سلام . یه پاسخی بدم به تاپیک خودم
1- به نظرم قبل از هر چیز شناختن اینا به بچه هاست . اول باید با بررسی دقیق ، عناضری تو این افسانه ها شناخته بشه که واسه کودکان سرگرم کنند ه س . مشکل زیادی که نویسنده ها و فیلمسازای ما دارن پیام اخلاقی داستان / فیلمشون رو خیلی خیلی مستقیم در قالب نصیحت و موعظه میدن . مطمئنا مخاطب از این همه سخنرانی و نصیحت و موعظه ی مامان بزرگی خسته میشه . ( کتابی هست به اسم پولینا بزرگ میشود که توصیه میکنم بخونین ) . مخاطب کودک هم نه تنها از این قاعده مستثنی نیست بلکه بیشتر حساسه . از این لحاظ اگه قراره بازنویسی یا فیلمی از این شاهکار ها داشته باشیم ، بهتره نحوه بازنویسی رو مطابق سلیقه کودک و =نوین ارائه بدیم
2- راجب بحث دوستان ، ساخت فیلم با استفاده از کارگردانان هالیوود . من فک کنم هم مخالفن درست میگن هم موافقن . اگه قراری به اینکار باشه باید از یه کارگردان قابل اعتماد استفاده کرد که مطلب رو تحریف نکنه و اینکار سخته . میشه هم از کارگردانان آشنا به هالیوود استفاده کرد مثل کیارستمی که بازم زمان و بودجه هنگفتی رو میطلبه
3 - من به شخصه فک میکنم باید از زبون طنز برای ارتقا این جایگاه استفاده کرد . پیشنهادی که همیشه داشتم و حتی طرحشو برای صداوسیما ایمیل کردم اما جوابی دریافت نکردم این بوده که تو انیمیشن هایی مث ترافیک ، صزفه جویی و شهرداری به جای استفاده از شخصیت های جدید از شخصیت های افسانه های کهن استفاده بشه در زبان امروزی . این کار که تو نشریات کاغذی و در قالبهایی مث کمیک استریپ جواب داده ، مطمئنا تو انیمیشن هم جواب میده . یا حتی برای القا حس کنجکاوی بیشتر میشه تلمیح و تضمین بکار برد که کودک کنجکاو شه : این از کجا اومد ؟! و بخواد بره بخونه
4- گنجاندن واحد ها و دروسی مث شاهانامه شناسی در مدرسه و نه اختصاصا دانشگاه هم مفیده و. مثلا ما پارسال نصف زمان درس ادبیاتمون به نقد شاهنامه میگذشت و کتاب شاهنامه به نثر که باعث علاقمندی زیادمون به شاهنامه شد .
نظرتون چیه ؟!
B-)