"ابرهای کیهانی شکلهای جالبیرا در مرکز سحابی نشری IC 1805 می سازند. این لبرها توسط بادها و تابش هایی از ستارههای داغ و پرجرم در خوشه ستارهای جدیدِ سحابی، Melotte 15، شکل میگیرند. این ستاره های خوشه ایی که حدود 1.5 میلیون سال سن دارند که میتوانید در سمت راست این نمای رنگارنگ همراه با ابرهای گرد و غبار تاریک دیده می شوند. این تصویر تلسکوپی ترکیبی از تصاویر پهن-باند و باریک-باند است که در حدود 30 سال نوری گستردگی دارد و در آن رنگها سبز، سرخ و آبی نشان دهنده هیدروژن یونیزهشده، گوگرد و اتمهای اکسیژن هستند. تصاویر با میدان دید بازتر، نشان می دهند که سحابی IC 1805 خیلی ساده به شکل قلب دیده می شود و بهمین دلیل اینگونه نام گرفته این سحابی در فاصله 7500 سال نوری و در صورت فلکی ذاتالکرسی قرار دارد. "
کهکشان راه شیری بر فراز صخره های آریزونا
در این تصویر کمان قرص مرکزی کهکشان راه شیری را برفراز بر فراز صخره های قارچی آریزونا میبینید. به نظر شما صخرههایی که روی زمین میبینید قدیمیترند یا نوری که از آسمان به چشم شما میرسد؟ وقتی پای قیاس به میان میآید معمولاً این صخرهها و سنگها با لایههای رسوبیاشان هستند که قدیمیترند؛ چراکه این رسوبها به زمانی تعلق دارند که هنوز هیچ نوری ستارهها یا سحابیهای آسمان را ترک نکرده بود. با اینحال اگر با تلسکوپ کهکشانهای بسیار دور را نشانه بروید – بسیار دورتر از آندرومدا یا کهکشان مارپیچی NGC 7331 – نوری را خواهید دید که بسیار قدیمیتر و باستانی است. لینک
عکس روز نجومی ناسای امروز مربوط به بارش برساووشی یه ماه پیش بوده و راجر کلارک ثبتش کرده.طی عکاسی از سحابی قلب توی صورت فلکی ذات الکرسی با شات های متعدد و نوردهی 18 دقیقه ای یه عدد شهاب در حال عبور از جو زمین دچار چرخش میشه و این رد رو روی بکگراند فوق العاده ی آسمون و سحابی قلب میذاره
خب تصویر امروز کهکشان گرداب با تایتلی که خود ناسا زده The Whirlpool Galaxy and Beyond
عکاس:آلوارو ایبانز پرز(Álvaro Ibáñez Pérez)
این کهکشان برخوردی گرداب که توی لیست مسیه M51 نام گرفته درواقع دو کهکشانه در فاصله ی 31 میلیون سال نوری از ما .و مکانش در نزدیکی آخرین ستاره ی دسته ملاقه ی بزرگ یا همون دب اکبره.در مرز صورت فلکی تازی ها یا سگان شکاری ( canes venatici)و جزو اجرام این صورت فلکی به حساب میاد
که اینجا می بینید اون بالای M51 دسته ی ملاقه دیده میشه پایینشم که صورت فلکی تازی ها ست.عکسم با نوردهی بالا و طولانی مدت گرفته شده
فضاپیمای روزتا به مدت ۷۸۶ روز از نزدیک دنبالهدار ۶۷ پی چوریوموف-جراسیمنکو که در مدار خورشید میگشت را دنبال کرد. دیروز این فضاپیما در یک برخورد کنترل شده، با سطح این دنبالهدار برخورد کرد و از بین رفت. مرکز کنترل فضاپیما به محض قطع شدن سیگنال دریافتی از روزتا، مرگ آن را تایید کرد. این عکس به هنگام نزدیک شدن روزتا به سطح دنبالهدار از فاصلهی ۱۶ کیلومتری گرفته شده و طولی به اندازهی ۶۰۰ متر را نشان میدهد.اتمام ماموریت روزتا، پایانی بر یک ماموریت فضایی خارقالعاده و تحسینبرانگیز بود. روزتا سطحنشینی را بر روی این دنبالهدار که یکی از قدیمیترین اجرام منظومهی شمسی است فرود آورد و برای اولین بار مشاهده کرد که چگونه یک دنبالهدار با افزایش چگالی تابش خورشید تغییر میکند. دلیل خاتمه دادن به ماموریت روزتا این بود که دنبالهدار در حال دور شدن از خورشید و رفتن به مداری فراسوی مشتری است. بدین ترتیب نور کمی به پنلهای خورشیدی فضاپیما میرسد و دیگر نمیتواند انرژی خود را تامین کند. در ضمن درحال ورود به دورانی بودیم که خورشید دقیقا بین زمین و روزتا قرار میگرفت و بنابراین برقراری ارتباط رادیویی با فضاپیما را بسیار مشکل میکرد.