خورشید

[مرضیه]

چرخش خورشید (کوتاه ولی مفید)
خورشید تو استوا مدتی در حدود 25 روز طول می کشه تا دور خودش بچرخه و هرچی از استوا دور بشیم این مدت بیشتر میشه مثلاً تو عرضها ی جغرافیایی به اضافه و منهای 30 درجه حدود 27 روز برای چرخش نیاز داره و این مدت تو قطب ها به 35 روز میرسه و این امر نشان دهند ه ی ماهیت گاز ی خورشیده .

 

[مرضیه]

پاسخ : چرخش خورشید(کوتاه ولی مفید)

نخیرم
هیشکی خنگ نیست
مخصوصاً شما
من نمی دونم کجاش رو بیشتر توضیح بدم ولی اگه منظورتون چراییه قضیه هستش درست نمی دونم
ولی میتونم بگم که همین قضیه باعث میشه میدان مغناطیسی خورشید میل به حلقه شدن پیدا کنه و در امتداد شمال -جنوب نباشه و لکه های خورشیدی بوجود بیان
البته این جواب سوال شما نبود.ببخشید.

 

[SaraN]

هنگامی که ستره ای مانند خورشید ما متولد می شود، می تواند چندین و چند میلیارد سال تقریبا به طور یکسان و یکنواخت نور افشانی کند و سیاره های منظومه خود را از انرژی بهره مند سازد. به هر حال زمانی می رسد که دیگر ذخایر مواد سوختنی در مرکز آن به انتها می رسد و چراغ عمرش خاموش می شود.خورشید می تواند نزدیک به 11 میلیارد سال مداوم نور افشانی کند و درخشان بماند،که از این مدت حدود 5 میلیارد سال را پشت سر گذاشته است.وقتی که در مرکز هسته ای این ستاره ، تمام هیدروژن به هلیم تبدیل می شود،هسته در هم می ریزد و همواره داغ تر می شود.به دور هسته مرکزی هنوز هیدروژن یافت می شود که آن نیز می سوزد و به هلیم تبدیل می شود.مرکز خورشید همواره داغتر و داغتر می شود.در نهایت بر اثر همجوشی هسته ای دیگر هلیم به کربن تبدیل می شود.بر اثر تمام این فرایندها در یک ستاره ی در حال پیر شدن فشار اضافی ایجاد می شود و ستاره به صورت یک غول سرخ متورم می شود.خورشید ما در پایان زندگی خود چنان بزرگ خواهد شد ، که سیاره های درونی (سیاره هایی که میان زمین و خورشید قرار دارند) یعنی عطارد و زهره را می بلعد و زمین را تا 1000 درجه سانتیگراد داغ می کند. در پایان ، خورشید در حال مرگ ، پوشش بیرونی خود را پس می زند و از خود می راند ، هسته خورشید باقی می ماند و به تدریج سرد می شود. ستارگان بزرگتر مدار های خارجی خود را با انفجاری عظیم از خود دور می کنند ، که دانشمندان این پدیده را «انفجار سوپر نوا» می نامند.
با تشکر از توجه شما

 

[Pegi]

پاسخ : خورشید چه زمانی باید بمیرد؟

مرسی از مطلبت!
اینم عکساش! از سایت رشد گرفتم!

 

[Samaneh.Z]

فعالیت های خورشیدی

خورشید تنها ستاره ای است که می توان سطح آن را به دقت مطالعه کرد.

لکه های خورشیدی :

تا جایی که اندازه گیری ها اجازه می دهند ، درخشندگی و دمای خورشید بی تغییر باقی مانده است. با وجود این ، تغییرات کوتاه مدتی در سطح خورشید پدید می آید. ولی این تغییرات ، در تمام موراد چنان کچک مقیاس هستند که نمی اتونند در ویژگی های عمومی خورشید به طور قابل ملاحظه ای تاثیر بگذارند. از جمله این نمودهای مهم در سطح خورشید ، لکه های خورشیدی هستند . لکه ها نشانگز نواحی آشفته ای هستند. ( چیزی شبیه به طوفانهای زمینی ) و تاریکتر از محیط اطراف خود دیده می شوند ، زیرا دمای کمتری دارند. لکه ها بهع آشفتگی های میدان مغناطیسی خورشید مربوطند و الگوی منظمی را در پراندگی خود بر سطح قرص خورشید و همچنین در تغییر تعدادشان ، طی یک دوره ی یازده ساله نشان می دهند. آن ها غالبا به صورت جفت آشکار می شوند که یکی دارای قطبیت مغناطیسی شمال و دیگری جنوب است. آرایش این جفت ها ، در دو نیمکره ی خورشید ، بر خلاف هم است. مشاهدات انجام گرفته حاکی از آنند که گاه تعاد لکه ها و بنابراین شدت فعالت خورشیدی به طور غیر عادی کم است.

رشته هاو فوران ها :

رشته ها به صوت خط های تاریک پیچ و خم دار در بخش هایی از قرص خورشید خودنمایی می کنند.هنگامی که رشته ها در لبه ی خورشید دیده می شوند در می یابیم که توده هایی بزرگ از ماده هستند که در بالای خورشید – تا صدها هزار کیلومتر- گسترش یافته اند چون دمای رشته ها نسبت به خورشید کمتر است ، تاریکتر به نظر می رسند. اما هنگام مشاهده در کنار قرص خورشید (در گرفت های مصنوعی و طبیعی که در آن ها قرص نورانی خورشید حذف می شوند. ) نورانی دیده می شوند. رشته ها هنگامی که در لبه ی خورشید ظاهر می شوند ، فوران نامیده می شوند.
فوران ها معمولا حرکت هایی دارند که هم شامل حرکت ماده به طرف بیرون از سطح خورشید و هم در بعضی از موارد به صورت بارش به طرف سطح است. ( این حرکت ها را می توان به کمک دوربین فیلم برداری اندازه گرفت . )فورانها غالبا با لکه ها و گروه های آن ها وابسته اند و معلوم شده است ، که به آشفتگی های طوفانی شکل میدان های مغناطیسی که لکه هار ا پدید می آورند ، مربوطند. قسمت بیشتر ماده ای که از سطح خورشید پرتاب می شوند و فوران ها و رشته ها را به وجود می آورد ، نهایتا به خورشید باز می گرد.

شراره های خورشیدی :

شراره های خورشیدی ، از آشفتگی های پرانرژی و بسیار جالب توجه در سطح خورشید است. شراره ها اساسا در مدتی که لکه های خورشید به بیشترین مقدار خود می رسند ، پیدیدار می شوند و معمولا با بخشی از سطح خورشید که به شدت آشفته است ، مروبوط هستند. شراره ها تنها چند دقیقه دوام می آورند و شامل آذرخش های بسیار داغ و نورانی و گسیل مقادیر بسیرا زیادی انرژی هتند . آن ها هنگامی که به وجو می آیند که بخشی از گازهای بسیار داغ زیر سطح خورشید ، به سبب آشفتگی مغناطیسی ناشی از لکه ها ، به طرف سطح می گریزد . شراره ها غالبا ، سبب گسیل ذرات پرانرژی از خورشید به منظومه ی شمسی ومی شوند. این ذرات به هنگام مواجهه با زمین ، اشفتگی های مغناطیسی زمینی را به وجود می آورند ، که طوفان هایی در جو بالای زمین هتند.

تاج :

بخش های بیرون تر ، در جو ویژگی های کاملا غیر عادی دارند. در ارتفاع حدود 10000 کیلومتری از سطح خورشید ، دما ناگهان به مقادیر بسیار بالا، از مرتبه ی 10 میلیون درجه می رسد. صعود دما به چنین درجات بالا ، در فواصلی از سطح خورشید روی می دهد که در آن جا چگالی گاز بسیار کم است و بنابریان مشاهده ی این منطقه که دمای بسیار بالایی دراد ، مشکل است. این منطقه که تاج نام دارد ، در مدت گرفت خورشید به آسانی دیده می شود . تاج را با تسکوپ های ویژه ای که تاجنگار نام دارند نیز می توان آشکار کرد. انرژی زیاد تاج توسط لایه ی همرفتی خورشید که درست زیر سطح آن قرار دارد ، تامین می شود. جریان های همرفتی می توانند سبب ارسال موج های ضربه به جو خورشید شوند. و انرژی که این موج ها با خود حمل می کنند ، به طور موقتی در تاج به دام می افتند. مقدار کمی از ماده که به این طریق به تاج منتقل می شوند ، سرانجمام به صورت بادخورشیدی خورشید را ترک می کند.


( گفتم چون مطلب ابتداییه اینجا باشه ، بهتره ، جز اطلاعات عمومیه ! )