سفرنامه

[marvelous]

سفرنامه نویسی هم یکی از سبک های نوشتنه که تو ادبیات همه کشورها نمونه های خوبی ازش هست. مثلا سفرنامه ناصرخسرو یا سفرنامه مارکوپولو که خیلی مشهورن.

شما تا حالا کدوم کتاب ها یا متن هایی رو در قالب سفرنامه خوندین؟
تفاوت های اصلی که یه سفرنامه خوب و جذاب با سفرنامه عادی داره چیه؟
به ارزش ادبی و سبک نوشتن سفرنامه بیشتر اهمیت میدین یا اطلاعات تاریخی٬ جغرافیایی و ... ؟

 

[Arghavan S]

پاسخ : سفرنامه

مرسی موبینا بابت تاپیک ؛؛)

بیشترش بر می‌گرده به اتفاق‌هایی که توی سفر افتاده :د هر چقدر اتفاق‌ها جذاب‌تر باشن سفرنامه‌هه هم جذاب‌تر می‌شه :د
نثر و اینا هم که سر جای خودش.

من شخصا سفرنامه‌ای نخونده‌م؛ ولی یه سفرنامه توی ادبیات‌مون مثال زده بود []، «سیاحت‌نامه‌ی ابراهیم‌بیگ» که نویسنده‌ش یادم نیست. بعد این سفرنامه‌هه داستان بود کلا؛ یعنی آقایی به اسم ابراهیم‌بیگ ننشسته بود خاطرات سفرش رو بگه؛ یه داستان بود که موضوعش سفرهای یه آقایی به اسم ابراهیم‌بیگ بود. ظاهرا این‌جوری بود البته :د

 

[نسترنگار]

پاسخ : سفرنامه

خيلى مهمّه كه سفرنامه از ديد چه كسى گفته ميشه! براى مثال تصويرى كه يك استاد علوم سياسى دانشگاه از كشورى مثل آمريكا ارائه ميده با تصور توريست هاى عادى يا يه جهانگرد فرق داره. معمولاً هم هر چى نويسنده باسواد تر باشه و اطلاعات بيشترى داشته باشه، جالب تر مينويسه!

من اين سفرنامه ها رو خوندم : "مارك وَ پلو" منصور ضابطيان ؛ "هاروارد مك دونالد" مجيد حسينى ؛ "سفرنامه برادران اميدوار" ؛ "سفر با حاج سياح" احسان نوروزى. از بين اين ها هم از "سفر با حاج سياح "بيشتر از بقيه خوشم اومد. توصيه ميشه!

 

[Arghavan S]

پاسخ : سفرنامه

خيلى مهمّه كه سفرنامه از ديد چه كسى گفته ميشه!

موافقم. اون موقع که دو پست بالایی رو نوشتم، یادم نبود که «مارک و پلو» رو خونده‌م. بعد خب ضابطیان چون کلا آدم ریزبین و این‌هاییه - من که خب نمی‌شناسمش؛ ولی این‌جوری به نظر می‌یاد - به چیزهای جزئی توجه بیشتری کرده؛ مثلا - تو بخش «اسپانیا» - به محتویات مجله‌ها. در حالی که اگه یه توریست معمولی بود بیشتر به جاهای تاریخی و دیدنی و این‌ها توجه می‌کرد.. من به عنوان کسی که جزئیات رو کلا دوست داره - :د - از «مارک و پلو» خیلی لذت بردم. :د

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : سفرنامه

من شخصا سفرنامه‌ای نخونده‌م؛ ولی یه سفرنامه توی ادبیات‌مون مثال زده بود []، «سیاحت‌نامه‌ی ابراهیم‌بیگ» که نویسنده‌ش یادم نیست. بعد این سفرنامه‌هه داستان بود کلا؛ یعنی آقایی به اسم ابراهیم‌بیگ ننشسته بود خاطرات سفرش رو بگه؛ یه داستان بود که موضوعش سفرهای یه آقایی به اسم ابراهیم‌بیگ بود. ظاهرا این‌جوری بود البته :د

زین الدین مراغه ای نوشته‌ش فرزندم!
و درست گفتی. راجع به ابراهیم بیگ ( که بچه ی یکی از تجار آذربایجان‌ـه ) و سفرشه که میره مشهد و اوضاع ایران و مردم ایران اون زمان رو میبینه.

من "جانستان کابلستان" رو خوندم که خیلی به سفرنامه نویسی‌م کمک کرد. هم اطلاعات تاریخی و هم توصیف توش داشت و خب عکس هم فاکتور مهمی بود.
توصیه میکنمش بهتون، حتی اگه امیرخانی رو دوست ندارید! (اشاره ی غیرمستقیم به ارغوان! )
"مارک و پلو" رو هم خیلی دوست داشتم بخونم که قسمت نشده متاسفانه!

 

[Billy the kid]

پاسخ : سفرنامه

من مارک و پلو رو خوندم. خوب بود. بعد از خوندنش به شدت علاقه پیدا کردم اون جوری برم سفر!
می شه گفت تقریبا" بی طرفانه نوشته شده بود.
کیفیت ِ عکس هاش خیلی پایین بود، ولی عکس های خیلی خوبی داشت.
به شدت هم جذاب نوشته شده بود. طوری که من اصلا دلم نمیومد بذارمش زمین.
کلا" پیشنهاد می شه.