من خودم فکر میکنم ایده آل ترین حالت ها رو از پدر و مادرم به ارث بردم(100 درصدش رو نه)
مامانم به اصطلاحات امروزی نرد و درسخون(خرخون) بوده ولی خب خیلی جالبه برای کنکور درس نخونده یعنی تست اینا هیچی تقریبا صرفا معدل دیپلمش 19.90 شده کارنامشم نشونم میده همش 20 عه جز یه هندسه اون وسط 17 شده بوده
از همه بدتر نحوه انتخاب رشتش بوده که رادیولوژی شهید بهشتی رو زیر کار درمانی دانشگاه ایران زده بوده و در نهایت هم رفت میکروبیولوژی آزاد خوند(فکر کنم آزاد اون کمی اچیومنت بیشتری داشته)
بابام تنبل دو عالم ولی باهوش بوده(تنبل که میگم همین الانم برای کارای کاردرمانی بهش تکلیف میدن اسمتو بنویس 11 شب تازه یادش میوفته باید تکلیفاشو بنویسه)
کنکورشم خودش میگه سر جلسه خراب کرده یعنی استراتژی اشتباه زده کارشناسی رو آزاد خوند ارشد رو علموص
ولی خب دلم میخواست مامانم هم ارشد میخوند هر چند واقعا حق میدم شرایطش نبود براش هیچ وقت(3 تا بچه به فاصله 3 سال خب کلا دور میشه طرف از فضای درس)
هر چند همین الانشم تو مسائل بابام خب یه بخش هاییش رو تخصص دارن بالاخره
من حس میکنم خب یکمی هوشم شبیه بابامه و یکمی هم خرخونیم شبیه مامانم
البته نه به شدت و کیفیت اونا
در کل به نظرم مدرک اکادمیک مهم نیست خیلی
خودت مهم هستی که میخوای چقدر دانش تحصیلتو استفاده بکنی و چقدر حرفه از اینور اونور یاد بگیری
وگرنه دیپلم ردی میشناسم وارد تر به مسائل تخصصی دیگران
)
