خب پس ما حرفامون مخالف همدیگه نیست کلا داریم درباره‌ی دو چیز مختلف حرف می‌زنیم. افتخاری که من ازش حرف می‌زنم، افتخار ناشی از ارزش انسانیه. افتخار وقتی معنا پیدا میکنه که طرف یک ارزش انسانی داشته باشه و به اون افتخار کنه.
و توضیح دادم که ارزش انسانی چطوری محسابه میشه. باید همه متعلقاتش رو ازش گرفت. تنها چیزی که می‌مونه خود خود فرد هست. از یه پدر همه چیش مانند فرزندش رو بگیری، دیگه ارزش فرزند تاثیری رو ارزش پدر نداره و در نتیجه افتخار کردن برای پدر دیگه معنایی نداره.
نکته اینه که از لحاظ روان‌شناسی، اکثرا به خاطر پسرشون خوشحال نیستن، اکثرا به خاطر خودشون خوشحالن. به خاطر بزرگ کردن همچین فرزندی خوشحال نیستن. با خودشون فکر میکنن که انگار دقیقا این افتخار نسیب اونا شده. مثلا اونا هستن که شریف می‌رن. اکثرا برای همین خوشحال میشن و به نوعی به صورت ناخودآگاه اون افتخار رو خودشون نسبت می‌دن
پسر فلانی که شریف می‌ره، خودش زحمت کشیده به اینجا رسیده. پدره واسه چی پیش این و اون میگه که پسرم شریف می‌ره؟ مثلا چون پسر تربیت یافته‌ی تحت پدر و مادره؟ قبول ندارم.
مخالفم. درسته که پشتکار خود طرف باعث میشه به یه جایی برسه اما پشت این سختکوشی پدرو مادرن که ازش حمایت کردن، زمینرو برای شکوفاییه استعداد فرزندشون ایجاد کردن
و حق دارن افتخار بدونن اینو واسه خودشون
اما مسئله یه جای دیگست:
اغلب، افراد سوء استفاده میکنن از این القاب همون بحث پارتی بازی تا حدودی
وقتی مثلا مدیر مدرسه ی ما طرز برخوردش با اولیا فرق میکنه(بر اساس موقعیت شغلی)
وقتی همه چی تبدیل شده به مدرک و ارزش تو جامعه رو مدرک میچرخه
و وقتی ارزش یک فرد تو جامعه و میزان فهم و شعورش با توجه به مدرکش تفهیم میشه
میتونیم این نتیجرو بگیریم که مشکل ریشه ایه و دوطرفه !
وقتی طرف اطمینان داره که اگه سِمت یا مدرکشو مطرح کنه ارزش بیشتری واسش قائل میشن و کلا دید دیگران نسبت بهش عوض میشه طبیعیه که مطرح میکنه
باید این اطمینانه از بین بره اما چجوری؟
حالا خوبه اینایی که نوشتی چیزای مثبتن ولی یه چیز بدی که بین ما جووناست اینه که به کارای منفی که انجام میدیم افتخار میکنیم اخه خودتون فک کنین این درسته؟؟
حالا خوبه اینایی که نوشتی چیزای مثبتن ولی یه چیز بدی که بین ما جووناست اینه که به کارای منفی که انجام میدیم افتخار میکنیم اخه خودتون فک کنین این درسته؟؟
درسته این
اما مرتبط با موضوع نیست
منظورم اینه که یه نفر نمیگه که " مواظب حرف زدنت باش من دوست دختر دارما !"
ینی درسته که نسل جوون با توجه به شرایط سنی به یه سری ضد ارزش افتخار میکنه اما نمیتونه از اونا سوء استفاده کنه
چرا که نه !!!
چرا نباید به شغل پدرمون افتخار کنیم ... هر چی هست !!
اونی که پدرش دکتره بالاخره زحمت کشیده دکتر شده ... پدر زحمت کشیده تا مایه افتخار بچش باشه !!!
پسر هم زحمت کشیده رفته شریف تا میه افتخار مادر و پدرش باشه !!!
آدم به هر چیزی داره باید افتخار کنه !!!
ولی فخر فروشی و اینکه همش بخوای به رخ دیگران بکشی غلطه !!! چون باعث خراب کردن جو روابط میشه 1 [-(
خوب کار خاصی که از دستمون بر نمیاد خیلی خوب اینو میدونید
کلا از بین بردن اپیدمی تو جامعه دست کسی نیست!
مگه بشه یه چیزی رو جایگزینش کرد تا قبلی فراموش بشه
میگم بد نیست یه چیزی هم برای علوم انسانی ها بسازیم که با ابهت باشه تا یکم به رشد علوم انسانی در کشور کمک کرده باشیم!!![nb]پارادوکس!!![/nb]
به نظر من بیشتر یه عادته!
تو داروخونه که من چند روز رفته بودم دوستمو خانم دکتر باید صدا میکردم..چون اون جا محیط کاریه..و جلوی پرسنل و بیماران همین جوری باید رفتار کرد..
همین ها عادت میشه..من دوستمو بیرونم ببینم میگم خانم دکتر..اون فرد هم بعد 20 سال که با هر مراجعی که صحبت کرده یا صحبت با تلفن و اینا گفته :"سلام.دکتر فلانی هستم " عادت کرده که خودشو این جوری معرفی کنه. :)
نه خوب...استفاده ازالقاب بعضی جاها خوبه..مثلا وقتی یه پدر واسه اولین بار بیاد توجمع باافتخارسرشو بالامیگیره میگه بچم شریف قبول شده..نه بیشتر که پز بده......بعضیام زیادی به خودشون مینازن که حالم بهم میخوره :-&
