مشکل از کجاست ؟!

[pariya]

دیروز به جامعه ی خود فکر کردم ، به حرف های اطرافیانم توجه کردم ،به مسائلی که در جامعه ی کنونی ماست ! از جامعه ای که در آن زندگی می کنم بدم آمد !
جامعه از چه کسانی تشکیل میشود ؟ همین جامعه ی سمپادیا ی خودمان، زیر مجموعه ای از همین جامعه است.
در جامعه ی ما ، مسئولین انتقاد پذیر نیستند ، حاضر به قبول اشباه خود نیستند ! در جامعه ی سمپادیا چطور؟
چرا بحث هایمان همه اش در توهین به یکدیگر خلاصه میشود ؟ چرا فلان کاربر ادعایش این است ، که هر چه به من گفتند ، عقب نکشیدم (بیشتر جوابش را داده است ،هرچه توهین کرد ،بیشتر توهین کرده است ! )
در جامعه به نظرات دیگران احترام نمیگذارند ، در جامه ی سمپادیا چطور ؟
چرا وقتی در فلان زنگ چیپس و پفک میخوریم ( در واقع به معلم توهین میکنیم ) با علاقه و خنده آن را در حرف بزن مینویسیم و لایک هم میگیریم ؟!
(شاید بعضی حرکات به نظرمان کوچک و کم اهمیت باشد اما..... )
چرا زنگ قرآن ، هنذفری در گوشمان است ، و آهنگ گوش میکنیم ؟؟ چرا هر کتابی را با هر نویسنده ای (که اصلا مشخص نیست این نویسنده با چه هدفی این کتاب را نوشته است) میخوانیم و به حرف هایش فکر میکنیم ! اما قرآن را باز نمیکنیم ؟؟
تنها بلدیم به گذشته ی خود افتخار کنیم ،من از تبار فلانم .حال چگونه ایم ؟ تو که این مملکت را میسازی ، به الانت افتخار می کنی ؟ چرا نمی آیید این صفحه از تاریخ را با افتخار بنویسیم ، تا نوه هایمان به گذشته شان افتخار کنند ؟
آریایی هستیم ! آریایی بودن برای بعضی هایمان در تخت جمشید خلاصه شده است ! سنگ هایش را دارند میدزدند ! آی فلان میکنند ، این ها میخواهند ما عرب پرست باشم ، ازش محافظت نمیکنند ،چه کسی روی سنگ هایشان فحش های انتخاباتی مینویسند ؟
چرا برای اثبات هخامنشی بودنمان به سنگ احتیاج داریم ؟ چرا رفتارمان را طوری نمیکنیم که نشان دهنده ی اصالتمان باشد ؟
نجابت زنان آریایی چگونه بود ؟ نجابت زنان ما چطور است ؟
"ما" ضمیر ما ، همان آینده سازان این مملکت و مسئولین این جامعه خواهند شد ، بیایید کمی خودمان را اصلاح کنیم !

 

[AUGUST II_PRINCE OF SAMPA]

ﭘﺎﺳﺦ : ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟!

ما که کلا ایرانی نیستیم
عذر میخام ولی متوجه نشدم
یعنی میخایم در مورد مشکلات جامعه ی سمپاد حرف بزنیم؟
مشکلات مسیولینو سازما نها و بخصوص سمپاد؟
درمورد جامعه و مشکلاتش؟
یا کلا هیچ کدوم
یک احساسی بهم میگه حرفایی که زدی درسته اما شاید تا حدیشم سیاه نمایی باشه
اما اکثرشو قبول دارم

 

[pariya]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

ما که کلا ایرانی نیستیم
عذر میخام ولی متوجه نشدم
یعنی میخایم در مورد مشکلات جامعه ی سمپاد حرف بزنیم؟
مشکلات مسیولینو سازما نها و بخصوص سمپاد؟
درمورد جامعه و مشکلاتش؟
یا کلا هیچ کدوم
یک احساسی بهم میگه حرفایی که زدی درسته اما شاید تا حدیشم سیاه نمایی باشه
اما اکثرشو قبول دارم

خب همه ی این ها به هم مربوطه .
جامعه الان وضعیت خوبی نداره ، وقتی نگاه میکنی میبینیم که مثلا یکی از عللش مثلا همین وضعیت الان ماست ، ما به عنوان یک سمپادی فقط ادعا داریم ،در صورتی که اصلا اون طور که توقع میره نیستیم و خب باید بیایم خودمون رو صلاح کنیم یا نه ؟

 

[ساقي]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

همه ی این ها به خاطر اینه که در ایران هنجار شکنی شده ارزش !
شاید اصلاح کردن این مسئله بیشترش باید توسط مردم صورت بگیره اما علت به وجود اومدنش ما نیستیم .
باید قبول کرد که توی این دوره زمونه هیچ کس از سلامت روانی کامل برخوردار نیست . همه ی ادم ها به نحوی عصبانی و مضطرب هستن . دوست دارن این همه تنش رو یه جوری تخلیه کنن . اما کمتر پیش میاد شیوه ی مناسبی بشه پیدا کرد . بنابراین نسبت به هر چیزی که محدود و مقیدشون می کنه واکنش تدافعی نشون می دن .
برای همینه که موقع حرف زدن همه می دونن چه کاری رو باید انجام داد و چه کاری رو نباید اما وقت عمل کردن که میشه اگر بخوای درست برخورد کنی بهت فشار زیادی میاد .
بعد از این هم که اشتباهی رو انجام دادی باید راهی برای اروم کردن وجدانت پیدا کنی می زنی به جاده خاکی و افتخاراتی رو که شاید اصلا هیچ ربطی به تو نداره رو میکشی وسط یا خیلی ها می زنن به بی خیالی و همه ی مسائل مهم و جدی عالم رو به مسخره می گیرن .
یعنی در کل داریم هر لحظه دل خودمون رو خنک می کنیم همین !
به نظر من برای برطرف کردن غالب مشکلات باید اول از ادم ها شروع کنیم اون هم نه با اموزش دادنشون و اجبار و تلقین و چیز ها ی از این قبیل بلکه با تامین ارامش و درمان روانشون !

 

[pariya]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

همه ی این ها به خاطر اینه که در ایران هنجار شکنی شده ارزش !
شاید اصلاح کردن این مسئله بیشترش باید توسط مردم صورت بگیره اما علت به وجود اومدنش ما نیستیم .
باید قبول کرد که توی این دوره زمونه هیچ کس از سلامت روانی کامل برخوردار نیست . همه ی ادم ها به نحوی عصبانی و مضطرب هستن . دوست دارن این همه تنش رو یه جوری تخلیه کنن . اما کمتر پیش میاد شیوه ی مناسبی بشه پیدا کرد . بنابراین نسبت به هر چیزی که محدود و مقیدشون می کنه واکنش تدافعی نشون می دن .
برای همینه که موقع حرف زدن همه می دونن چه کاری رو باید انجام داد و چه کاری رو نباید اما وقت عمل کردن که میشه اگر بخوای درست برخورد کنی بهت فشار زیادی میاد .
بعد از این هم که اشتباهی رو انجام دادی باید راهی برای اروم کردن وجدانت پیدا کنی می زنی به جاده خاکی و افتخاراتی رو که شاید اصلا هیچ ربطی به تو نداره رو میکشی وسط یا خیلی ها می زنن به بی خیالی و همه ی مسائل مهم و جدی عالم رو به مسخره می گیرن .
یعنی در کل داریم هر لحظه دل خودمون رو خنک می کنیم همین !
به نظر من برای برطرف کردن غالب مشکلات باید اول از ادم ها شروع کنیم اون هم نه با اموزش دادنشون و اجبار و تلقین و چیز ها ی از این قبیل بلکه با تامین ارامش و درمان روانشون !

دقیقا اینکه هنجارشکنی ارزش شده رو قبول دارم ولی ربط بقیه رو به حرف های خودم نفهمیدم
ببین اگه همه بشینن به این امید که باید مردم درستش کنن نه ما ، هیچ اتفاقی نمیفته ! چون مردمم هم همین جمله رو به خودشون میگن

 

[sayna]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

سوالا و مسائلی که توی تاپیک مطرح شده خیلیاشون توی تاپیکای دیگه بحث شده راجع بش ، اما خب فعلا ادغامی نمیشه صورت بگیره .

در جامعه ی ما ، مسئولین انتقاد پذیر نیستند ، حاضر به قبول اشباه خود نیستند ! در جامعه ی سمپادیا چطور؟

بله در جامعه مسئولین مسئولیت پذیر نیستند چون در نقش خودشون کاملا قرار نگرفتن و براشون این ارزش که " مسئول" ِ یک کاری هستن درونی نشده . پس برای همین با جون و دل کار نمی کنن و به گروه احساس مسئولیت نمی کنن و همین باعث میشه اشتباه کنن . و بعد هم اشتباهشون رو به گردن نگیرن . در جامعه سمپادیا ، ببینید هر جایی که قدرت وجود داره و یکی از یکی بالا تره ، یک سری فساد هست ، حالا اگر نشه گفت فساد ، اما یک سری مشکلات این قبیل گروه ها هست . توی سمپادیا هم نمیشه کتمان کرد و اثبات کرد که همه توی نقشی که دارن بهترینن و احساس مسئولیت شدید می کنن به نقششون و وظایفشون .

چرا بحث هایمان همه اش در توهین به یکدیگر خلاصه میشود ؟ چرا فلان کاربر ادعایش این است ، که هر چه به من گفتند ، عقب نکشیدم (بیشتر جوابش را داده است ،هرچه توهین کرد ،بیشتر توهین کرده است ! )

قبول ندارم که همه‌ی بحثامون توهینه ( اگر منظورت سمپادیاست ) . خب کلا فلسفه‌ی دعوا ها و بحث ها هم اینه که رسیدن به قدرت ( نه صرفا مدیر شدن ) مهم شده توی کاربرا و این باعث میشه برای هر چیز بی ارزشی دعوا کنن . و کلا روحیه کل انداختن توی جوانان مملکت بالاست ! :د گروه سنی بچه ها هم توی سنین حساسی هست . حساسیت های زیادی داریم توی این سنا .

در جامعه به نظرات دیگران احترام نمیگذارند ، در جامه ی سمپادیا چطور ؟

احترام باید تعریف شه . اگر احترام به این معناست که نظر همه افراد توی تصمیم گیری دخیل باشه ، خب نه معلومه که نه !چون اصلا درست نیست . اما من فکر می کنم نظر کاربرا تا حد زیادی محترم شناخته میشه . یعنی کاربرا در هر زمینه ای حق انتقاد رو دارن . البته سمپادیا هم یه جامعست و قطعا جامعه آرمانی نیست و نمی تونه باشه . اما فکر کنم نسبت به خیلی جوامع مجازی ( و حقیقی حتی ) ، جایگاه خوبی داریم در این زمینه .

چرا وقتی در فلان زنگ چیپس و پفک میخوریم ( در واقع به معلم توهین میکنیم ) با علاقه و خنده آن را در حرف بزن مینویسیم و لایک هم میگیریم ؟!
(شاید بعضی حرکات به نظرمان کوچک و کم اهمیت باشد اما..... )
چرا زنگ قرآن ، هنذفری در گوشمان است ، و آهنگ گوش میکنیم ؟؟

بحث احترام ، یک سری قوانین توی یک سری جوامع تنظیم میشن که باز هم برای افراد اون جامعه درونی نمیشن . یعنی چی؟ یعنی بچه های کلاس براشون جا نیفتاده چرا نباید چیپس و پفک بخورن و همین باعث میشه احساس تعلقی نکنن راجع به اون قانون و این مشکل کادر مدرسه و سیستم آموزشی که برای قوانینی که میاره دلیل نمیاره و بچه ها توجیه نمیشن .
راجع به زنگ قرآن هم اگر اکثر بچه ها اینجورین میشه نتیجه گرفت احساس نیاز نمی کنن به اون درس .

چرا هر کتابی را با هر نویسنده ای (که اصلا مشخص نیست این نویسنده با چه هدفی این کتاب را نوشته است) میخوانیم و به حرف هایش فکر میکنیم ! اما قرآن را باز نمیکنیم ؟؟

این واقعا ربطی نداره به بحث ، کاملا اعتقادیه نه اجتماعی .

راجع به بقیه ش هم حرفی ندارم، فقط تاپیک در هم بر همیه ، بحث منسجم نداره ...

 

[pariya]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

سوالا و مسائلی که توی تاپیک مطرح شده خیلیاشون توی تاپیکای دیگه بحث شده راجع بش ، اما خب فعلا ادغامی نمیشه صورت بگیره .بله در جامعه مسئولین مسئولیت پذیر نیستند چون در نقش خودشون کاملا قرار نگرفتن و براشون این ارزش که " مسئول" ِ یک کاری هستن درونی نشده . پس برای همین با جون و دل کار نمی کنن و به گروه احساس مسئولیت نمی کنن و همین باعث میشه اشتباه کنن . و بعد هم اشتباهشون رو به گردن نگیرن . در جامعه سمپادیا ، ببینید هر جایی که قدرت وجود داره و یکی از یکی بالا تره ، یک سری فساد هست ، حالا اگر نشه گفت فساد ، اما یک سری مشکلات این قبیل گروه ها هست . توی سمپادیا هم نمیشه کتمان کرد و اثبات کرد که همه توی نقشی که دارن بهترینن و احساس مسئولیت شدید می کنن به نقششون و وظایفشون . قبول ندارم که همه‌ی بحثامون توهینه ( اگر منظورت سمپادیاست ) . خب کلا فلسفه‌ی دعوا ها و بحث ها هم اینه که رسیدن به قدرت ( نه صرفا مدیر شدن ) مهم شده توی کاربرا و این باعث میشه برای هر چیز بی ارزشی دعوا کنن . و کلا روحیه کل انداختن توی جوانان مملکت بالاست ! :د گروه سنی بچه ها هم توی سنین حساسی هست . حساسیت های زیادی داریم توی این سنا . احترام باید تعریف شه . اگر احترام به این معناست که نظر همه افراد توی تصمیم گیری دخیل باشه ، خب نه معلومه که نه !چون اصلا درست نیست . اما من فکر می کنم نظر کاربرا تا حد زیادی محترم شناخته میشه . یعنی کاربرا در هر زمینه ای حق انتقاد رو دارن . البته سمپادیا هم یه جامعست و قطعا جامعه آرمانی نیست و نمی تونه باشه . اما فکر کنم نسبت به خیلی جوامع مجازی ( و حقیقی حتی ) ، جایگاه خوبی داریم در این زمینه . بحث احترام ، یک سری قوانین توی یک سری جوامع تنظیم میشن که باز هم برای افراد اون جامعه درونی نمیشن . یعنی چی؟ یعنی بچه های کلاس براشون جا نیفتاده چرا نباید چیپس و پفک بخورن و همین باعث میشه احساس تعلقی نکنن راجع به اون قانون و این مشکل کادر مدرسه و سیستم آموزشی که برای قوانینی که میاره دلیل نمیاره و بچه ها توجیه نمیشن .
راجع به زنگ قرآن هم اگر اکثر بچه ها اینجورین میشه نتیجه گرفت احساس نیاز نمی کنن به اون درس . این واقعا ربطی نداره به بحث ، کاملا اعتقادیه نه اجتماعی .

راجع به بقیه ش هم حرفی ندارم، فقط تاپیک در هم بر همیه ، بحث منسجم نداره ...

اول کشور ما جمهوری اسلامیه ! قوانینش(قانون اساسی ) براساس او ن نوشته شده ،قرآن هم از این بحث جدا نیست !
قرآن هم کتاب درسی نیست که بهش احساس نیاز شه یا نشه !
احترام :حرمت داشتن ،بزرگ داشتن ، حرمت ، پاس ، بزرگداشت
احترام اصلا به این معنا نیست که همه ی نظرات رو بپذیریم ، مودبانه برخورد کردنه !

 

[ساقي]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

دقیقا اینکه هنجارشکنی ارزش شده رو قبول دارم ولی ربط بقیه رو به حرف های خودم نفهمیدم
ببین اگه همه بشینن به این امید که باید مردم درستش کنن نه ما ، هیچ اتفاقی نمیفته ! چون مردمم هم همین جمله رو به خودشون میگن

ببین شما پرسیدی مشکل از کجاست من هم می گم مشکل از مردم نیست . رفتار ها ی اشتباه رو مردم (و ما) مرتکب میشن ولی چی باعث میشه این کارها رو انجام بدن چیز دیگه ایه . در کل خواستم این منظور رو برسونم (که ظاهرا نرسیده ) که برای درست شدن این باور که "هنجارشکنی یک ارزش است " باید عاملی رو که این باور رو ایجاد کرده پیدا کرد و درستش کرد . و این خیلی کلی تر از اینه که صرفا بگیم " باید از خود شروع کرد " و یه همچین چیزایی . :)
من دارم داد می زنم بابا عزیز من جان من حال مردم بده ! شما کامپیوترت ویروسی بشه ازش انتظار داری همه ی ستوراتتو درست و بدون نقص اجرا کنه ؟ نمیشه که !

 

[sayna]

پاسخ : مشکل از کجاست ؟!

اول کشور ما جمهوری اسلامیه ! قوانینش(قانون اساسی ) براساس او ن نوشته شده ،قرآن هم از این بحث جدا نیست !
قرآن هم کتاب درسی نیست که بهش احساس نیاز شه یا نشه !

باشـه ، کشور اسلامی اما دلیلی نداره مردم همه مسلمون واقعی باشن .
احساس نیاز هم زوری نیست که چون قرآن قرآنه باید خونده شه .

 

[sabili]

مشکل از اونجایی شروع شد که هر کسی تصمیم گرفت بدون توجه به انسان های دیگه پیشرفت کنه و همه رو زیر پا بزاره
مشکل از اونجایی شروع شد که که با اسم اسلام و مسلمونی هرکاری کردن
مشکل از اونجایی شروع شد که یادمون رفت انسانیم و باید انسانیت به خرج بدیم تو زندگیمون
مشکل اینه که هیچ کس فک نمیکنه چرا اون ؟ همه هر اتفاقی که بیفته میگن چرا من ؟
مشکل اینه که ادمای خوب رو احمق فرض میکنن ساده ها رو پخمه و مهربونا رو الاغ
مشکل اینه که هرکسی انتظار داره طرف مقابلش خواسته هاشو بر اورده کنه بدون توجه به توانایی ها ی طرف
مشکل زیاده نمیشه حلش کرد ولی بهترین کار اینه حداقلش از خودمون شروع کنیم .حداقل کاری که میتونیم برای جامعمون بکنیم اینه که خودمون خوب باشیم .من و تویی که اینده ساز این مملکتیم ماییم که اینده رو میسازیم و چه بهتر سعی کنیم خوب بسازیمش تا بعد ها نگن نسل قبل نسلی بود که شکست و له شد و سوخت اما کاری برای خودش نکرد و با بدی های جامعه ساخت . نزاریم بگن نسلی بودن که نشستن و نگاه کردن هر بلایی سرشون اومد .

 

[Elaheh_nas]

جمهوری اسلامی ایران
در حالیه که نه جمهوریش دزسته نه اسلامیش

دانشگاه آزاد اسلامی
در حالی که نه دانشگاهش عموما درسته نه اسلامیش

آموزش و پرورش
در حالی که آموزشش کمرنگه و پرورشی توش وجود نداره

بانک ملی ایران
در حالی که مال مردم نیس

لاضرر و لاضرار فی الاسلام
در حالی که تو اسلامی که جامعه ما میگه هم ضرر هس هم ضرر رسوندن

سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان
در حالی که هیچ روشی برای تشخیص استعداد ندارن

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
باید اسمش می شد وزارت گیردادن به افرادی که علیه انقلاب به نظر میرسن

اصلا خود انقلاب اسلامی
باید اسمش میشد از چاه درآمدن و به چاه افتادن. یا انقلاب رسیدن به فساد با اسلام

عربی زبان قرآن
باید بشه عربی بالاترین ضریب عمومی کنکور

دین و زندگی
باید بشه سوالات دینی و کنکور

مسئله اینه که ما میدونیم باید چیکار کنیم و چیو درس کنیم و به چی برسیم
ولی با اسم اون هدف داریم یه غلطای اضافه‌ای میکنیم که مملکتمونو به گند کشونده

 

[Gadfly]

احتمالا مشکل از جایی شروع شد که بعضیا (برای مثال) گفتن:"قطعا بهترین و کاملترین دین ، اسلام است"
: )))

 

[A M I N]

ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟!

از من.

حالا باید چه گوهی بخورم؟

 

[solo]

قطعا اینکه کسی قرآن میخونه یا نه فقط به خودش و خدای خودش مربوط میشه
در مورد اینکه اسلام کاملترین دین هست یا نه، فقط زمانی میشه نظر داد که دین کامل، کامل، هم اجرا بشه، نه فقط بخش های انتخابیش، و بعد به نتیجه خیره شد.. تا این لحظه که این اتفاق نیفتاده

 

[dinsiora]

این بحث بی فایده تربین بحثیه ک میشع کرد
خب سرمون تو کار خودمون باشع مجبوریم عقایدمونو بزور بکنیم تو حلق همدیگع؟

 

[رحمتی!]

مشکل از اینه که ما فقط حرف می زنیم و کجاست آن عمل و از همه انتظار داریم به جز خودمون !!!

 

[dinsiora]

اتفاقا بهتر نیس نظر بدیم تا اشکالاتمونو بفهمیم

ن اینکع بزور بخوایم بگیم ما راست میگیمبعدشم من معتقدم هنوز عقاید و اعتقاداتم درست حسابی شکل نگرفتع ک بخوابم برای اثبات درستیش بحث کنمشما رو نمیدونم

 

[dinsiora]

اینم بگم سرتون تو کار خودتون باشه غلطه
چون یه بخشیش امر به معرو ف و نهی از منکره که من کلا نمیفهمش

والا من حکمت این امر و نهیو درک نمیکنممگ خود خدا نگفتع تو زندگی همدیگع تجسس نکنید

 

[dinsiora]

اها بله
نه منظورم اون نبود منظورم این بود ممکنه چیزهای تو ذهن و پیش فرضا غلط باشه به همین دلیل لازمه بدون تعصب حرف زد

قبول داری این ی بحثیع ک هیچوقت کسی توش نبرده..فقط همع زور زدن بگن ک اونا درست میگنواس همین من ب شخصه بحث دراینبارع رو بی فایده میدونم
شایدم اشتباه میکنم..نمیدونم

 

[مُهَنّـــا]

من احساس میکنم تو بین ماها مطالبه گری کم شده. یاد نگرفتیم مطالبه گری بابت مسائل مملکتی حق ماهاست. چرا باید بزرگترین تصمیمات کشوری که مربوط به آینده خودمون و نسل های بعدمونه در خفا گرفته بشه؟
مطالبه گری که فقط انتقاد نیست . میشه توضیح خواستن از مسئول باشه، میشه انتظار انجام کاری از یه مقامی باشه. میتونه گزارش کار گرفتن از یه ارگانی باشه.
این مسئله باید جا بیفته که رئیس مجلس خودش بیاد بین دانشجوها و مردم پاسخگوی سوالات باشه. رئیس قوه قضائیه بیاد پاسخگو باشه. به نظر من اینکه حتی رهبری هم پاسخگوی سوالات مردم باشه چیز بدی نیست.
اینکه من از رئیس قوه قضائیه بپرسم چرا فلان اقدامی در مقابله با کارگرا صورت گرفت نه توهینه، نه اقدام علیه امنیت ملی. توضیح خواستنه. من حق دارم بدونم فلان وزیر به چه علتی رفته قرار داد x رو بسته. وزیرم باید خودشو موظف بدونه بیاد بند بند قرار داد رو شرح بده بگه به این علت به این علت، با وجود فلان مزایا و معایب ما این قراردادو بستیم. نه اینکه بعد امضا شدنش بفهمیم چه کلاه گشادی سرمون رفته یا فلان بند معاهده ایراد داره. محافظه کاری بیجا علاوه بر اینکه فساد و رانتخواری و نفوذ رو زیاد میکنه یه جور خودمحرومی از نظرات کارشناسا رو هم به دنبال داره.
من فکر میکنم اگر شفاف سازی صورت بگیره یا ارتباطشون با مردم بیشتر بشه، به دنبالش اعتماد مردمم بیشتر میشه.

+وقتی مقامات بدونن باید پاسخگو باشن و یه عالمه چشمه که به کاراشون نظارت داره، کمتر بدون فکر عمل میکنن. یا اینکه وقتی ازشون در مورد عملی شدن وعده های انتخاباتی بپرسن، میدونن نباید مردم رو ساده لوح فرض کنن و تا آخر دوره کاری مجبورن همه این وعده ها رو عملی کنن.

+ نمیدونم چرا مردم ما اینقده مثل آدمای ساده و زودباور رفتار میکنن که هرکسی جرئت کنه چرت و پرت تحویلشون بده؟ جمهوری اسلامی بخواد خودشو پیشرفت بده باید سطح مشارکت مردم رو توی تصمیمات اجرایی ببره بالا. مردمم یه خورده از این نتیزنای کره ای یاد بگیرن که تو هرچی که بهشون ربط داره و نداره دخالت میکنن. والا! گر یکم این چیزا رعایت میشد این بحران های اعتراضات کارگری و فلان و بهمانم نداشتیم.