چرا آسمان شب تاریک است؟

[Legend]

ساده ترین رویدا دها،غالباً غنی ترین آگاهیها را با خود دارند.کافی است به آنها نظر کنیم.سقوط یک سیب ،راز جاذبه عمومی را بر نیوتن آشکار ساخت. شب سیاه در دل خود آغازهای کائناترا دارد...




[ نجوم و اخترفيزيك ]


________________________________________
چرا آسمان در شب تاريك است؟

ساده ترين رويدا دها،غالباً غني ترين آگاهيها را با خود دارند.كافي است به آنها نظر كنيم.سقوط يك سيب ،راز جاذبه عمومي را بر نيوتن آشكار ساخت. شب سياه در دل خود آغازهاي كائناترا دارد.
در1610 ،كپلر راز سياهي شب را از خود پرسيده و به خود گفته بود كه اگركائنات بي پايان است ،آسمان شبانگاهي-در آن هنگام كه خورشيدآن سوي كره زمين را روشن مي كند- نيزبايد چون روز درخشان باشد.يك كائنات بي نهايت ،بايد حامل مقداري بي نهايت ستاره و هر كدام به همان تابندگي آفتاب ،باشد. همانطور كه در دل يك جنگل انبوه،نگاه آدمي در هر سو بر روي تنه هاي درختان بي شمار متوقف مي شود،در«جنگل ستارگان» يك كائنات بي نهايت، نيز،بايد نگاه بر هر سو كه متوجه شود ، با يك ستاره بر خورد كند و آسمان شبها مي بايستي تابندگي خورشيد را داشته باشد.كپلر نتيجه مي گرفت كه بنابراين شب سياه به معني آن است كه كائنات بي پايان نيست.
در1687 ،وقتي نيوتن نظريه كائنات بي پايان را از سر گرفت تا مبادا جاذبه عمومي اوهمه جهان را در يك توده عظيم مركزي فرو ريزد،مسئله شب سياه بارديگر ظهور كرد .هاينريش ‏‏‎ألبرس ستاره شناس آلماني با تكيه بر «ايده» يك منجم سوئيسي به نام ژان فيليپ دوشزو در 1823نظر دارد كه روشنايي ستاره ها مي بايستي درزمان سفرشان در فضا درجايي جذب شود وشب از اين جهت تاريك است كه نور ستاره ها،در حد كمال ، به ما نمي رسد.اين توضيح ،بهترين نبود ،زيرا آنچه كه جذب مي شود ،لاجرم بايد باز پس داده شود زيرا نور ،گم شدني نيست.رازي كه امروز ازآن به نام «تناقض ألبرس»ياد مي شود،سر به مهر مانده است.
با كائنات«بيگ-بنگ» از راز ظلمت شب،سر انجام پرده برداشته شد.شب تاريك است ، زيرا براي پر كردن آسمان از روشنايي،ستاره به اندازه كافي نيست. تعداد ستاره ها محدود است، نه چنانكه كپلر مي انديشيد،به دليل آنكه كائنات حد و مرز دارد ،بلكه به اين دليل كه ما تمام كائنات را نمي بينيم. به دليل آنكه عالم آغازي داشته است و به دليل آنكه انتشار نور آني و فوري نيست .فقط روشنايي ستاره هايي به ما مي رسدكه در درون دايره-افق واقع شده اند.از سوي ديگر ،شمار ستارگان محدود است زيرا تا ابد نمي پايند.عمر ستاره هاي نوراني، درتناسب با سن و سال كائنات كوتاه است.چند ميليون يا حد اكثرچند ميليارد سال زندگي مي كنند و بعد مي روند.دست آخر ،گسترش كائنات نيز در اين ميان سهم اندك خود را ادا مي كند.هر چه مسافت كهكشانها از يكديگر دورتر شود،روشنايي نيز با دشواري بيشتري به ما مي رسد ونور نيرو و قدرت خود را از دست مي دهد و به قرمزي متمايل مي شود .و به اين ترتيب ،نيروي روشن كننده در دايره-افق كاهش مي يابد.


برید حال کنید!!!!

 

[mamareza]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

چون خورشيد نيس خوب معلومه.

 

[سمپادی_ss]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

به نظر من آسمان از نظر مـا تاریک ِ . میدونیم که نسبت فاصله ستـــارگـان با هم نسبت به نسبت فاصله سیـــاره هـآ به هم خیلی بیشتره [nb]چی شد [/nb]
ســــتاره هـآم که مقدار زیادی گـاز دارن؛ نـور خیلی زیادی از خـودشون دارن؛ پس اطراف اون ستــــاره هـآ خیلی روشنه ولی چون ما فاصله مون ازشون خیلی دور ِ اون نور خیلی زیاد رو فقط به صورت نقطه می بینیم و چون فاصله ستـاره هـا از هم زیاد ِ و نورشون نمیرسه ما اون قسمت هـا رو تاریک می بینیم!


×× " هر چه مسافت كهكشانها از يكديگر دورتر شود،روشنايي نيز با دشواري بيشتري به ما مي رسد ونور نيرو و قدرت خود را از دست مي دهد "
شاید طول موج ـش افزایش پیدا کنه؛ اما از نیروش کم میشه"

 

[crazyboy]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

یه جا دیدم زده بود وقتی نور می تابه بر اثر مسافت طی شده طول موجش افزایش پیدا میکنه !

 

[tinaradvand]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

http://maktabkhooneh.org/video?v=lab2547-22

من خودم اول فکر می کردم برای اینه که خورشید نیست .

 

[anymouse]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

http://maktabkhooneh.org/video?v=lab2547-22

من خودم اول فکر می کردم برای اینه که خورشید نیست .

کل ترجمه ای که از فیلم بالا فهمیدم :
چرا آسمان در شب سیاه است؟
ممکن است فکر کنید جواب این سوال که واضح است! خب خورشید در آسمان نیست! ولی تنها دلیل آبی دیده شدن آسمان در طول روز پراکنده شدن نور خورشید توسط جو زمین است و اگر ما هم مثل کره ماه جو نداشتیم ، آسمان همیشه تاریک بود، حتی وقتی که خورشید در آسمان می درخشید.
بگذارید سوالمان را اصلاح کنیم ، چرا فضا تاریک است؟
فضا پر از ستاره است ستاره های بیشماری که هر کدام به اندازه خورشید درخشان اند و در یک جهان تمام نشدنی ، مستقل از اینکه چه جهتی را انتخاب کنید و در آن جهت به اندازه کافی به دوردست بنگرید، یک ستاره یا کهکشان خواهید دید. بنابراین تمام آسمان باید مثل خورشید درخشان باشد، چه در شب و چه در روز!
از آنجایی که اینگونه نیست، آیا تاریکی آسمان در شب می تواند به معنی وجود فاصله ای باشد که پس از آن دیگر ستاره و سیاره ای وجود نداشته باشد؟
یک لبه برای جهان؟
دقیقا نه ! همه چیز ها نشانگر بی پایان بودن فضا است. ولی جهان یک مرز دارد
یک مرز فضایی نه ! ، بلکه یک مرز زمانی: تا آنجایی که ما آگاهی داریم، جهان آغازی دارد. یا حداقل، حدود ۱۳.۷ میلیارد سال قبل جهان کوچک و در هم پیچیده بود
و از آنجای که مدت زمان محدودی از این آغاز ( به اصطلاح ) می گذرد و این به این معنی است که برخی از ستاره ها که باید آسمان را در تمام جهات روشن کنند انقدر دور هستند که نور آنها هنوز به ما نرسیده است !
مانند این که کل جهان مانند یک طوفان بزرگ است و ما هنوز منتظریم که صدای رعد را از ستارگان بسیار دوردست بشنویم !
ولی صبر کنید، از این هم جالب تر است ، از آنجایی که نور برای سفر در عرض جهان به زمان نیاز دارد،
وقتی ما تلسکوپ خود را به سمت یک چیز خیلی دور نگاه میداریم ، در واقع قسمتی از جهان را میبینیم که هنگام ساتع شدن
آن نور وجود داشت. بنابراین وقتی به نور ۱۳.۵ میلیارد ساله نگاه میکنیم ایگونه نیست که چون نور ستاره ها هنوز به ما نرسیده است ستاره ای نمی بینیم ، بلکه ستاره ای نمیبینیم چون به جهانی می نگریم که هنوز در آن ستاره ای تشکیل نشده است. !
یک جهان بی ستاره! حالا این دلیل به نظر من دلیل خوبی برای سیاه بودن آسمان شب می باشد.
ولی اینطور نیست. منظورم این است که درست است که ما با نگاه کردن به عقب تر از قدیمی ترین ستاره ها ، میتوانیم در آسمان نقاطی پیدا کنیم که هیچ ستاره ای وجود ندارد. ولی حتی وقتی ما با تلسکوب خود به دور تر از قدیمی ترین ستاره ها نگاه میکنیم ، باز هم نور می بینیم. ولی نه نور ستاره، بلکه نور باقی مانده از انفجار بزرگ. و ما تابش زمینه کیهانی را دریافت می کنیم
که تقریبا از همه جهات یکنواخت به ما می رسد، و یک پس زمینه برای ستارگان درست می کند. بنابراین حدس میزنم که از همان ابتدا،آسمان شب واقعا تاریک نیست.
درست است .. وقتی تلسکوپ ها به ما میگویند که آسمان تاریک نیست پس چرا تاریک به نظر میرسد؟ یک راهنمایی کوچک: وقتی تلسکوپ هابل ستارگان بسیار دور را در عکس های میدان بسیار عمیق هابل به تصویر کشید، تصویر ها را به وسیله ی دوربین مادون قرمز ضبط میکرد.
چرا؟ ستارگان و کهکشان های دوردست به خاطر انبساط جهان از ما دور می شوند. همانگونه که کند پخش کردن یک صدایی که ضبط شده باعث گرفته تر شدن آن صدا می شود
اثر داپلر باعث می شود که ستارگانی که از ما دور می شوند قرمزتر به نظر برسند و هرچه از ما دورتر باشند، با سرعت بیشتری از ما دور می شوند و هر جه با سرعت بیشتری دور شوند، قرمزتر می شوند
تا آنجایی که مادون قرمز میشوند. و ما حداقل بات چشم غیر مسلح قادر به دیدن آن نیستیم و به این دلیل آسمان شب تاریک به نظر می رسد.
به طور خلاصه: اگر ما در جهان نامحدود تغییر نکردنی زندگی میکردیم، تمام آسمان به روشنی خورشید بود. ولی آسمان در شب تاریک است به خاطر اینکه جهان یک آغاز داشت ، بنا بر این در هر جهتی ستاره ای وجود ندارد و مهم از آن اینکه نور از ستاره های بسیار دور دست به خاطر انبساط جهان از طیف مرئی به سمت قرمز انتقال پیدا می کند، بنابراین به تنهایی توانای دیدن آن نخواهیم بود.
سرانجام! دلایل و سرنخ هایی از اینکه چرا آسمان شب تاریک است و چرا نیست پیدا کردیم
______
ترجمم یه جا هایی اشغال داره ! ولی تا حدی که تونستم روانش کردم !
نتیجه نهایی که من گرفتم :
به خاطر بزرگ شدن جهان ، ستاره ها از ما دور میشن و ما نمی تونیم ببینیمشون !

 

[ae student]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

http://maktabkhooneh.org/video?v=lab2547-22

من خودم اول فکر می کردم برای اینه که خورشید نیست .

وای من اینو خیلی وقت پیش دیدم عالییی بود.جالبه که منم اولش که اون آقا سوالو مطرح کرد،اولین چیزی که به ذهنم رسید همین جواب بود

 

[MAHia]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

با پارادوكس اولبرس آشنایی دارین؟ :د به نظر خیلیا پاروکسی که مطرح شده، زیاد شبیه پارادکس نیست بیشتر نتیجه گیریه ولی در نوع خودش خیلی جالبه.

" اولين كسي كه جرات كرد اين سوال بظاهر بچگانه را بپرسد، فيزيكدان آلماني ، هاينريش ويلهلم اولبرس در سال 1823 بود. سوالي كه از آن پس به پارادوكس اولبرس معروف شد و سالها ذهن فيزيكدان ها و ستاره شناسان را به خود مشغول كرد؛ زيرا جواب سوال برخلاف صورت كودكانه اش ، اصلا مثل روز روشن نيست. ابتدا به نظر رسيد گرد و غبار بين ستاره ها مي تواند مساله را حل كند. اين مواد نور ستاره ها را جذب مي كنند و مانع رسيدن آنها به چشم ما مي شوند، اما مساله اينجاست كه جذب نور، سرانجام آنقدر دماي گردوغبار را بالا مي برد كه آن را به تابش و نورافشاني وامي دارد. توضيح دوم پاي انتقال به سرخ كهكشان ها و ستاره هاي دور را وسط كشيد. مي دانيم كه به دليل انبساط جهان ، همه كهكشان ها در حال دورشدن از ما هستند و اين باعث افزايش طول موج پرتوهاي تابيده از آنها يا به اصطلاح انتقال به سرخ نورشان مي شود. تحت تاثير اين انتقال ، بخش عمده اي از نور مرئي كهكشان هاي دور به نور مادون قرمز تبديل و غيرقابل رويت مي شود؛ اما نبايد فراموش كرد كه به همين ترتيب بخشي از پرتوهاي ماوراي بنفش نيز سر از طيف مرئي درمي آورند و اثربخشي اول را تقريبا خنثي مي كنند. بهترين توضيحي كه در حال حاضر براي اين پارادوكس وجود دارد، شامل 2 قسمت است:

بخش اول اين كه حتي اگر جهان ما بي نهايت بزرگ باشد، بي نهايت پير نيست. اين نكته از آن جهت اهميت دارد كه سرعت نور محدود است و ما هر اتفاق را تنها بعد از رسيدن نورش مي توانيم ببينيم. به عقيده بيشتر ستاره شناسان ، جهان بين 10 تا 15ميليارد سال عمر دارد. بنابراين بيشترين فاصله اي كه ما از آن نور دريافت مي كنيم بين 10 تا 15 ميليارد سال نوري است. حتي اگر ستاره ها يا كهكشان هايي در فاصله دورتر از اين وجود داشته باشد، چيز از آنها به چشم ما نمي رسد. بخش دوم جواب ، به اين واقعيت برمي گردد كه كهكشان ها، عمر لايتناهي ندارند. ستاره ها سرانجام تاريك مي شوند و اين اثر در كهشكشان هاي نزديك به خاطر فاصله نوري كوتاه تر زودتر قابل مشاهده است. برهم نهي اين دو عامل باعث مي شود كه ما هيچ وقت نتوانيم نور ستاره هاي دور و نزديك را همزمان در همه جهات ببينيم. نور دورترين ستاره ها هنوز به ما نرسيده است ، يا اگر برسد اين سفر اين قدر طول مي كشد كه تعدادي از اجرام نزديك در اين فاصله دار فاني را وداع مي گويند و خاموش مي شوند. اين از تاريك بودن شب. كسي نمي خواهد دليل روشن بودن روز را بداند؟"

نظرتون در این مورد چیه؟ علاوه بر بحثایی که بچه ها تو پست‌ـای بالا انجام دادن، نظرتون در مورد این پارادوکس چیه؟

 

[tinaradvand]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

یه جا دیدم زده بود وقتی نور می تابه بر اثر مسافت طی شده طول موجش افزایش پیدا میکنه !

اِم ...
چرا باید این اتفاق بیفته ؟
شاید شما اثر دوپلر رو میگین که خوب بر اثر سرعت شعاعیه نه مسافت ...
شایدم پراکندگی نور بر اثر گذشتن از ابر های میان ستاره ای رو میگین که خوب اون هم بر اثر مسافت نیس دقیقا ... بر اثر پراکندگی عه ...
آها
چند وقت پیش هم یه چیزی خوندم در مورد همین انبساط جهان وقتی هابل به این نتیجه رسید که همه ی داره از ما دور میشه . ( در اصل همه چی از همه چی دور میشه ) یه سری مخالفت کردن یه نظریه ای دادن که توش میگفت فوتون خسته میشه طول موجش کم میشه برا همین ما فکر میکنیم چیزای دور انتقال به سرخ دارن که خوب این خستگی فوتون چیز علمی ای نیس

پست قبلی دلیل روشن بود روز رو هم خواسته بود که فکر کنم منظور روشن بودن آسمونه خوب دلیلش یه چیزی به اسم پراکندگی رایله است که مولکول های جو زمین طول موج های کوچیکتر از خودشون رو پراکنده میکنن باعث میشه آسمون آبی باشه (فک کنم ) مثلا آسمون مریخ چون جوش فرق داره قرمزه ، آسمون ماه چون جو نداره توی روز هم سیاهه با این تفاوت که خورشید وسط آسمونه
در مورد همین مبحث تاریک بودن آسمون شب هم یه سری چیز به اسم افق ذره و افق رویداد و افق هابلی و اینا وجود داره که من الان حس میکنم خیلی روشون مسلط نیستم که بخوام دربارشون توضیح بدم ولی هرکی خواست میتونه خودش بره بخونه

 

[Beyond the Sky]

پاسخ : چرا آسمان شب تاریک است؟

کل ترجمه ای که از فیلم بالا فهمیدم :
چرا آسمان در شب سیاه است؟
ممکن است فکر کنید جواب این سوال که واضح است! خب خورشید در آسمان نیست! ولی تنها دلیل آبی دیده شدن آسمان در طول روز پراکنده شدن نور خورشید توسط جو زمین است و اگر ما هم مثل کره ماه جو نداشتیم ، آسمان همیشه تاریک بود، حتی وقتی که خورشید در آسمان می درخشید.
بگذارید سوالمان را اصلاح کنیم ، چرا فضا تاریک است؟
فضا پر از ستاره است ستاره های بیشماری که هر کدام به اندازه خورشید درخشان اند و در یک جهان تمام نشدنی ، مستقل از اینکه چه جهتی را انتخاب کنید و در آن جهت به اندازه کافی به دوردست بنگرید، یک ستاره یا کهکشان خواهید دید. بنابراین تمام آسمان باید مثل خورشید درخشان باشد، چه در شب و چه در روز!
از آنجایی که اینگونه نیست، آیا تاریکی آسمان در شب می تواند به معنی وجود فاصله ای باشد که پس از آن دیگر ستاره و سیاره ای وجود نداشته باشد؟
یک لبه برای جهان؟
دقیقا نه ! همه چیز ها نشانگر بی پایان بودن فضا است. ولی جهان یک مرز دارد
یک مرز فضایی نه ! ، بلکه یک مرز زمانی: تا آنجایی که ما آگاهی داریم، جهان آغازی دارد. یا حداقل، حدود ۱۳.۷ میلیارد سال قبل جهان کوچک و در هم پیچیده بود
و از آنجای که مدت زمان محدودی از این آغاز ( به اصطلاح ) می گذرد و این به این معنی است که برخی از ستاره ها که باید آسمان را در تمام جهات روشن کنند انقدر دور هستند که نور آنها هنوز به ما نرسیده است !
مانند این که کل جهان مانند یک طوفان بزرگ است و ما هنوز منتظریم که صدای رعد را از ستارگان بسیار دوردست بشنویم !
ولی صبر کنید، از این هم جالب تر است ، از آنجایی که نور برای سفر در عرض جهان به زمان نیاز دارد،
وقتی ما تلسکوپ خود را به سمت یک چیز خیلی دور نگاه میداریم ، در واقع قسمتی از جهان را میبینیم که هنگام ساتع شدن
آن نور وجود داشت. بنابراین وقتی به نور ۱۳.۵ میلیارد ساله نگاه میکنیم ایگونه نیست که چون نور ستاره ها هنوز به ما نرسیده است ستاره ای نمی بینیم ، بلکه ستاره ای نمیبینیم چون به جهانی می نگریم که هنوز در آن ستاره ای تشکیل نشده است. !
یک جهان بی ستاره! حالا این دلیل به نظر من دلیل خوبی برای سیاه بودن آسمان شب می باشد.
ولی اینطور نیست. منظورم این است که درست است که ما با نگاه کردن به عقب تر از قدیمی ترین ستاره ها ، میتوانیم در آسمان نقاطی پیدا کنیم که هیچ ستاره ای وجود ندارد. ولی حتی وقتی ما با تلسکوب خود به دور تر از قدیمی ترین ستاره ها نگاه میکنیم ، باز هم نور می بینیم. ولی نه نور ستاره، بلکه نور باقی مانده از انفجار بزرگ. و ما تابش زمینه کیهانی را دریافت می کنیم
که تقریبا از همه جهات یکنواخت به ما می رسد، و یک پس زمینه برای ستارگان درست می کند. بنابراین حدس میزنم که از همان ابتدا،آسمان شب واقعا تاریک نیست.
درست است .. وقتی تلسکوپ ها به ما میگویند که آسمان تاریک نیست پس چرا تاریک به نظر میرسد؟ یک راهنمایی کوچک: وقتی تلسکوپ هابل ستارگان بسیار دور را در عکس های میدان بسیار عمیق هابل به تصویر کشید، تصویر ها را به وسیله ی دوربین مادون قرمز ضبط میکرد.
چرا؟ ستارگان و کهکشان های دوردست به خاطر انبساط جهان از ما دور می شوند. همانگونه که کند پخش کردن یک صدایی که ضبط شده باعث گرفته تر شدن آن صدا می شود
اثر داپلر باعث می شود که ستارگانی که از ما دور می شوند قرمزتر به نظر برسند و هرچه از ما دورتر باشند، با سرعت بیشتری از ما دور می شوند و هر جه با سرعت بیشتری دور شوند، قرمزتر می شوند
تا آنجایی که مادون قرمز میشوند. و ما حداقل بات چشم غیر مسلح قادر به دیدن آن نیستیم و به این دلیل آسمان شب تاریک به نظر می رسد.
به طور خلاصه: اگر ما در جهان نامحدود تغییر نکردنی زندگی میکردیم، تمام آسمان به روشنی خورشید بود. ولی آسمان در شب تاریک است به خاطر اینکه جهان یک آغاز داشت ، بنا بر این در هر جهتی ستاره ای وجود ندارد و مهم از آن اینکه نور از ستاره های بسیار دور دست به خاطر انبساط جهان از طیف مرئی به سمت قرمز انتقال پیدا می کند، بنابراین به تنهایی توانای دیدن آن نخواهیم بود.
سرانجام! دلایل و سرنخ هایی از اینکه چرا آسمان شب تاریک است و چرا نیست پیدا کردیم
______
ترجمم یه جا هایی اشغال داره ! ولی تا حدی که تونستم روانش کردم !
نتیجه نهایی که من گرفتم :
به خاطر بزرگ شدن جهان ، ستاره ها از ما دور میشن و ما نمی تونیم ببینیمشون !

یعنی اگه این اثر داپلر نبود، چندین میلیارد سال بعد شبا هم آسمون روشن بود؟
درست فهمیدم؟