چرا ایشون می‌خنده؟

[sayna]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

ببینید در کل حرف من اینه که، بیاید فکر کنیم روی این‌که، کیه که توی مغز یه پیش‌بینی می‌کنه، بعد که خلاف اون پیش میاد، خنده به وجود میاد؟ نهایتا «ما»ی آگاه نیستیم که این رو پیش‌بینی می‌کنیم! نه؟ یعنی وقتی کسی جکی تعریف می‌کنه، اینجوری نیست که ما توی همون لحظه، توی «فکرمون» پایانش رو حدس بزنیم. من فکر می‌کنم نهایتا یه سری دیفالت توی حافظه‌ی ما هست، که ذهن ما رو می‌بره به اون سمتی که معموله. به اون پیش‌فرش معمول. به اینکه یکی می‌خواد از جلوی من رد شه، رد می‌شه! حالا اگر سُر خورد، این برای اون دیفالت‌های ذهن من، عجیب و خلاف پیش‌بینیشه. بعد می‌گم، من فکر می‌کنم حتی وقتی مسئله‌ای رو «ما»ی آگاه طرح می‌کنیم، باز هم دیفالتی وجود داره، که وقتی غیر از اون ایجاد بشه، باعث ری-اکشن می‌شه. حتی اگر اون مسئله رو خود ِ ما طرح کرده باشیم.

 

[سپیده.]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

چرا حتما" باید پیش بینی باشه؟
میشه گفت خودآگاه ِما مرزبندی هایی برای ِخودش داره که هروقت حوادث از اون مرزها رد میشن خنداه دار به نظر میان ؛
مثلا" اینکه یکی یه عقیده ِی خلاف ِمعمول داشته باشه ما رو میخندونه ،پیش بینی ای صورت گرفته؟ نه فقط مغز ِما قبول کرده این درسته ، خلاف ِاین خنده داره؛
اگه همون چیزی که تو مورد قبلی خنده دار بوده رو مغز به عنوان درست پذیرفته باشه نظر ِاولیش خنده داره!
اگه قرار باشه پیش فرض ها مربوط به ناخودآگاه باشن ارادی نیستن ،پس وقتی موز میذاری تا یکی تا بیاد بخوره زمین ،اگه خلاف ِپیش بینی ِشما سکته کنه یا مثلا" مغزش بپاشه رو زمین ( ) باید بازم بخندید! در صورتیکه نمی خندید و این ارادیه. چون مغز ِشما یاد گرفته خلاف ِقوائد پذیرفته شدش مضحکُ خنده داره ،برای ِاینکه بخنده خلاف ِقوائد عمل میکنه.

 

[sayna]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

منظورت راجع به این که پیشفرض‌ها ارادی اند چیه؟ پیش فرض که «فعل» نیست که ارادی یا غیرارادی باشه. نهایتا -به قول خودت- یه سری مرزبندی هستند که به حافظه‌ی ما برمی‌گردند. چیزی که می‌تونیم راجع به ارادی بودن یا نبودنش نظر بدیم، اون ری-اکشن‌ست. که خب من فکر می‌کنم اون هم غیر ارادیه! و برای این اگر کسی مغزش متلاشی شد، ما همچنان نمی‎خندیم، چون باز هم یکسری مرز دیگه توی مغز ما تعریف شده که نشون‌دهنده‌ی خنده دار نبودن ماجراست و متعاقبا ری-اکشن های خودش رو در بر داره.

 

[سپیده.]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

منظورت راجع به این که پیشفرض‌ها ارادی اند چیه؟ پیش فرض که «فعل» نیست که ارادی یا غیرارادی باشه. نهایتا -به قول خودت- یه سری مرزبندی هستند که به حافظه‌ی ما برمی‌گردند. چیزی که می‌تونیم راجع به ارادی بودن یا نبودنش نظر بدیم، اون ری-اکشن‌ست. که خب من فکر می‌کنم اون هم غیر ارادیه! و برای این اگر کسی مغزش متلاشی شد، ما همچنان نمی‎خندیم، چون باز هم یکسری مرز دیگه توی مغز ما تعریف شده که نشون‌دهنده‌ی خنده دار نبودن ماجراست و متعاقبا ری-اکشن های خودش رو در بر داره.

پیش فرض ها عمل نیستن اما از عمل ناشی میشن ،چرا چنین پیش فرضی داری؟ چون قبلا" تجربه داشتی و بر اساس ِاون تجربه پیش بینی میکنی ؛پیش فرضت همون الگوئیه که از قرار گرفتن تو شرایط ِخاص بدست آوردی. قبلا" موز گذاشتی افتاد زمین؟ حالا هم میخوای بیفته زمین موز میذاری سر راهش.
تصمیم میگیری کاری انجام بدی ؛یعنی میخوای که طبق الگوئی که داری، پیش بری.

 

[sayna]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

پیش فرض ها عمل نیستن اما از عمل ناشی میشن ،چرا چنین پیش فرضی داری؟ چون قبلا" تجربه داشتی و بر اساس ِاون تجربه پیش بینی میکنی ؛پیش فرضت همون الگوئیه که از قرار گرفتن تو شرایط ِخاص بدست آوردی. قبلا" موز گذاشتی افتاد زمین؟ حالا هم میخوای بیفته زمین موز میذاری سر راهش.
تصمیم میگیری کاری انجام بدی ؛یعنی میخوای که طبق الگوئی که داری، پیش بری.

خب این‌که تناقضی نداشت با حرف من، من هم گفتم این پیش‌فرض‌ها نهایتا ریشه در حافظه‌ی ما دارند و اعمال ارادی ما، قسمتی از حافظه رو می‌سازه. چیزی که من گفتم غیرارادیه، اون ری-اکشن‌ست، یعنی همون خنده. برای همین معتقدم همه چیز به آگاهی ما - یا همون من ِ آگاه- ختم نمی‌شه.

 

[سپیده.]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

خب این‌که تناقضی نداشت با حرف من، من هم گفتم این پیش‌فرض‌ها نهایتا ریشه در حافظه‌ی ما دارند و اعمال ارادی ما، قسمتی از حافظه رو می‌سازه. چیزی که من گفتم غیرارادیه، اون ری-اکشن‌ست، یعنی همون خنده. برای همین معتقدم همه چیز به آگاهی ما - یا همون من ِ آگاه- ختم نمی‌شه.

شده به زور بخندی تا حالا؟ دلیلش چیه؟ اینکه خودت میخوای
پ.ن: جدا" برام سخته قبول کنم خنده غیر ارادیه از این رو میخوام بحث قانعم کنه.

یه سوال دیگه ام برام پیش اومده چرا گاهی مطلبی خنده دار تو یه جمع گفته میشه همه میخندن بعد ازگذشت زمان یکی تازه میخنده؟
یا اینکه مطلبی بنظر بقیه خنده داره به نظر شما نه بعد چون بقیه بهش میخندن شماهم میخندین؟ جدا" آدم خنده ش میگیره ها ادا درنمیاره

 

[sayna]

پاسخ : چرا ایشون می‌خنده؟

شده به زور بخندی تا حالا؟ دلیلش چیه؟ اینکه خودت میخوای
پ.ن: جدا" برام سخته قبول کنم خنده غیر ارادیه از این رو میخوام بحث قانعم کنه.

یه سوال دیگه ام برام پیش اومده چرا گاهی مطلبی خنده دار تو یه جمع گفته میشه همه میخندن بعد ازگذشت زمان یکی تازه میخنده؟
یا اینکه مطلبی بنظر بقیه خنده داره به نظر شما نه بعد چون بقیه بهش میخندن شماهم میخندین؟ جدا" آدم خنده ش میگیره ها ادا درنمیاره

ببین خنده منظورم سیستم ری-اکشن عصبیه. نه صرفا حرکات فیزیکیش که. وقتی داری به زور می‌خندی صرفا داری حرکات فیزیکیش رو انجام می‌دی. من منظورم اون خنده‌ی واقعیه. به نظرم تا حدی غیر ارادیه. یعنی می‌شه کنترلش کرد، اما نمی‌شه ازش جلوگیری کرد، یا به زور به وجودش آورد. تو هیچ وقت نمی‌تونی خودت رو مجبور کنی که واقعی بخندی. کاری که می‌تونی بکنی اینه که به حافظه‌ت مراجعه کنی و با چیز خنده دار قبل، بخندی! اما نمی‌تونی همین‌طوری بدون هیچ واسطه‌ای واقعا بخندی.

 

[Soooofi]

به نظرم خنده یه واکنش نسبت به چیزهایی که ذهن ما اونا رو مسخره میدونه.و ورودی هایی که از اون چیز مسخره یا بامزه میده هم فرق داره.و خروجی که میده هم خنده نام داره.

 

[shgh.tv]

به نظرم خنده یه واکنش نسبت به چیزهایی که ذهن ما اونا رو مسخره میدونه.

ب نظر من ن فقط واکنش ب چیزهای مسخره‌ست. واکنش ب هر چیزی ک باعث شادی بشه هم میتونه باشه.