
ایستگاه‌های تله متری و تله کامند (۳ ایستگاه)
ایستگاه کنترل مرکزی (ا ایستگاه)
ویژگی
این ماهواره در هر ۲۴ ساعت، ۱۵ بار به دور زمین می‌چرخد و گزارش‌های دورسنجی به مرکز فضایی در ایران می‌فرستد. این ماهواره همچنین دو باند بسامد و هشت آنتن برای ارسال اطلاعات دارد که در هر بار چرخش، دو بار توسط ایستگاه‌های زمینی کنترل و هدایت می‌شود.
ماهوارهی امید از نوع ماهوارهی سبک است و توسط ماهواره بر «سفیر دو» در مدار قرار گرفته است. این ماهواره با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و دورسنجی مشخصات زیرسامانه‌ها ، در مدار زمین قرار داده شده‌است.
این ماهواره که در ارتفاع ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتری زمین و در داخل جو قرار دارد (ماهوارههای معمولی در ارتفاع ۳۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین قرار میگیرند) پس از مدتی در اثر جاذبهی زمین انرژی خود را از داده و سقوط میکند.
سامانهی فضایی بومی ایران
ایستگاه هدایت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پایین نیز وظیفهی تعیین موقعیت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط رادیویی با ماهواره برقرار میکند و فرمان‌های کنترلی را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دریافت میکند. این ماهواره توسط ماهواره بر سفیر ساخت ایران توسط موشک سفیر از پایگاه فضایی ایران، به مدار پرتاب شد. موشک سفیر برای پرتاب این ماهواره به فضا طراحی شده‌است. ماهوارهی امید به همراه ایستگاه‌های زیرزمینی و پرتاب فضایی، جمعاً نخستین سامانه ی فضایی بومی ایران را تشکیل می‌دهند. ماهوارههای خاص ایران عبارتند از ماهوارهی زهره ، ماهوارهی سینا ، ماهوارهی پارس و ماهوارههای مصباح ۱ و مصباح ۲ .
مدار
اين ماهواره هم‌اکنون با زاویهی میل مداری ۵۵ ٫ ۵ درجه در مدار است. ارتفاع مدار این ماهواره ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر بوده و در هر ۹۰ ٫ ۷۶ دقیقه یک بار به دور زمین می چرخد.
بازتاب رسانهای
نیویرک تایمز اظهار داشت که پرتاب ماهواره امید فقط یک پیشرفت نمادین بوده است چرا که ماهواره بسیار کوچک بوده‌است ولی این عمل اشارات نظامی بالقوه‌ای در پی داشته است. این روزنامه همچنین به نقل از جفری فوردن از مؤسسه فناوری ماساچوست نوشت: ایران با وجود رویارویی مخالفت جهانی و تحریم‌های متعدد، به این مجمع (کشورهای دارای فناوری ماهواره) منحصر بفرد پیوست. وی حرکت ایران را یک شاهکار تکنولوژیکی توصیف کرد.
ماهواره بر سفیر امید نام ماهواره‌بری بود که مأموریت حمل ماهواره امید را بر عهده داشت.
پرتاب آن در بامداد روز ۲۷ مرداد ۱۳۸۷ همزمان با نیمهی شعبان ۱۴۲۹ (هجری قمری) انجام شد. مراسم پرتاب این ماهواره با حضور رئیس‌جمهور و با پیام وی برگزار شد.
ماهوارهی مصباح اولین پروژهی ایران برای ساخت ماهواره پس از انقلاب است. این پروژه پس از توقفی ۱۸ساله در برنامهی فضایی ایران که در سال ۱۳۵۶ با ماهوارهی زهره آغاز و پس از انقلاب متوقف شده بود. در سال ۱۳۷۵ توسط سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران (وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری) آغاز شد. وزارت ارتباطات و یک شرکت ایتالیایی در ۱۳۷۷در این پروژه مشارکت کردند.
قرار است از ماهوارهی مصباح برای فعالیت‌های علمی، تحقیقاتی و آموزشی استفاده شود. شناسایی منابع آبی، خاکی، معدنی، هواشناسی، کنترل شبکه‌های آب، برق، نفت و گاز و کمک رسانی در حوادث غیرمترقبه از جمله اهداف ساخت و پرتاپ ماهواره مصباح است.
کاوشگر ۱ اولین پرتابه ( موشک ) فضایی ماهواره‌بر ایران است که مأموریت حمل ماهواره ایران به فضا را برعهده دارد و در ۱۵ بهمن ۱۳۸۶ پرتاب شد. کاوشگر ۱ نمونه اولیهی ماهواره‌بر سفیر است و با ساخت و پرتاب آن، ایران یازدهمین کشوری است که توانمندی ارسال ماهواره به فضا را پیدا کرده‌است.
پرتابه کاوشگر ۱ موشکی دو مرحله‌ای است؛ مرحلهی نخست موشک ۱۰۰ ثانیه پس از پرتاب از آن جدا شده، با چتر نجات به زمین فرود آمده‌است. مرحله دوم آن تا ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری بالا رفته، پس از گردآوری و ذخیره داده‌های هواشناسی و امواج الکترومغناطیسی در مسیر خود، با چتر نجات بر زمین فرود آمده‌است. در تمام طول پرواز، کاوشگر ۱ ارتباط خود را با مرکز کنترل حفظ کرده‌است.
پرتاب کاوشگر ۱ یک مرحله از اقداماتی است که جهت انجام آزمایش‌های محیطی در شرایط کارکرد ماهواره امید انجام شد تا از این طریق مشخص شود که بخش حمل ماهواره به فضا را بر عهده دارد کار خود را به درستی انجام می‌دهد.
هدف از پرتاب کاوشگر ۱ آزمایش قرار دادن سنجش کارکرد مطلوب آن در حمل ماهواره و وضعیت زیر سیستم‌های ماهواره در شتاب بالا، شرایط دما و خلأ است.
نتیجه:
کاوشگر یک، شامل یک محموله زیرمداری است که سر راکت به هنگام بالا رفتن و قرارگرفتن در زیر مدار از راکت اصلی جدا می‌شود و بعد از ۱۵ دقیقه به وسیله چتر نجات فرود می‌آید. مدت زمانی که این محموله مداری در مدار قرار می‌گیرد، باعث می‌شود تا اطلاعات لازم و مورد نیاز اعم از اتمسفر و آب و هوای جوی دریافت و به پایین منتقل شود.
در حال حاضر کاوشکر یک با موفقیت توانست بعد از این زمان با اطلاعات لازم به سلامت فرود آید.
فاصله از زمین و مدار
در طرح اولیه، کاوشگر یک در نهایت بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلومتر از زمین فاصله خواهد گرفت. و ماهواره امید در فاصله ۶۵۰ کیلومتری زمین مستقر خواهد شد که این فاصله، نقطه حضیض (حداکثر) مدار است. مدار به شکل بیضوی است که سطحی از آن نزدیک به زمین و سطحی دیگر در ارتفاع دورتری از زمین قرار دارد.
سینا ۱ نخستین ماهواره و کاوشگر فضایی ایران است. این ماهواره در روز پنجشنبه ۶ آبان ماه سال ۱۳۸۴، بر روی یک موشک ماهواره بر کوسموس-۳ام روسی به فضا پرتاب شد و با موفقیت در مدار اختصاصی ایران قرار داده شد. محل پرتاب آن پایگاه فضایی پلستسک در روسیه بود. سینا۱ به سفارش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در شرکت پالیوت در شهر اُمسک روسیه طراحی و ساخته شده بود.
قرار است پس از سینا۱، ماهواره دیگری بنام پارس(سینا ۲)، ظرف مدت دو سال آینده ساخته و پرتاب شود.
سنجش از دور، دریافت، ذخیره و ارسال داده‌های مخابراتی دو مأموریت ماهواره سینا می‌باشد که بخش سنجش از دور، در موارد کشاورزی، تشخیص پوشش زمین از نظر گیاهی، تغییرات ژئولوژیک مانند سیل و آتشفشان و غیره کاربرد خواهد داشت. تبادل اطلاعات میان کاربران زمینی و ارائهی سرویسهای پست الکترونیک و انتقال فایل نیز از جمله کاربردهای محموله مخابراتی سینا به شمار می‌رود.
