بنده مفتخر بودم صورت زیباتون رو ببینم
بهم جایزه چی میدین
بهم جایزه چی میدین
-
اسم بچه چیه؟
منم موخوااام
حقیقتا من تازه پیاماتو خوندم. ( پیام فالو اومد ، گفتم بخونم بانگتو یبار همینطوری )
الان خودم کل این فصل واقعا در عجیب ترین وضعیت های زندگیمم
که نهایتا اوناییش که تونستم و قابل گفتن تو سمپادیا بود تهش مشکلات درسی بودن
( خیلی جمله ادایی ایه به ظاهر ولی خب آره اونقدری که تو سختی داری میکشی نبوده قطعا )
میشد چند خط بنویسم آخرش مرگ خودش میرسه به ما و فلان و فلان
ولی خب همه جا اینارو نوشته
فقط بنظرم اینکه اینقدر زندگی رو جدی نگیر
اصلا هم شعاری نیست واقعا اونطوری که مشخصه
چون صدبار از ما ها بدبخت تر هم وجود دارن ، که دارن بدون توجه به نرسیدن به موفقیت هاشون
و اینکه میتونستن از بدو تولد شرایط دیگه ای میداشتن ، حداقل خوش زندگی میکننزهرا جان خواهش میکنم این افکارو از سرت بده بیرونیه جا خوندم که یکی به خاطر مشکلات مالی زندگیش رو تموم کرد فرداش یه ارث کلون بهش رسید .
سحر نزدیکه فقط ما نباید امیدمون رو از دست بدیم.
حالت رو درک میکنمبنظرم فقط بزن و ببین قسمت بعدی چی میشه و چیا در انتظارته اینکارو نکن با خودت خواهش میکنم : )))
زهرا جانم
مشکلات نباید از من یه آدم ضعیف بسازه
شده شب‌ها
به غم سختی، تو درگیر شوی؟
یا که در خاطره‌ای تلخ
مدام غرق شوی؟
تو همونی باش که از ناامیدی هاش امید میسازه
و از درداش پیله...
هرگز تحصیلات را با هوش اشتباه نگیرید
شما میتوانید علاوه بر داشتنِ دکترا،
همچنان یک احمق باشید!
ریچارد فیمن
ما راه رفتن را با زمین خوردن می آموزیم، اگر هرگز زمین نخوریم هیچوقت قادر به راه رفتن نخواهیم بود.
امید رابرای روزهای بد ساختند؛ وچراغ را برای تاریکی.. -
بارگذاری…
-
بارگذاری…
-
بارگذاری…
