پاسخ : روانشناسی ُ روان کاوی در ایران
سلام بچه ها
در مورد دغوای روان شناس و روان پزشک بذارین یه توضیحکی بدم من
یه psychoatrist داریم . ترجمه شده به روان پزشک
اینا اول هفت سال پزشکی می خونن . بعد دوره رزیدنتی رو می رن روان پزشکی . تو این دوره هم داروهای روانی رو می خونن هم تشخیص و هم درمان کلامی . اینا همونایی هستن که تابلو مطبشون سفیده و روش زده روان پزشک
یه clinical psychotrapist داریم. این بنده خدا روان درمانگر بالینی هستش . یعنی کسی که دوره لیسانس و ارشد و بعضا دکتری داره تو روان شناسی بالینی . اینو تو ایران بهش می گیم روان شناس بالینی (من از اینام
یعنی دانشجو سال آخر کارشناسی روان شناسی بالینی ام)
ما همونایی هستیم که تابلو هامون سبزه و بالاش نوشته روان شناس بالینی .
ما هم از داروها اطلاع داریم . ولی نه به اندازه این که تجویز کنیم .
ولی در عوض برای دکتر شدن بیش از ده سال کار تخصصی روی درمان های کلامی و ... کردیم . (در مقایسه با دو سال روان پزشک ها) برای همین معمولا روان شناس های بالینی تبحر بیشتر توی درمان کلامی و غیر دارویی دارن . (وقت بیشتری هم می ذارن . مثلا ویزیت یه روان پزشک معمولش تو یه جلسه بیست دقیقه بشه واسه روان شناسا طولانی تره . یه ساعت)
برای همین دکترهای روان پزشک و روان شناس معمولا به صورت تیمی کار می کنن .
مثلا یکی با مشکل اختلال شخصیت دو قطبی که افسرده هم شده میاد پیش ما ، بهش می گیم برو پیش روان پزشک . یه ماه که قرص خوردی بعد بیا پیش ما که رو سایر جنبه هات کار کنیم .
روان پزشک ها هم که معمولا حوصله بیست جلسه سر و کله زدن با بیمار رو ندارن بخش های روان درمانی کلامی رو ارجاع می دن به روان شناس ها . ولی قاعده اینه که خودشون هم بتونن .
خوب این شد دو تا
حالا روان کاو یا psychoanalist
روان کاو ها هم می تونن پزشک عمومی یا متخصص بیماری های روانی باشن ، هم ارشد و دکتری های روان شناسی بالینی ، ولی هر دو گروه باید برن دوره تخصصی روان کاوی بگذرونن . (دوره های روان کاوی چه تو ایران چه تو امریکا مال دانشگاه ها نیست . آزاده . یه جورایی خیلی آکادمیک حسابش نمی کنن . یه جور هنره!!! )
من اگه خیلی پولدار بودم می رفتم پیش یه روان کاو حساااابی . مثل یکی از استادامون تو دانشگاه تهران که کمه کم ساعتی 300 می گیره می شینه باهات حرف می زنه !!!
و حالا روان شناس عمومی psychologist همونیه که می شینه تحقیق و بررسی می کنه . مثلا تو زمینه روان شناسی هنر ، روان شناسی جنایی ، روان شناسی تبلیغات ، روان شناسی اجتماعی ، روان شناسی اعتیاد !!!
آها ! یکی دیگه از اعضای خانواده مون جا موند
اونایی که تابلو شون سبزه و زیرش نوشته مشاور
اون بنده های خدا هم آدم های خوبین . بی خطرن . من هنوز نفهمیدم دقیقا چیکار می کنن
ولی این کاربردی که شما از روان شناسی مد نظرتونه که برین درد و دل کنین و راه نمایی و اینا ، فکر کنم مال ایناست
ما تو روان شناسی بالینی بیشتر روی مشکلات و اختلالات زووم می کنیم . (البته آدم های معمولی که مشکل معمولی دارن هم میان پیشمون . قدمشون روی چشم )
ولی یه چیز مهم !
روان شناسی تو ایران عمدتا یه چیزی شبیه خاله درمانیه !!! یعنی بیشتریا عملا کار علمی نمی کنن . روان پزشک ها خیلی هاشون سرسری بیمار رو می بینن و یه قرصی می دن و به روان درمانی توجه جدی نمی کنن . روان شناس ها هم خیلی هاشون مهارت لازم رو ندارن و نقش عمه تون رو وقتی می رین پیشش درد و دل می کنین به عهده دارن، با این فرق که چهار تا کلمه قلنبه سلنبه توش می ندازن . ولی از حق نگذریم خوب و دقیق و علمی هم هست توشون
من حتی تو هیات علمی های دانشگاه تهران هم انواع مختلف (روان پزشک خوب ، روان کاو عالی ، روان شناس بالینی ماهر ، عمه درمانگر ، خاله تراپیست و ... ) رو دیدم
خودم هم یه دوره یه مرکز خیریه خاله درمانی به سبک روان شناسی انجام می دادم که الان توبه کردم
منحصر به روان درمانی نیست