شناخت دوستی و دوست داشتن!

[no one]

نمی دونم فکر کنم این تاپیک برای یکی از مشکلات اکثر نوجوان ها و جوون ها مفید باشه! یعنی چه جور دوست بودن و چه جوری دوست داشتن!
شاید براتون اتفاق افتاده باشه با یه نفر دوست شید(چه جنس موافق چه جنس مخالف)و بعد از مدتی دلبستگی و دوست داشتن که نصیبتون میشه(که شاید این اتفاق بیافته) بعد بنا به دلایلی قهر کنید!
حالا سوال اینه:
چرا دوست شدیم؟
چه اتفاقی افتاد که دوستی شدت گرفت؟
چی شد که قهر کردیم!؟گ
نمامی اینها ریشه در چی داره؟

هدف من تو این تاپیک اینه: چون در دوران ما و نسل ما در مورد این مسائل آموزشی داده نمیشه هم در مدارس و سیستم آموزشی و پرورشی و هم در خانواده من بهتر دیدم این مسائل به بحث گذاشته بشه تا نه تنها بتونیم به نتایجی خوب و مفید برسیم (هم با بحث و هم با تجارب بقیه) بلکه آموزش هایی هم داده باشیم!

راستی! خواهش میکنم بحث رو منحرف نکنید! در اون صورت مجبورم تاپیک رو قفل کنم! درست و منطقی بحث کنیم تا مفید باشه!
ممنون!

 

[dissib]

پاسخ : شناخت دوستی و دوست داشتن!

خیلی برام اتفاق افتاده که با یکی دوست شم...خیلی ام به هم وابسته باشیم و به جایی برسم که بفهمم دوستیمون باید تموم شه........ولی هیچوقت تو رفتارام نشون ندادم که قهرم یا رابطم تموم شده ولی این فقط ظاهره از درون کلا همه چی قطع میشه!

اتفاق نظر داشتن و توهم اینکه طرف مقابل خوبه و یا یکی از ویژگی هاشو دوست داشتن میتونه دلیل دوستی باشه....ولی مخالفم همه دوستیایی ک تموم میشن بدون شناخت و ظاهری بودن.خب گاهی طرف مقابل آدم یهو تغییر میکنه این خیلی خیلی سخته!عالی بود یهو افت میکنه طوری که اصا دیگه نمیشناسیش!

شناختن ناکامل! و از همه مهمتر تغییر اطرافیانمون که تو این سن ما خیلیا عوض میشن و من خیلی وقتا اصا باورم نمیشد و خیلی ضربه خوردم سرعوض شدن دوستام, و مجبور شدم با اینکه خیلی ام وابستگی بشون داشتم کم کم ازشون فاصله بگیرم و هی دورتر و دورتر شدیم بعد 10 سال دوستی و یا اینکه یهو آدم به خودش میاد و چشاشو باز میکنه و میبینه دوستش چه قدر با اونی که دوسش داشته فرق داشته....ینی کم کم به خودت میای و حقیقتو میبینی.

بعضیا فقط و فقط تظاهر میکنن تظاهر به چیزی که ابدا نیستن و تو رویاهاشون میخان باشن خب ما که حرفای اول نمیتونیم بفهمیم راست میگه یا نه اگه مجازی باشه که دیگه خیلی خیلی سخت میشه فهمید و چه بسا اصا آدم نفهمه ماهیت اصلی طرف مقابلشو.....وقتی به جایی برسی که بفهمی تظاهر بوده مجبور میشی کات کنی و اینم سخته دیگه!

من تو بحث اینکه دوستت خیلی خوب باشه و واقعا دوسش داشته باشی ولی یهو عوض شه نمیتونم نظر بدم چون نه الکی دل بسته نه الکی دوست داشته و مقصرم نبوده....دوستی که خیلی دوسش داشته باشیو عوض شه و از این تغییرشم راضی باشه و نخواد مثه قبل شه خیلی میتونه داغونت کنه چون خیلی ددوسش داشتی و دوست نداری نه اینطوری ببینیش و نه از دسش بدی ولی خب باید بدی!

ولی در غیر اینصورت اگه باشه باید بگم آدم باید اول طرفو ارزیابی کنه بعد دوست داشته باشه و دوست شه و احتمال اینو بده که روزی برسه که رابطشون تموم شه و خودشو وابسته نکنه وقتی با شناخت کامل دوست شی اتفاقی نمی افته ولی اگه قبل شناخت دوست داشته باشی بد میشه!کنترل احساسات قبل دوستی خیلی مهمه.
با این تظاهر و تغییر نمیدونم چه کار میشه کرد.....خیلی آدمو داغون میکنه تو دوستیایی که خیلی ام دوستتو دوست داری و قرار باشه نداشته باشی!
چه قدر حرف زدم

 

[tizechamoosh]

مبحث پیدا کردن دوست رو‌ جدی نمیگیریم
و با شناخت ناکافی دوست میشیم
یجورایی رندم و تصادفی
درصورتی که نباید اینجوری باشه
به شانس مسپاریمش -_-

 

[andishe]

به نظرم دوستی های دوران نوجوانی یا حتی جوانی همش میتونه یه تجربه باشه. نمیشه انتظار داشت که طرف مقابل رو کامل بشناسی بعد دوست باشی ! ما خودمون رو هم کامل نمیشناسیم ؛چه برسه به یه نفر دیگه :)
تو این سن همه در حال تغییر هستن و خب ثباتی وجود نداره. طبیعیه اگه قهر یا دعوایی صورت بگیره و لزوما علتش شناخت کم یا اشتباه طرف مقابل نیست.
دوست داشتن بحثش از دوست بودن جداست به نظرم.