سلام دوستان من واقعاً برام ساله چه جوری ادم باید خشم خودشو کنترل کنه به خصوص در ثانیه
بعضی وقتا پیش میاد که ما باید تو ثانیه این کا ر کنیم مثل یک درگیری لفظی با معلم که ممکنه به تجدید شدن بکشه یا یه دعوا لفظی که ممکنه به یه قتل ختم شه.
چه جوری میشه ارامش خودمون اونقدر حفظ کنیم که وقتی یکی فوش میده با پوز خند از کنارش رد بشیم و واقاً تو اون لحضه ارامش داشته باشیم.
درسته تا حد زیادی به ذات آدم بستگی داره و یکی خیلی زود عصبی میشه و یکی دیگه خیلی دیر اما بهترین راهش اینه که به خودت القاء کنی که فوشی که این فرد به من داد از شخصیت من چیزی کم نمیکنه بلکه بی شخصیتی طرف مقابل رو میرسونه و واقعیت هم چیزی به جز این نیست. در واقع با این کارت به طرف مقابل هم بیشتر حرص میدی و بیشتر بهش ضربه میزنی ولی عصبانیت زود اثرش میره، بهترین راه بی محلیه ، جوری که طرف فکر کنه اصلا آدم حسابش نمیکنی.
من خیلی خیلی خیلی راحت خشممو کنترل میکنم
اصلا یه وضی که خودمم متعجبم
نمیدونم دقیقا چطوری میتونی اینکارو بکنی اما اینطور که یک جا خوندم یکمم ژنتیکیه
یک آزمایش بود که طی اون ثابت شد خشمگین شد ربط به میزان تمدن اجداد و سرزمینشون داره
حالا میخاید آزمایشو شرح بدم
معمولا برای کنترلِ خشم، رفتن از اون محیط برای چند لحظه بهترین کاره!
ولی اینکه در لحظه بتونی تصمیم بگیری که الان ز اون محیط دور بشی یکم سخته که بعد از چند بار تاخیر یا حداقل کلنجار رفتن با خودت تو عصبانیت، میتونه خیلی کمک کنه که بعد ها بتونی سریع از جایی که توش عصبانی شدی بری!
اما تو مثالات گفتی با معلم! وقتی داری با معلم حرف میزنی، اگه سعی کنی که برات حرفاش مهم نباشن و بذاری همه ی حرفاشُ بزنه، بعد تهِ حرفاش مثلن بگی که آره شما دُرُس میگین ولی منم فلان، معمولا خیلی خوبه!
کلن هم زیاد با معلما بحث باز نکن! بعدا برات دردسر دُرُس میکنن!
+ راه های خیلی کلیشه ایِ دیگه هم هس (مثِ خوردنِ آب یا نفسِ عمیق یا ..) که به نظرِ من فایده نداره زیاد!
خب منم گفتم قبول ندارم دیگه..
یه چیزی هم اضافه کنم که اگه مثن جایی بودی که نمیتونستی از اونجا بری، "سکوت کردن" خیلی خوبه! ینی هیچی نگو، صب کن بذار عصبانیتت فروکش کنه و بعد یه جوابِ عاقلانه بده که پشیمون هم نشی!
که البته این هم نیاز داره که خیلی تمرین کنی و سخته!
چون خشم یک واکنش هیجانیه فک کنم دادن فرصت به خود بهترین راه کنترلشه
کافیه به خودت وقت بدی یکم تا دبیشتر بتونی فک کنی و تصمیمیاتت عاقلاتنه تر بشه
وقت بیشتر متعادل ترت میکنه و باید از اقدام در لحظه جلوگری کنی
اگر بخواهیم پرخاشگری و خصومت را کم کنیم، باید یاد بگیریم چگونه خشم خود روکنترل کنیم. روش های بسیاری برای کنترل خشم وجود داره
1- زمانی که خشمگین و عصبی می شید از محیطی که سبب آزار و رنجش شما شده ، خارج شید
2- سکوت کنین زیرا سکوت بالاترین فریاد ه.
3- یک لحظه به حرف های خود و صحبت های طرف مقابل فکر کنید.
4- به جای فریاد زدن حرف بزنید.
5- به مضرات عصبانیت و به سلامتی خود فکر کنید.
6- از مهارت حل مشکل استفاده کنید.
7- خشم خود را سرکوب کرده و به موضوعی که سبب خشم و عصبانیت شما می شه فکر نکنین، می تونید مسائل و مشکلات خود را پس از خشونت خود طرح و حل کنین.
8- با جملات و واژه های تسکین دهنده خود رو آرام سازید.
9- بپذیرید که زندگی همیشه منصفانه نیست، تا زمانی که نپذیریم جهان بی عیب و نقص نیست، نسبت به همه چیز و همه کس خشمگین می شیم.
10- خود آرام سازی را یاد بگیرید و وقتی که عصبی هستید با استفاده از مهارتها خودتان را آرام کنید.
بیشتر ما علاقه به سازش نداریم، اما وقتی یاد بگیریم که سازش بهتر از خشم طولانی مدته ، می تونیم برای سازش ، که وسیله ای برای داشتن یک زندگی ساده تر، ارزش غائل شیم. بنابراین به هنگام خشم و عصبانیت اول این واقعیت رو بپذیریم که خشمگین هستیم ، و دوم تصمیم بگیریم که چه کاری می تونیم دربارهتو ننجام بدیم. هر چه ما بیشتر اروم باشیم از مهارتهای مقابله با خشم بهتر می تونیم بهره مند شیم. و بیشتر قادر به کنترل موقعیت بوده و بیشتر از نیروی فکر استفاده می کنیم و البته نباید اجازه بدیم که خشم دیگران بر روی ما اثر بذاره.
اکثر راه حل ها برای اینه که با طرف مقابل بحث نکنیم و رفتار وحشیانه نشون ندیم اما مشکل اینجاست که خود "عصبانیت" بیشتر از همه ب خودمون آسیب میرسونه و بعضیا هستن ک فقط سکوت میکنن ک رفتار بدی ازشون سر نزنه ولی خودشون هم نمیدونن چه بلایی سر خودشون میارن . بهتره یاد بگیریم ک سریع عصبانی نشیم نه این که چ جوری کنترلش کنیم [nb]پیشگیری بهتر از درمان [/nb] . مشکل من اینه که چ جوری اسن موج هیجانات بهم وارد نشه . "عصبانی نشدن سخت تر از کنترل عصبانیته ولی خیلی موثر تره "[nb]نیـــکــــو نیـــوز [/nb]
میدونید چیه ؟به نظرمن خشم واقعا لازمه واحتیاجی به سرکوب نداره به دودلیل:
1:عقده میشه بعدا براتون ،2:واکنشیه که برای بقالازمه
میتونیم بااین یوگاواین جورچیزا فردریلکسی بشیم و یه جورایی عصبانیتمونُ کاهش بدیم ؛دینداری افراد هم درکنترل خشمشون موثره البته !
اینکه میگن هر وقت عصبی شدید ی جوری تخلیش کنید رو من اثر نداره!
مثلا با خط خطی کردن کاغذ اعصابم بیشتر خورد میشه
به نظرم باید تلاش کنیم آروم تر شیم نه اینکه بزنیم وسایلو بشکنیم تا تخلیه شیم!
ترک کردن محل بهترین راهه
خب من راحت با خشم کنار میام و کلا دیر عصبانی می شم. به نظر من مهم ترین چیز اینه که همیشه حواست به این باشه که سر چی عصبانی میشی. یعنی دقیقا قضیه ای که فکر رو مشغول می کنه رو ارزیابی کنی. مثلا عصبانی شدن در مورد اینکه یه نفر به فلانی در مرود تو چی گفته در مقابل خشمی که به تو وارد می شه وقتی خبرهایی ار مناطق جهان می شنوی که توش داره نوع بشر عذاب می کشه، خب کمی ابلهانه است. به نظر من آدم وقتی که عصبانیه باید یک لحظه به این فکر کنه که چیز های وخیم تری برای عصبانیت وجود داه یا نه. اگه بود منطق حکم می کنه که خشمت رو ول کنی.
دوم اینکه اگر برای خودت ارزش قائل باشی حرف های دیگران و رفتار ناخوشایندشون نباید آدم رو عذاب بده. نیاز نداشتن به توجه مداوم و تایید دیگرون باعث می شه که آدم وابسته بشه و خب اگه زمانی با شخصی دچار مشکل بشه برای جبران این وابستگی خشم و پرخاشگری میاد.
و آخر از همه به نظر من آدم باید تو لحظه از عصبانیت به این فکر کنه که آیا من درست قضاوت کردم؟ ماها معمولا قاضی های خوبی نیستیم.
راه حل آلترناتیو: راه حل های بالا فقط در حضور ذهن عقلانی کارکرد داره.اگه تو اون لحظه ذهن به شکل عقلانی کار نکرد بهترین کار اینه که ساکت شیم و حرف نزنیم و سریع از محوطه ی دعوا(!) دور شیم. یه فضای باز گیر بیاریم و داد بزنیم و در صورت مکان به چیزی لگد بزنیم. چمن و آسفالت و تیرک فلزی به میزان قابل توجهی درکشون ار دعوا کم تر از آدمیه که باهاش درگیر شدید. پس برای خالی کردن خشم گزینه های بهتری هستن.
من وقتي از دست كسي يا چيزي عصباني ميشم، شروع ميكنم و كل احساساتمو رو كاغذ مينويسم،نوشتن ارومم ميكنه،حتي وقتي وسط دعوام اگه متوجه بشم صحبت بيشتر با طرف مقابل شخصيت خودم رو پايين مياره از اونجا دور ميشم و بازم ميرم يكجاي خلوت پيدا ميكنم و شروع ميكنم به نوشتن
به نظرتون اگه یه نفر تو نوجوونی مشکل کنترل خشم داشته باشه، ممکنه درآینده که سنش بیشتر شد خودش بهتر بشه؟یا حتما باید نگران باشه و به فکر درمان باشه؟
اگه کتاب فیلم یا هر گونه راه حل مناسبی برای فرد 15 ساله دارید بفرمایید
