به نقل از lof :
شبانه دیگه چه صیغه ایه ؟ نمیدونستم خوشحال شم که کل دانشگاه آشنا در اومدن یا حرص بخورم که شریف با این رتبه ش با من قبول شده و یه سری مقایسه های خاله زنکی احمقانه ی مرسوم در سال کنکور اونجا هم بساط خاله زنک بازیِ "رتبه ت چنده ؟" و "سهمیه ت چیه ؟" و "شبانه ای یا روزانه؟" و "کدوم منطقه ای؟" بیش از پیش برقرار شد .
رفتم نفرات برتر رشته‌های دیگه رو دیدم، بعد گفتم برگردم دقیق‌تر ببینم نفرات برتر تجربی از کدوم شهرا هستن. همینطور داشتم نگاه میکردم که یهو دیدم دوتا رتبه 10 داریم و یکیشون خودمم! واقعا لحظه عجیبی بود. از سال‌های قبل انتظار داشتیم آقای حسینی بای باهامون تماس بگیرن ولی اون سال با کسی تماس نگرفته بودن به مامانم و آبجیم که توی خونه بودن گفتم رتبه ده کشور شدم ولی باور نمیکردن. میگفتن دروغ میگی، تو که میگفتی خراب کردم و هیچی نمیشم
بازم خوبه آبجیم دید قبول کرد ولی مامانم حتی عکسمو هم دید باور نمیکرد میگفت دروغه. حتی زدیم شبکه خبر و داشتن اسممو زیرنویس میکردن، بازم مامانم باورش نمیشد!
1یادش بخیر حدودای ساعت 9، 10 صبح بود که توی سایت بودم و داشتم با یکی از بچه‌ها توی چت باکس صحبت میکردم که یهو بهم گفت نفرات برتر اعلام شدن. منم سریع پریدم سایت سنجش که ببینم ده تای اول کیا شدن. نفرات برتر تجربی رو که دیدم، در لحظه اول قیافه‌ها برام جدید بودن و جز یکی دونفر بقیه رو نمیشناختم. بعد گفتم خوش به حالشون که رستگار شدن
خلاصه که اینطور فهمیدیم نتیجه‌مونو
همون صبحش هم با سر و وضعی که داشتیم، سریع رفتیم برای مصاحبه صداسیما
اولین مصاحبه‌ای بود توی عمرم که داشتم و خیلی هول شده بودم که چی بگم
بعد تا عصر همینجوری تلفنم داشت زنگ میخورد. من که دیگه حوصله‌ام سررفت گوشیمو خاموش کردم ولی خانواده تا چندروز همینطور پذیرای تبریکات بودن!
عصر هم حدودای ساعت 5، 6 بود که کارنامه‌ها رو گذاشتن و درصدهامونو دیدیم. درصدها از چیزی که حساب کرده بودم، پایین‌تر شده بودن حتی
تهشم رفتیم پزشکی دانشگاه تهران. هدفی که از اول سال دوازدهم برای خودم تعیین کرده بودم :)
