اگر در رشته مطلوبتون در دانشگاه شهری غیر از تهران قبول می‌شید یا در دانشگاه مطلوبتون در رشته‌ای غیر از اونی که می‌خواین قبول می‌شین، مهمانی و در پی اون انتقالی گرفتن و همچنین تغییر رشته مطرح میشه.
در سال 98 که من مهمان شدم به دانشگاه امیرکبیر دیدم که 22 نفر از انواع رشته‌های مختلف با شرط معدل عمدتا بعد از دو ترم تغییر رشته دادن به مهندسی کامپیوتر. موردی بود که از مهندسی نساجی تغییر داده بود یا یکی دیگه از مهندسی معدن. من تصورم این بود که امکان داره تغییر رشته به کامپیوتر ممنوع یا محدود بشه و به همین دلیل راه مهمان شدن رو انتخاب کردم ولی از اون جایی که برای مهمانی و سپس انتقالی گرفتن نیاز هست که سه سال متوالی شما معدل بالایی بیارید که زمان زیادیه و برای بسیاری افراد در مقطعی مسائلی ممکنه پیش بیاد که تمرکزشون رو درس و معدل نباشه و اساسا وجود این محدودیت خودش استرس‌آفرینه و مشکلات دیگری که
اینجا قبلا اشاره کردم، به نظرم اومد که تغییر رشته احتمالا گزینه بسیار منطقی‌تری بوده و اگر این راه رو انتخاب میکردم ولی بعد از دو ترم(که تا 4 ترم هم راه داره) معدل مورد نظر رو نمی‌آوردم هم می‌تونستم با کارنامه سبز برگردم به دانشگاه محل سکونتم. من خیلی ایده‌آل و رویایی فکر میکردم که قراره همه چیز تا مرحله آخر خیلی خوب پیش بره و معدل آوردن تو دانشگاه مثل دبیرستانه و میتونم انتقالی بگیرم. نکته دیگه این که آدم که می‌ره دانشگاه، تازه‌وارده و باید با چیزای زیادی برای اولین بار آشنا و مواجه بشه. این که شما یه بار سال اول تحصیل توی یک دانشگاه تازه‌وارد باشی و دوباره در سال دوم تحصیل تو یه دانشگاه دیگه که بچه‌ها از سال قبلش با همدیگه و با روندها آشنا شده‌ن، تازه‌وارد و غریبه باشی یه مقدار انرژی بیشتری میگیره.
لازم به ذکره که هیچ چیز قابل تضمین نیست. این که قوانین و سیاست موافقت با مهمانی، انتقالی، استفاده از کارنامه سبز و تغییر رشته بسته به زمان، دانشکده و دانشگاه(و پارتی) تغییر نکنن. در اون دانشکده هر سال تعداد مهمان‌ها کمتر می‌شد ولی تغییر رشته محدودتر نمی‌شد. این که سال 99 چه اتفاقی افتاده رو نمیدونم.
