گذشته از این بومی گزینی اکثر ما به شهر هایی غیر از شهر خودمون برای تحصیل خواهیم رفت و شاید برای اولین بار به دور از خانواده خواهیم بود.و یه جورایی مستقل بودن رو تمرین میکنیم.با ورود به دانشگاه خیلی چیزا عوض میشه.محیط جدید-دوستان جدیدو..کلا دانشگاه یکم با مدرسه فرق داره1حالا ما تو این محیط جدید چطور عمل خواهیم کرد؟؟؟؟؟؟؟
خیلی پیش میاد که افراد با رفتن به دانشگاه کلا عقایدشون در مورد بعضی چیزها مثلا مذهب یا طرز پوشش یا خیلی چیزای دیگه عوض میشه!!!!!دانش آموزی که همیشه اول وقت نمازش رو میخوند کلا نماز رو میذاره کنار!یا یکی که خیلی نسبت به حجابش حساس بود دیگه براش این چیزا مهم نیستن.و معتقد بودن به این چیزارو هم یه جور عقب موندگی فرض میکنه!!!!این مسائل برا هر دانشجویی ممکنه پیش بیاد.البته عکس این قضیه هم ممکنه.ولی بحث ما افراد نوع اوله!!!!!این تغییر عقاید تا چه حد لازمه؟؟؟؟؟البته من موضوع رو محدود کردم!!!!!اتفاقات زیادی ممکنه بیفته!!!!!ما چه عکس العملی باید داشته باشیم؟؟؟آخه معمولا دیگه پدر و مادر اطلاعات زیادی ندارن از فرزندشون!!!!
البته بازم میگم که برا همه اتفاق نمیفته ها!!ولی باید مواظب بود.چه جوری؟؟؟؟
به نظر من این جور تغییرات به خود طرف و تربیت و عقایدش بستگی داره، این که چه قدر به عقایدش پایبند باشه عامل اصلی این نوع تغییرات هست.
کسی که هنوز نفهمیده چره حجاب داره، چرا نماز می خونه و ... ، وقتی تو محیطی قرار بگیره که توجه به این جور مسائل کمتره و به قول معروف خانواده ای نیست که بهشون "گیر" بده، خب کم کم این عقایدشون کم رنگ و کم رنگ تر میشه و تا جایی می زسه که می گین مثلاً نمازش رو گذاشت کنار...
خیلی با این موافق نیستم که همیشه می گن محیط و جو دانشگاه و شهری که رفتن بده که این جوری شدن! اصل خود طرفه. کما این که دوست ناباب رو هم عامل فساد نمی بینم! مشکل از کسیه که تاثیر میگیره...
حالا این که ما تو این محیط جدید چه طور عمل بکنیم، کاملاً به خودمون بستگی داره...
من خودم تا اون جایی که بتونم سعی می کنم به خاطر یه محیط جدید، عقاید و رفتارم عوض نشه تا صرفاً محبوب باشم یا "هم رنگ" بقیه بشم...
هر کس باید برای عقایدش احترام قائل باشه و با تغییر محیط -اگه به نظرش درستن- عوضشون نکنه... وقتی کسی به درستی و علت کارهایی که انجام میده، ایمان داشته باشه، این قبیل مسائل هم کمتر پیش میان...
به نظر منم حق با نداس!!!!
همه چیز به خود آدم بستگی داره!!!اگه آدم نماز بخونه صرفا واسه اینکه از کسی تقلید کنه یا اینکه ببینه خانوادش دارن نماز میخونن پس اونم باید اطاعت کنه ،این آدم بادیدن آدم های متفاوت قطعا اعتقادش رو به باد مبده و مدام تحت تاثیر دیگران خواهد بود :-\
محیط خواه ناخواه رو آدم تاثیر میذاره ولی این تاثیر میتونه شدید باشه میتونه بر عکس باشه!!!!
الان تو اکثر جاها و بین اکثر مردم دین و پایبند بودن به اعتقادات کار مسخره ایه یا یجور خرافاته!!!!! X-(
مسئله خیلی مهمیه بالا میاریم تاپیک رو که دوستان بخونن "از این رو به اون رو " نشید لطفا یه آشنایی داشتیم که این دبیرستان همیشه تا نافش ریش میذاشت و کلا اول وقت نماز میخوند و میرفت مسجد و جمعه ها نماز جمعه میرفت و و و و و و و الان باید شهردای جمعش کنه واقعا
دلیلشم همینه که کاری که انجام میداده و رفتاراش کلا چیزی نبوده که بهشون از اعماق وجود اعتقاد داشته باشه! عادت کرده بوده به خاطر خانواده اینا یا زوری بوده دیگه! بعد میاد جو گیر میشه البته اصولا این اشخاص فک نمی کنن مشکل از خودشونه عادت دارن بگن دوست ناباب و اینا! که من اصلا موافق نیستم! دبیرستان ما سه تا دوست بودیم هر کدوم تو یه فاز! تا آخرشم هیچ تاثیری رو هم نداشتیم
پیشنهاد میشه تکلیف خودتون رو با خودتون مشخص کنین زودتری نمیشه گفت به کسی عوض نشو! فقط می گم تو این تابستونی بیشتر به کاراتون فک کنین تا به درستی و غلطی کاری که انجام میدادین ایمان بیارین B-) مثلا یه ماه از مهر که گذشت تیپتون عوض نشه! نرین روز اول از یه کاری بد بگین ( کلا نظر ندین مجبورتون نکردن که؟!! ) دو ماه بعد ببینن خودتون دارین همین کارو می کنین :) یه مقدار بین بچه ها هم سوژه میشین و همه در مورد تغییرتون حرف میزنین