جمله ی کلیشه ای قشنگیه ! و کلی , ولی سن معیار همه چیز نیست , یکی که تو سن پایین تر از حد مثلا دبیرستان کشش و توانایی یک بچه دبیرستانی و شاید حتی بیشترش رو داره چرا که نه ؟ بستگی به استعداد و توانایی طرف داره دیگه , اگه واقعا تواناییشو داره میتونه از زمانش استفاده بهینه کنه , اینجوری مثلا فرضا طرف 20 سالگی تخصص یه چیزی رو گرفته , شروع به کار میکنه 25 سالگی 5 سال سابقه و تجربه پیدا میکنه , و یکی 25 سالگی تازه اون مدرکرو میگیره , حالا این افراد شاید جزو استثنا های جامعه باشن .به نقل از mona* :
به نقل از پگاه :خب من قبول دارم اگه طرف خودش تواناییشو داشته باشه خوبه، ولی با این حال به نظرم اون دوران بچگی و بچه بودن رو باید درست تجربه کرد! یعنی یه سری کارا هست که یه بچه 7 ساله میکنه، یه سری کارا خاص یه فرد 12 ، 13 ساله اس، یه سری هم خاص 17 - 18 ساله، و ... بعد حالا ما بیایم به طرف بگیم تو اون بازه ی 17 سلگی و تجربه ها و لحظه هاش رو ول کن بچسب به کارایی که معمولا مال 5، 6 سال بعد تره؟ من خوشم نمیاد
نمیشه هم گفت تو تو جوامع بزرگ باش، یا مثلا تو زودتر برو مدرسه ولی مثل سن خودت رفتار کن! چون ازش انتظار میره، وقتی وارد یه مقطع خاصی میشی، صرف نظر از سنت ازت انتظار دارن متناسب با اون مقطع رفتار کنی، مهم نیست تو الان مثلا 2 سالو جهشی خوندی اومدی دبیرستان ولی دلت میخواد مثل راهنمایی ها باشی، الان بقیه تو رو به چشم یه دبیرستانی میبینن. (صرفا مثال بود )
اثراتش هم، خب همین دیگه، یه سری تجربه ها رو نداره! یه سری اتفاق ها هیچ وقت تو زندگیش واسه اش نمیفته.
در کل نظرم منفیه بیشتر
