من شنیدم در برخورد با چیستی هنر
دو دیدگاه وجود داره: objectivism و subjectivism
طرفداران objectivism معتقدن که آثاری که خلق می شن یا زیبا هستن که در اون صورت اثر هنری محسوب می شن یا زیبا نیستن که در این صورت به هیچ عنوان نمی تونن اثر هنری لقب بگیرن! مثلا این افراد معتقدن که خط خطی کردن یک صفحه کاغذ به هیچ عنوان و در هیچ شرایطی نمی تونه هنر محسوب می شه چون ذات زیبایی نداره! کلا این دیدگاه همون طور که از اسمش پیداست معتقده که ذات اشیا و آثار خلق شده هستن که هنر و زیبایی رو با خودشون حمل می کنن و مهم نیست که چه کسی چه زمانی در چه شرایطی به اون آثار نگاه می کنه! این دیدگاه امروزه طرفداران کمتری داره!
طرفداران subjectivism معتقدن تمام آثار اگر به جا خلق بشن می تونن اثر هنری باشن! در واقع این دیدگاه همون طور که باز هم از اسمش پیداست هنر رو در نگاه بیننده اثر معنی می کنه نه در خود اثر! مثلا از این منظر خط خطی کردن یک صفحه کاغذ هم در صورتی که بیننده اثر مفهومی مثل خشم و غضب رو ازش دریافت کنه می تونه یه اثر هنری باشه! و به طور کلی هر اثر خلق شده که بتونه با مخاطبش ارتباطی برقرار کنه اثر هنری محسوب می شه! این دیدگاه امروزه طرفداران بیشتری داره! ( به نظر می رسه گرایش افراطی برخی هنرمندان امروزی نسبت به نظریه دوم باعث شده که اون قدر مفهوم هنر رو به شکلی بی معنی گسترش بدن که حتی بعضا توجیه خصوصیات هنری آثار برای خودشون هم دشوار بشه! )
من وقتی فکر می کنم احساس می کنم که هنر واقعی ترکیبی از این دو دیدگاهه! زیبایی گاهی در ذات اشیا و آثار وجود داره و گاهی هم در نگاه ما معنا پیدا می کنه!