ﻣﻦ ﻳﻪ ﺍﻳﺪﻩ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻓﻚ ﻧﻜﻨﻢ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﻪ: ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺯﺑﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻤﭙﺎﺩﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮﻱ ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺱ ﻡ ﭖ ﺍﻟﻒ ﻭ ﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺸﻪ!ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻲ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺣﺮﻭﻑ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺸﻪ. ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ ﺁﺳﻮﻥ ﺑﺸﻪ ﻳﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﺶ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻡ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻧﻲ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻭﺍﺳﺶ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻪ! ﻳﻪ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﻱ ﻫﺲ ﺗﻮ ﺫﻫﻨﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻱ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻠﻖ ﺑﺸﻪ ﺗﻮﺵ.ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺜﻼ ﻳﻪ ﺳﺮﻱ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻛﻪ ﺧﻼﺷﻮﻧﻮ ﺣﺲ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻪ!ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺳﺮﻱ ﺻﻔﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻳﻢ ﺍﻣﺎ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﻴﺎﻧﺸﻮﻥ ﻧﻤﻴﻜﻨﻦ!ﻳﻨﻲ ﻳﻪ ﺳﺮﻱ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻪ ﺳﻤﭙﺎﺩﻱ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻩ! ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺭﻱ ﻳﻪ ﺟﻮﺭ ﺁﭖ ﺗﻮ ﺩﻳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻛﻠﻤﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻪ ﻧﻮﺁﻭﺭﻱ ﺍﺯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ ﻣﻌﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺜﻼ ﺍﺯ ﻧﻮﻋﺸﻮﻥ(ﺍﺳﻢ ﻓﻌﻞ ﺣﺮﻑ ﻭ ﺍﻳﻨﺎ) ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻱ ﺷﻜﻞ ﻛﻠﻤﻪ ﺷﻮﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻪ . ﻣﺜﻼ ﻓﻌﻞ ﻫﺎ ﭘﻨﺞ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺎﺷﻦ ﻳﺎ ﻣﺜﻼ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺍﻭﻟﺸﻮﻥ ﺑﺎ ﺱ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﻪ! ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺭﻱ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻧﺸﻢ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﺳﻮﻥ ﺗﺮﻩ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻡ ﺑﻮﺩ!(ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ!).