من وقتی با بزرگترا صحبت میکنم از"شما"استفاده میکنمو با یه لحن جدی حرف میزنم حتی وقتی با مامان بابام میحرفم B-)
اما تو جمع دوستام در نهایت صمیمیت میحرفم
وقتیم که با کوچیکتر از خودم میحرفم کاملا جدی(پدرانه!!)باهاشون حرف میزنم ینی یه جورایی جوگیر میشم!
من همه جا تقریبا یه جور حرف می زنم
ولی فک کنم باید فرق داشته باشه....
اینجوری بقیه فک می کنن من لات یا بی ادبم به نظرتون؟
آخه من از کجا باید بدونم؟
کسی بهم تذکر نمی ده گفتم لابد اشکالی نداره دیگه
خوب طبیعتا آدم باید لحن گفتارشو با افراد مختلف تغییر بده اگه همین جور که با دوستت صحبت میکنی با مدیرتم همون جوری صحبت کنی که دو روزه اخراجی
البته هر چند با دوستامم با احترام صحبت میکنم
لحن صحبت با پدر و مادر با صحبت کردن با خواهر یا برادر متفاوته و هزار تا مثال دیگه
بنظر من یا باید در کل و همیشه مودبانه حرف زد ؛ یا لحن گفتا ر خودمون رو هنگام بحث با افرادی خاص ؛ مودبانه کنیم .
بنظرم این نوع تغییر لحن ؛ نه تنها لازم هست؛ بلکه مشکلی هم ایجاد نمی کنه .
خوب معلومه طرز حرف زدن ما هر جایی فرق میکنه!
مثلن من اون طوری که با دوستام حرف میزنم نمی تونم با دبیرم حرف بزنم!اگه بزنم چه افتضاحی بشه
خوب جلو معلمو فامیل ادم با شخصیت حرف می زنه ولی با دوستاش راحت تره!
خب ذاتا هر انسانی نسبت به موقعیتی که توش قرار داره لحن و طرز صحبتش فرق میکنه
ولی خب موقعیت ها هم فرق دارن که موقعیتت نسبت به یک فرد رو در نظر بگیری یا یک مکان
مثلا تو محل کار چه با پدرت صحبت کنی چه با رفیقت وقتی موقعیته مکانی ایجاب میکنه با هردوشون تقریبا یه جوری رسمی هستی و رعایت میکنی حتی تن صداتو
ولی خب طرز صحبت با پدر و رفیق قطعا تو جاهای دیگه مثلا خونه یا تنهایی خیلی فرق داره
بهتره هر انسانی بدونه که تو شرایط مختلف با ادمای مختلف چطوری باید برخورد کنه
داخل پارانتز هر لحن و طرز عوض کردنی هم خوب نیستااا(اینکه لحن و طرز گفتارتو به طرز چندشی لوس یا بی مزه کنی تو برخی شرایط اصلا قشنگ نیست:-l:eek: )